Autor: Karol
-
Silnik turboodrzutowy AI-25
Historia silników lotniczych Iwczenko zaczęła się w 1945 roku, w CCCP na Ukrainie w Zaporożu. Wówczas to zorganizowano biuro projektowe OKB-478 i zakład doświadczalny. Zadaniem biura OKB-478 było opracowywanie silników lotniczych dla samolotów i śmigłowców oraz innych maszyn i urządzeń dla przemysłu. Na czele biura stanął Aleksander Grigoriewicz Iwczenko (Олександр Георгійович Івченко 1903-1968), który zajmował…
-
Silnik turboodrzutowy R-11
Informacje o silnikach Bristol Olimpus oraz General Electric J57 przeniknęły do CCCP. W latach 1952-1954, moskiewski instytut lotnictwa dokonał obliczeń aerodynamicznych silnika turboodrzutowego z układem dwóch wałów (pędników, szpul). Obliczenia prowadzono dla osiągnięcia przez przyszły samolot prędkości Ma 2. Główną trudnością było stworzenie sprężarki o dużej stabilności i wystarczającej wydajności gazo-dynamicznej w całym zakresie prędkości…
-
Silnik turboodrzutowy J79-GE
Ruchome kierownice aerodynamiczne stojanu sprężarki było jedną z dróg dla poprawy pracy silnika turboodrzutowego. Firma General Electric prawie przez rok rozważała – Jaką koncepcję wybrać? W 1952 roku, zdecydowano się na układ ruchomych kierownic. W tym układzie łatwiej było opracować układy olejenia i systemy uszczelnień, co nie było proste w układzie dwu-wałowym. Konkurent, firma Pratt…
-
Silnik turboodrzutowy AL-7/AL-21
Ważnym silnikiem w CCCP był silnik AL-7 F-1, który w zespole Archipa M. Lulki nosił oznaczenie TRD-31. Silnik powstał z początkiem 50-lat, poprzez rozwój silnika AL-5, a zwłaszcza jego powiększenie. Silnik AL-7 został po raz pierwszy uruchomiony we wrześniu 1952 roku. Silnik AL-7 został wykorzystany do napędu samolotów Su-7, Su-9, Su-11, Tu-128.
-
Silnik turboodrzutowy RD-9
Aleksander Mikulin, oprócz dużego silnika AM-3, opracował jeszcze silnik AM-5 o mniejszej mocy. Zadanie to wynikło z upadku programu silnika TR-3, z którym wiązano duże nadzieje. Upadek programu silnika TR-3 pogrążył także programy płatowców, między innymi naddźwiękowy Su-17, (pierwszego programu o takim oznaczeniu). Silnik AM-5 powstał w 1951 roku i był pomniejszonym silnikiem AM-3. Zmniejszeniu…
-
Silniki turboodrzutowe RD-500, RD-45
Ilość nowych konstrukcji samolotów z napędem turboodrzutowym w CCCP w okresie 1946-1947 była duża. Jednak wszystkie one miały podstawową wadę – niezwykle krótki czas lotu, a przez to mały zasięg. Nawet jak na samoloty frontowe były to parametry trudne do zaakceptowania. W UK i USA osiągnięcia były zdecydowanie lepsze. Dlatego w marcu 1947 roku, przedstawiono…
-
Silnik turboodrzutowy Władimir Klimow RD-10
W trakcie drugiej wojny światowej w CCCP nie przykładano uwagi do prac nad silnikami turboodrzutowymi. Przełom nastąpił pod koniec wojny, kiedy rosjanie uzyskali kilka egzemplarzy niemieckich silników Junkers Jumo-004 i BMW-003, oraz część wyników przeprowadzonych doświadczeń. Stalin nakazał skopiować te silniki i uruchomić ich produkcje seryjną. Silniki otrzymały oznaczenie Klimow RD-10 (Junkers Jumo 004) i…
-
Działko lotnicze GSz-23. 2020r.
Działko GSz-23, po rosyjsku ГШ-23, to skrót od nazwisk konstruktorów Griaziew-Szypunow. Działko GSz-23 to jest dwulufowe działko automatyczne, kalibru 23 mm, skonstruowane w CCCP, jako pokładowe uzbrojenie strzeleckie samolotów. Działko GSz-23 zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1965 roku. Działko zastąpiło popularne jednolufowe działko NR-23, tego samego kalibru. Zastąpiło także inne wcześniejsze działka.
-
Pocisk rakietowy 3M6 Trzmiel, 9M14 Malutka, 9M17P Scorpion. 2020r.
Doświadczenia drugiej wojny światowej wykazały, że pociski rakietowe są niezwykle skuteczną bronią. Już podczas tej wojny lotnictwo bojowe CCCP używało niekierowanych pocisków rakietowych. Pierwsze przeciwpancerne kierowane pociski rakietowe opracowali pod koniec II wojny światowej Niemcy. Pewna ilość tych pocisków trafiła w ręce Armii Czerwonej. Od 1949 roku, w USA wprowadzano do uzbrojenia samoloty bojowe wyposażone…
-
Pocisk rakietowy kierowany R-23. 2020r.
W 1965 roku, CCCP nie dysponował pociskiem kierowanym rakietowym klasy powietrze-powietrze średniego zasięgu. Pocisk przewidywano jako główne uzbrojenie nowo opracowywanego samolotu MiG-23. Nowy pocisk ogólnie miał odpowiadać Amerykańskiemu pociskowi AIM-7 Sparrow. Zadanie zbudowania takiego pocisku powierzono biuru konstrukcyjnemu GosMKB (OKB) Wympieł, po rosyjsku ГосМКБ Вымпел. Pocisk otrzymał oznaczenie fabryczne K-23 i wojskowe R-23. Przeznaczeniem pocisku…