Lotnisko w Turbia koło Stalowej Woli. 2023r.

Stalowa Wola 2023-03-04

Lotnisko w Turbia koło Stalowej Woli.

Współrzędne geograficzne: 50,626N 21,999E. Elewacja 150 m.

PZL-104 Wilga SP-DLK. 2019 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman
PZL-104 Wilga SP-DLK. 2019 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Lotnisko Stalowa Wola - Turbia. 2023 rok. Praca Karol Placha Hetman
Lotnisko Stalowa Wola – Turbia. 2023 rok. Praca Karol Placha Hetman

Lotnisko Stalowa Wola - Turbia. 2023 rok. Praca Karol Placha Hetman
Lotnisko Stalowa Wola – Turbia. 2023 rok. Praca Karol Placha Hetman

Miasto Stalowa Wola zostało założone w 1938 roku. Prawa miejskie zostały nadane w dniu 1 kwietnia 1945 roku. Populacja miasta wynosi 58 545 osób (2021 rok). Miasto Stalowa Wola powstało jako ośrodek przemysłowy w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego. Stalowa Wola powstała na gruntach wsi Pławo i jej przysiółków Chyłów i Swołów. Głównym zakładem pracy była powstająca Huta Stalowa Wola, która stała się producentem dużych maszyn, urządzeń i uzbrojenia dla Wojska Polskiego. Stalowa Wola znajduje się w Województwie Podkarpackim, w Powiecie Stalowowolskim. Miasto leży w dolinie rzeki San, potocznie nazwaną „Nadsaniem”, pomiędzy Lasami Janowskimi, na północy oraz Puszczą Sandomierską na kierunku południowo – zachodnim. Geograficznie jest to Kotlina Sandomierska. Historycznie jest to Ziemia Małopolska z centrum w Sandomierzu. Miasto Stalowa Wola ma powierzchnię 82,52 km kwadratowych, a elewacja wynosi 150 – 160 m nad poziomem morza.

Obecnie (2023 rok) w Stalowej Woli nastąpił renesans przemysłu ciężkiego. W zakładach w Stalowej Woli są produkowane maszyny budowlane (spychacze gąsienicowe, ładowarki kołowe, koparko – ładowarki) sprzed dla Wojska Polskiego (sprzęt artyleryjski, samochody opancerzone, sprzęt inżynieryjny).

Przez Stalową Wolę przebiegają szlaki komunikacyjne: Droga Krajowa Nr 77 Lipnik – Stalowa Wola – Przemyśl. Droga Wojewódzka Nr 855 Olbięcin – Stalowa Wola. Droga Wojewódzka Nr 871 Tarnobrzeg – Stalowa Wola.

Lotnisko Stalowa Wola – Turbia.

Współrzędne geograficzne: 54,409N 17.095E. Elewacja 150 m.

Lotnisko powstało w 1939 roku. Lotnisko posiada Kod ICAO – EPST oraz Kod IATA – QXQ. Odległość z centrum Stalowej Woli do lotniska wynosi 8,5 km.

Lotnisko zostało zaplanowane już w 1938 roku, jako lotnisko Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Założono Komitet Organizacyjny, któremu Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej obiecał dwa samoloty RWD-8. W 1939 roku, w czynie społecznym przystąpiono do przygotowywania pola wzlotów w wybranym terenie. Do wybuchu drugiej wojny światowej na lotnisko nie przyleciał żaden samolot. Podczas okupacji, germańcy przystąpili do budowy lotniska zapasowego w 1944 roku, na podstawie Polskich planów. Nie jest znane, czy germańcy zdążyli wykorzystać lotnisko podczas walk przeciw swoim braciom – sowietom. Po drugiej wojnie światowej, w 1950 roku, powstał tu Ośrodek Lotniczy. W 1952 roku, zbudowano drewnianą wieżę spadochronową. W 1957 roku, powstał Aeroklub PRL, który obecnie nosi nazwę Aeroklub Stalowa Wola Turbina. Pierwszy hangar zbudowano w 1957 roku. Budynek portu lotniczego oddano do użytku w 1972 roku.

Obecnie (2023 rok) na lotnisku są trzy hangary, budynek portu lotniczego z okragłą wieżą, która jest umieszczona na szczycie budynku. Przed hangarami są betonowe płaszczyzny obsługowe. Do lotniska prowadzi asfaltowa droga dojazdowa. Lotnisko nie jest ogrodzone. Na gruntowym lotnisku wytyczone są dwie drogi startowe. Pierwsza RWY o wymiarach 870 m x 100 m na kierunku 121/301. Druga RWY o wymiarach 910 m x 100 m, na kierunku 117/297. Krawędzie RWY są oznaczone białymi prostokątami. Na lotnisku nie ma oświetlenia pola wzlotów. Komunikacja radiowa Turbia-Radio 120.790 MHz. Statki powietrzne z napędem wykonują krąg południowy. Szybowce wykonują krąg północny. W Aeroklubie działają sekcje: balonowa, modelarska, samolotowa, szybowcowa.

Opracował Karol Placha Hetman