Szczecinek 2021-01-18
Lotnisko w Wilcze Laski koło Szczecinka.
Współrzędne geograficzne: 53.594N 16.719E. Elewacja 155 m.
Lotnisko Wilcze Laski to byłe lotnisko wojskowe, o typowej infrastrukturze z 50-lat XX wieku. Inne spotykane nazwy to Borki lub Okonek. Lotnisko leży w odległości około 14 km na południe od Miasta Szczecinek, w pobliżu miejscowości Wilcze Laski. Należy do kompleksu militarnego określanego obecnie nazwą Borne Sulinowo i leży na wschodnim jego skraju, wśród lasów i nieużytków. Lotnisko Wilcze Laski należy do Województwa Zachodniopomorskiego. Współrzędne geograficzne: 53.594N 16.719E. Elewacja 155 m.
Dojazd na lotnisko.
Droga ze Szczecinka to trasa o długości około 18 km, poruszając się Drogą Krajowa Nr 11, w kierunku do Piły dojedziemy do miejscowości Lotyń. W tej miejscowości należy skręcić w prawo, na zachód do miejscowości Borki, za którą jest las. Jadąc drogą leśną (beton i asfalt) po około 1 500 m wiedziemy na lotnisko. Na lotnisko można także dojechać od miejscowości Wilcze Laski, które są położone na północ od lotniska, w odległości około 1 500 m.
Kolej koło lotniska Wilcze Laski.
W pobliżu lotniska Wilcze Laski przebiega linia kolejowa Nr 405 Piła Główna - Ustka. Linia zapewnia transport z centrum Polski, na środkowe wybrzeże Bałtyku. Na odcinku Piła - Szczecinek szlak jest jednotorowy i zelektryfikowany. Między Piłą a Szczecinkiem są następujące stacje: Stara Łubianka, Płytnica, Ptusza, Jastrowie, Podgaje Koszalińskie, Okonek, Brokęcino, Lotyń, Turowo Pomorskie. Linia została uruchomiona w 1878 roku, w czasach Cesarstwa Niemieckiego. Elektryfikacja nastąpiła w 1989 roku. Długość trasy Piła Główna - Szczecinek wynosi 71 km. Na lotnisko Wilcze Laski nie było bocznicy kolejowej. Pociągi wojskowe zatrzymywały się na stacji kolejowej Lotyń. Ze stacji Lotyń na lotnisko jest około 3 000 m.
Lotnisko Wilcze Laski.
Lotnisko zbudowano w 50-latach XX wieku. Przez wiele lat było zapasowym lotniskiem dla 6. PLM-B z Piły i 9. PLM z Debrzna. Średnio 2-4 razy w roku przybywały tu samoloty wspomnianych Pułków. Były to głównie samoloty Lim-2, Lim-5, Lim-6 bis, MiG-21 oraz Su-22. Lotnisko miało typową infrastrukturę dla lotnisk zapasowych. Stałymi budynkami były tylko obiekty stanowiska dowodzenia i kierowania lotami, gdzie stacjonował sztab i personel stały Lotniska. Jest to budynek dwukondygnacyjny, niepodpiwniczony. Lotnisko posiadał strefę rozśrodkowania samolotów zlokalizowaną w lesie, z betonowymi stojankami. Było tam miejsce dla około 16-18 samolotów, czyli połowy stanu typowego Pułku bojowego. W lesie zorganizowano także czasowy bomboskład. Lotnisko nie dysponowało stałym składem MPS. Materiały pędne dostarczano dystrybutorami samochodowymi na czas ćwiczeń. Również ubezpieczenie lotów w postaci łączności radiowej, systemu radiolokacyjnego oraz nocnego oświetlenia rozwijano na czas ćwiczeń. W czasie ćwiczeń (poligonów) oficerowie kwaterowali w domach prywatnych w pobliskich miejscowościach. Natomiast żołnierze służby zasadniczej biwakowali w namiotach rozłożonych w lesie. Kuchnie polowe zapewniały wyżywienie. Ćwiczenia organizowano zwykle w okresie wiosna-lato. Rzadko prowadzono ćwiczenia w okresie zimowym, z uwagi na brak wystarczającej ilości sprzętu i ludzi do zimowego utrzymania RWY w pełnej gotowości do użycia. Obawiano się uwięzienia samolotów po nagłych obfitych opadach śniegu. Samoloty uderzeniowe ćwiczenia lotnicze przeprowadzały głównie na pobliskim poligonie Nadarzyce.
Lotnisko Wilcze Laski posiada RWY o wymiarach 2 300 m x 30 m, na kierunku 10/28, z nawierzchnią betonową. Współrzędne RWY 53°35′43″N 16°43′01″E. Lotnisko posiada także równoległa drogę kołowania, o szerokości 10 m, od strony południowej.
Obecnie Wilcze Laski są lotniskiem prywatnym (?), jednak jest praktycznie niewykorzystywane lotniczo. Tylko czasami zjawiają się na nim motolotniarze lub modelarze i wykonują amatorskie loty. Przyległe obszary są obecnie wykorzystywane do celów rolniczych. Latem na szczecineckim lotnisku odbywają się zloty modelarskie, zloty użytkowników starych pojazdów i inne imprezy motorowe.
Opracował Karol Placha Hetman