Kraków 2025-02-20
Samolot amatorski Jerzego Ostrowskiego.
Samolot amatorski Jerzego Ostrowskiego (1935-1985) to jest konstrukcja samolotu zbudowana w układzie dwupłata z usterzeniem ogonowym. Samolot został wyposażony w silnik spalinowy, który porusza śmigło pchające.
Konstruktor pracę nad samolotem rozpoczął w 1978 roku, w piwnicy bloku mieszkalnego. Z uwagi na brak miejsca, konstruktor budował samolot, który powstawał w częściach i w łatwy sposób jest montowany. Skrzydła i usterzenie są łatwo odłączane. Budowa samolotu trwała do 1983 roku.
Pierwotnie konstruktor zastosował silnik dwusuwowy motocyklowy 250 cm3, od motocykla MZ. Silnik okazał się niewłaściwy. Z tym silnikiem samolot nie mógł wystartować. W dodatku zrywały się paski transmisyjne między silnikiem, a śmigłem. Konstruktor zastosował silnik z samochodu Trabant, także dwusuwowy, o pojemności 600 cm3, o mocy 26 KM.
Samolot został oblatany w dniu 10 lutego 1983 roku. Statek powietrzny Jerzego Ostrowskiego był jednym z nielicznych prywatnych konstrukcji zbudowanych w okresie PRL (Polski Ludowej). We wrześniu 1984 roku, samolot został zademonstrowany podczas 3. Zlotu Amatorów Lotniczych. Miejscem pokazów było lotnisko szybowcowe w Lesznie. Samolot amatorski Jerzego Ostrowskiego zajął trzecie miejsce „za wysoki poziom techniczny, wzorowe wykonanie konstrukcji oraz wykonany przelot”.
Jednak nadal były problemy z silnikiem, który był awaryjny. Kilkakrotnie samolot lądował awaryjnie, ale zakończonych pomyślnie. W 1985 roku, konstruktor niespodziewanie zmarł. Samolot był ostatnią ukończona konstrukcja Jerzego Ostrowskiego. Po pewnym czasie, samolot został wypożyczony od wdowy konstruktora i nadal latał. Loty kontynuowano. Samolot wyposażono w silnik chłodzony cieczą z samochodu Citroen 2CV, o mocy 27 KM. Z tym silnikiem samolot latał, ale nisko i powoli. Zwłaszcza z pilotami o znacznej wadze. Piloci wykorzystywali termikę do wznoszenia. Jednak rzadko samolot wzlatywał na pułap ponad 100 m. Silnik był niezawodny i oszczędny.
Po raz kolejny zmieniono silnik. Zamontowano 2-cylindrowy silnik lotniczy Rotax 503, o mocy 45,6 KM. Z tym silnikiem, samolot okazał się dobry. Startował z rozbiegu zaledwie na dystansie 50 m i potrafił osiągnąć pułap 4 000 m. W 1988 roku, samolot bez silnika został kupiony przez dwóch pilotów. Ponownie zamontowano silnik lotniczy Rotax i wykonano pierwszy lot w dniu 30 kwietnia 1988 roku. W 1998 roku, samolot został ponownie sprzedany; bez silnika i bez pokrycia skrzydeł. W takim stanie samolot był pokazany na 5. Stalowowolskim Zlocie Amatorskich Konstrukcji Lotniczych, w sierpniu 1999 roku, na lotnisku Turbia. Samolot doprowadzono do stanu lotnego i kilka miesięcy latał, do 2001 roku, w ramach Aeroklubu Kieleckiego. Następnie samolot odstawiono na stok, gdzie stał kilka lat. W 2013 roku, samolot został zabrany do Częstochowy (Aeroklub Częstochowski) i tam wyremontowany. Wykonano na nim kilka lotów i ponownie został zapomniany w hangarze. Obecnie (2024 rok) samolot jest eksponatem w Muzeum Lotnictwa w Krakowie.
Dane T-T samolotu Jerzego Ostrowskiego: Rozpiętość 5,64 m. Długość 4,72 m. Powierzchnia nośna 10,86 m2. Masa startowa 215 kg. Prędkość maksymalna 105 km/h. Z najmocniejszym silnikiem prędkość maksymalna wyniosła 150 km/h. Zasięg 170 km. Z najmocniejszym silnikiem pułap maksymalny wynosił 4 000 m.
Opracował Karol Placha Hetman