Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle. 2025r.

Kraków 2025-05-09

Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle.

Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle. 2024 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle. 2024 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle. 2024 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle. 2024 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Boeing Insitu ScanEagle to jest Bezpilotowy Aparat Latający, który został opracowany w USA przez firmy Insitu oraz Boeing. Dron został zbudowany z kompozytu i jest napędzany silnikiem spalinowym, tłokowym, o mocy 0,97 kW. Silnik napędza śmigło pchające. Boeing Insitu ScanEagle pierwszy lot wykonał w dniu 20 czerwca 2002 roku. W 2005 roku, dron został wprowadzony do uzbrojenia armii USA. Drony trafiły na uzbrojenie USA, Australia, Kanada, Polska.

Z końcem 90-lat XX wieku, pierwsza wersja drona, o nazwie SeaScan została opracowana przez firmę Insitu. Dron służył do monitorowania pogody oraz lokalizowania ławic ryb. Po rozstrzygnięciu przetargu dla wojska, dron został przeznaczony do dalszego rozwoju. Zgodnie z amerykańskimi przepisami, firma Insitu musiała nawiązać współpracę z dowolnym dużym koncernem zbrojeniowym. Powstała spółka firm Insitu i Boeing Defence, Space & Security. W 2008 roku, firma Insitu została kupiona przez koncern Boeing. Nowy dron został przystosowany do wykonywania zadań dla wojska. Zastosowano nowe kodowane łącze. Zmieniono kamery.

BAL Boeing Insitu ScanEagle został opracowany jako bezogonowy, ze skośnym długim skrzydłem. W tyle kadłuba umieszczono silnik tłokowy, który napędza dwułopatowe śmigło pchające. W przodzie BAL zamontowana jest stabilizowana głowica z wyposażeniem obserwacyjnym. Na wyposażeniu aparatu znajduje się kamera telewizyjna wysokiej rozdzielczości oraz kamera termowizyjna. Dron może wykonywać duże spektrum zadań. Dron może być kierowany przez operatora lub wykonywać lot po zaplanowanej trasie. Do tego typu lotu jest wykorzystywany odbiornika GPS. Dron został wyposażony w system kontroli lotu typu Guidestar 111. Dron ScanEagle startuje z pneumatycznej katapulty, która nadaje mu prędkość 25 m/s. Lądowanie BAL następuje z wykorzystaniem urządzenia zwanego Skyhook. Jest to maszt o wysokości 15 metrów, do którego przyczepiona jest lina, która przechwytuje dron. Dron zawisa zaczepiony za końcówkę skrzydła.

Wojsko Polskie.

W listopadzie 2009 roku, strona Polska rozpoczęła negocjacje z producentem aparatów, mające na celu pozyskanie w formie leasingu, z opcją zakupu. Negocjację rozpoczęto w ramach tak zwanej pilnej potrzeby operacyjnej. W lutym 2010 roku, dokonano zakupu jednego zestawu ScanEagle, w skład którego weszło 10 aparatów BAL. Na przełomie 2010/2011 roku, drony trafiły do Afganistanu. Polska jako pierwszy kraj w Europie, stała się użytkownikiem jak i właścicielem systemu. W zakupie pomogła strona Amerykańska, korzystając z jednego z programów pomocowych dla sojuszników. Pierwszym użytkownikiem dronów w Wojsku Polskim była Jednostka Specjalna „Nil”. 

Dane T-T Boeing Insitu MQ-27 ScanEagle: 

Konstrukcja kompozytowa. Silnik spalinowy, o mocy 0,97 kW. Rozpiętość 3,10 m. Długość 1,20 m. Średnica kadłuba około 0,25 m. Masa własna 12 kg. Masa użyteczna 2 kg. Masa startowa 18 kg. Masa paliwa 4,3 kg. Prędkość maksymalna 130 km/h. Przelotowa 90 km/h. Pułap operacyjny 5 000 m. Czas lotu do 20 godzin. Maksymalna masa startowa 62 funty / 28 kg. Maksymalna masa ładunku 17 funtów / 8 kg. Długość 5,6 ft / 1,71 m. Rozpiętość skrzydeł 10,2 ft / 3,1 m. Kamera elektrooptyczna (EO). Podczerwień średniofalowa i EO do operacji dziennych i nocnych. Wspomaganie sztuczną inteligencją szerokiego obszaru poszukiwań morskich. Radar z syntetyczną aperturą (SAR): MMTI/GMTI, CCD. Dalmierz laserowy, wskaźnik laserowy i opcje oznacznika laserowego. System WRE: Walka radio-elektroniczna. System AIS: Identyfikacja statku morskiego. Alternatywna nawigacja (Alt-Nav). Łącze danych wideo: analogowe, szyfrowane cyfrowo. Łącze danych C2: szyfrowane, niezaszyfrowane. Pułap 19 500 ft / 5 950 m. Prędkość maksymalna 80 węzłów / 41,2 m/s. Do wyboru dwa silniki tłokowe. Jeden na paliwo ciężkie JP-5 lub JP 8, drugi silnik na benzynę samochodową C-10. 

Opracował Karol Placha Hetman