Kraków 2007-02-07
085b Rozdział 1950-08-20
OKB Jakowlew Jak-17 / W „Agata”. Polska
Pierwszy Polski samolot myśliwski z napędem turboodrzutowym.
Konstrukcja Jak-17
Samolot jednomiejscowy, jednosilnikowy średniopłat o konstrukcji prawie całkowicie metalowej i prostych skrzydłach. Konstrukcja kratownicowa kryta blachą. Często w publikacjach określany jako typ przejściowy, co należy rozumieć, że konstrukcja w momencie wprowadzenie na uzbrojenie była już przestarzała. I nie ma co się dziwić, gdyż była oparta na tłokowym samolocie Jak-3. Sam Jak-17 był nieco udoskonalonym pierwszym radzieckim odrzutowcem Jak-15.
Płaty proste, dwudźwigarowe z niewielkim wznosem, o konstrukcji z duraluminium. Obrys typowy dla skrzydeł samolotów z okresu II wojny światowej. Skrzydła wyposażone w lotki i klapy typu krokodylowego. Na końcu skrzydeł zamontowano zamki do powieszenia dodatkowych zbiorników paliwa.
Kadłub typu redanowego, wykonany jako kratownicowy z rur stalowych, kryty blachą duraluminiową. Kadłub oprofilowano od dołu i od góry. Silnik turboodrzutowy umieszczony był w przedniej części kadłuba, z dyszą umieszczoną pod kadłubem, na wysokości kabiny pilota. Ogonowa część kadłuba pokryta była pod spodem blachą żaroodporną. Wewnętrzne zbiorniki paliwa umieszczono tylko w kadłubie. Kabina pilota zamknięta, oszklona, nie hermetyczna. Osłona składała się z trzyczęściowego stałego wiatrochronu i wypukłej osłony odsuwanej do tyłu.
Usterzenie klasyczne o konstrukcji metalowej. Ster kierunku, jako jedyny element pokryto płótnem.
Podwozie trójkołowe z przednim kółkiem, chowane w locie; golenie główne chowane w skrzydła. W położeniu schowanym, żadne z kół nie jest zasłonięte całkowicie. Przedni zespół podwozia jest zamontowany niemal na zewnątrz kadłuba i zakryty częściowo owiewkami.
Konstrukcja Jak-17 W. Wersja dwumiejscowa.
Na końcu skrzydeł brak zamków do podwieszania dodatkowych zbiorników paliwa. Istnieje jednak przypuszczenie, że samoloty eksploatowane w Polsce zostały w nie wyposażone.
Kabina dwumiejscowa z miejscami w układzie tandem. Miejsce na drugi fotel uzyskano poprzez wydłużenie kabiny nieco do przodu i tyłu. Zakryto ją kilkuczęściową długą wspólną osłoną, z częściami na członkami załogi odsuwanymi do tyłu.
Samolot nie posiada uzbrojenia, choć istniała możliwość jego zabudowy. Nie czyniono jednak tego, gdyż maszyna stawała się za ciężka i słaby napęd sobie z nią nie radził.
Napęd Jak-17.
Jeden silnik turboodrzutowy ze sprężarką osiową RD-10 A, o ciągu 1 x 9,80 kN ( 1 x 1 000 kG ). Silnik ten stanowi rozwiniecie niemieckiego silnika Junkers Jumo 004. W Polsce dodatkowo w Rzeszowie zbudowano 30 sztuk tego typu silnika.
Eksploatowane w Polsce samoloty Jak-17 W były napędzane także wcześniejszą wersją silnika RD-10, o ciągu 1 x 8,83 kN ( 1 x 900 kG ), przy 8 700 obr / min.
Uruchamianie silnika RD-10 opisane jest w historii samolotu.
Zapas paliwa to 640 litrów w kadłubie, plus 2 x 180 litrów w zbiornikach podwieszanych. Paliwo : nafta T – 1, oraz czysta benzyna B-72, B-90, + 5% MS.
Wyposażenie
Pokładowa nadawczo-odbiorcza radiostacja UKF typu RSI-6. Radiopółkompas.
Uzbrojenie
2 działka 23 mm NS-23 23 mm (po 60 nabojów) w dolnej części kadłuba. Jak-17 W (UTI) nie był uzbrojony.
Dane T-T samolotu Jak-17.
Opracował Karol Placha Hetman