Dęblin 2013-07-05
Wojskowe lotnisko w Dęblinie.
Część 3.
Współrzędne geograficzne: 51.551N 21.892E.
1989 rok – 1994 rok.
W 1989 roku, 58. Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy został przekształcony w 58. Lotniczy Pułk Szkolny. Zmiana nie maiła wpływu na system szkolenia, lecz pułk nie był już przewidywany do użycia w sytuacji „W”. Na wyposażeniu Pułku były samoloty TS-11 Iskra, których na stanie ( 1991 roku ) było 66 egzemplarzy. Taką samą ilość maszyn posiadał siostrzany 60. Lotniczy Pułk Szkolny bazujący na Lotnisku Radom.
W 1991 roku, Szkoła Orląt dysponowała następującymi podległymi jednostkami lotniczymi: – 23. Lotnicza Eskadra Szkolna: miejsce bazowania- Dęblin-Irena, samoloty: 8 An-2. – 47. Szkolny Pułk Śmigłowców: miejsce bazowania- Nowe Miasto nad Pilicą, śmigłowce: 46 Mi-2. – 58. Lotniczy Pułk Szkolny: miejsce bazowania- Dęblin-Irena, samoloty: 66 samolotów TS-11. – 60. Lotniczy Pułk Szkolny: miejsce bazowania- Radom-Sadków, samoloty: 66 TS-11. – 61. Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy: miejsce bazowania- Biała Podlaska, samoloty: 42 TS-11.
Zmiany społeczno-polityczne w Polsce zapoczątkowane w 1989 roku, rozpad Układu Warszawskiego, wymarsz armii sowieckiej z Rzeczypospolitej Polski ( 1993 rok ) i redukcja zbrojeń, musiały doprowadzić do przemian w Wojsku Polskim. Pierwszymi zmianami była likwidacja stanowisk oficerów politycznych, a następnie renesans Ordynariatu Polowego.
Szkolnictwo także musiało przejść konieczne zmiany. W dniu 1.10.1994 roku, Szkoła zmieniła nazwę na Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych.
Główny nacisk położono na opanowanie nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych i technicznych oraz na naukę języka angielskiego. Zmieniono również harmonogram studiów. Zaplanowano na przemian semestry teoretyczne i praktyczne, czyli już po pierwszym semestrze teoretycznym następował semestr szkolenia praktycznego w powietrzu. Skrócono też czas trwania studiów o 6 miesięcy, a promocje absolwentów przeniesiono z listopada na czerwiec.
Szkoła przejęła po rozwiązanym Centrum Doskonalenia Lotniczego prowadzenie kursów przeszkalających i doskonalących kadrę oficerską. Znaczenie tego zadania systematycznie wzrastało i przy malejącej liczbie kształconych podchorążych, stało się głównym obciążeniem dydaktycznym.
Od momentu powstania WSOSP nawiązała ścisłą współpracę z wyższymi uczelniami cywilnymi, między innymi z: Politechniką Warszawską, Politechniką Rzeszowską, Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim, Politechniką Lubelską, Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej oraz z wyższymi uczelniami wojskowymi, między innymi z Akademią Obrony Narodowej, Akademią Marynarki Wojennej, Wojskową Akademią Techniczną. Nawiązano także kontakty z; Ecole de l’air z Francji czy Akademią Lotniczą w Koszycach na Słowacji. Znamiennym było także zerwanie kontaktów z uczelniami na terenie byłego CCCP. Faktu tego specjalnie nie nagłaśniano, bo zawsze mógł nastąpić reset.
Oprócz zmian w samej Szkole w Dęblinie nastąpiły zmiany w komponencie obsługi lotniska i szkoły. Został rozformowany 4. Pułk Zabezpieczenia, a w jego miejsce powołano 6. Bazę Lotniczą. Baza jako JW. 3823 swoją działalność rozpoczęła z dniem 6.12.1994 roku. I chociaż zasadnicze zadania nowej jednostki nie uległy wielkim zmianom, to dla jej pracowników była to bez wątpienia nobilitacja. Do głównych zadań Bazy było zabezpieczenie logistyczne działania jednostek stacjonujących w obrębie bazy oraz zabezpieczenie działalności 1 Ośrodka Szkolenia Lotniczego, który stacjonował na terenie 6. BLot.
Pierwszym dowódcą 6. Bazy Lotniczej był płk dr Andrzej Szmania. Następnie w 1996r. obowiązki dowódcy objął ppłk nawig. dr Aleksander Garbacz, który dowodził jednostką do lutego 1998r. Jego następcą na lata 1998r.-2002r. został płk dypl. Ryszard Rybczyński. Od maja 2002r. do 2006r. dowódcą 6 Bazy Lotniczej był płk dypl. pil. Stanisław Wesołowski. W okresie od 02.08.2006r. do 11.11.2007r. 6. Bazą Lotniczą dowodził płk mgr inż. Zbigniew Zaręba, a od dnia 12.11.2007r. – 08.11.2010r. bazą dowodził płk nawig. mgr inż. Bogumił Znojek.
Wyrazem dziedziczenia tradycji 315. Dywizjonu Myśliwskiego Dęblińskiego jest także przejęcie przez 6. Bazę, a potem 41. BLSz, pewnych elementów jego symboliki. Odznaka „walczącego czarnego koguta”, która swą historią sięga do 112. Eskadry Myśliwskiej ( walczącej podczas kampanii wrześniowej 1939 roku ).
6 Baza Lotnicza formalnie i praktycznie podlegała pod Dowództwo Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych. Lecz od 2008 roku, kiedy utworzono 4. Skrzydło Lotnictwa Szkolnego Baza przeszła pod jej dowództwo.
W 2000 roku, 6. Baza Lotnicza otrzymała własny sztandar, ufundowany przez Społeczny Komitet.
PZL-130 Orlik nb 005 – przedseryjny. W drugiej połowie 80-lat Wojsko Polskie zamówiło krótką serię PZL-130 Orlik z silnikami tłokowymi i z opcją na łącznie 25 egzemplarzy. Pierwszy PZL-130 nr 005 otrzymał silnik tłokowy AI-14. Pierwszy lot w dniu 19.02.1988 roku. MON jednak po próbach zrezygnowało z przyjęcia tych samolotów. Samolot otrzymał w 1990 roku, silnik turbośmigłowy Walter. Oznaczenie PZL-130 TM. Samolot były wykorzystywany do lotów łącznikowych w 23. EL ( eskadrze lotniczej ) w Dęblinie i 45. ELD ( eskadra lotnicza doświadczalna ) w Modlinie.
Pierwsze samoloty PZL I-22 Iryda jeszcze nie dysponowały silnikami K-15 o znacznie większym ciągu. Polityczne decyzje spowodowały wycofanie ich do wytwórni w 1996 roku i zmarnowanie wieloletniego rozwoju konstrukcji i pieniędzy podatników.
Pokazy Lotnicze w Dęblinie. 1993 rok – 1998 rok.
Do 1992 roku, w Dęblinie niemal co roku organizowano pokazy lotnicze. Były one często związane z tak zwanym „Dniem otwartych koszar”. Jednak zawsze były to imprezy lokalne, organizowane dla lokalnej społeczności. Rzadko sprzęt latający prezentowano w powietrzu. Była zawsze wystawa statyczna sprzętu latającego, pokaz sprzętu samochodowego, zwiedzanie izby tradycji. Powszechnie obowiązywał zakaz fotografowania. Nigdy nie ukazywały się żadne artykuły w prasie codziennej. Czasami w prasie wojskowej znalazły się wzmianki i jakieś zdjęcia, wykonane przez wojskowego fotografa.
W dniu 29.08.1993 roku, zorganizowano pierwsze pokazy po nazwą Air Show. Nie były to jednak pokazy międzynarodowe, ale krajowe. Ukazały się informacje w prasie lokalnej i wojskowej. Po raz pierwszy wolno było oficjalnie wykonywać zdjęcia samolotów i śmigłowców. Nadal obowiązywał zakaz fotografowania budynków i innych obiektów wojskowych.
Zdecydowana większość maszyn pochodziła z jednostek Polskiego Lotnictwa Wojskowego. Były; MiG-21, MiG-23, MiG-29, Su-22, An-26. pozostałe maszyny należały do instytucji cywilnych. Podczas pokazu zademonstrowano symulowaną walkę powietrzną między dwoma MiG-23 kontra dwa MiG-29. Zaprezentowało się także 6 maszyn Su-22. Samolot Wilga z pilotem Jerzym Wojnarem pierwszy raz publicznie wykonywał beczki i pętle. Widzowie mogli także zobaczyć start Tu-154 M Lux z Prezydentem Lechem Wałęsą na pokładzie.
W 1995 roku, na terenie Lotniska Dęblin zorganizowano po raz pierwszy międzynarodowe pokazy lotnicze nazwane Air Show. Drugie po Air Show 1991 roku, na Lotnisku Ławica.
Jeszcze raz, w 1998 roku, Lotnisko Dęblin gościło Międzynarodowe Pokazy Lotnicze Air Show.
1999 rok – 2004 rok.
W dniu 12.03.1999 roku, Rzeczypospolita Polska przystąpiła ( razem z Czechami i Węgrami ) do paktu NATO. Fakt ten potwierdził kierunek polityczny ku USA, ku wolnemu światu. Oprócz przywilejów, ta przynależności nałożyła na nas obowiązki, między innymi unifikacji systemu szkolenia. W dniu 1.07.2004 roku, weszła w życie ustawa pragmatyczna określająca nowe wymagania stawiane kadrze oficerskiej. Zakupiono także nowoczesne wielozadaniowe samoloty bojowe typu Lockheed Martin F-16 Jastrząb.
Dwie kolejne Decyzje Ministra Obrony Narodowej: nr 105/MON z 22.04.2002 roku, w sprawie reorganizacji szkolnictwa wojskowego oraz nr 362/MON z 3.12.2004 roku, w sprawie procesu kształcenia i doskonalenia zawodowego w poszczególnych korpusach i grupach osobowych, zobligowały Siły Powietrzne do prowadzenia we WSOSP i komponentach jej podległych kształcenia i przygotowania do objęcia pierwszego stanowiska służbowego kandydatów na oficerów spośród: absolwentów szkół średnich ( głównie Ogólnokształcącego Liceum Lotniczego ) na kierunku pilotażu; absolwentów wyższych uczelni cywilnych i akademii wojskowych w specjalnościach: lotniczych ( oprócz pilotażu, tj. nawigator, obsługa urządzeń pokładowych, zabezpieczenie lotów, uzbrojenie lotnicze i naziemnej obsłudze statków powietrznych ( NOSP )); ubezpieczenia lotów; meteorologii; we współpracy z Centrum Szkolenia Sił Powietrznych ( w zakresie szkolenia specjalistycznego ): radiolokacji; rozpoznania i zakłóceń radiolokacyjnych; przeciwlotniczych.
Ustalenia zawarte w decyzjach MON zdeterminowały sposób organizacji kształcenia kadr oficerskich jako procesu dwukierunkowy. Absolwenci szkół średnich kształceni byli wyłącznie na kierunku lotnictwo i kosmonautyka w specjalnościach pilot samolotu oraz pilot śmigłowca. W pozostałych specjalnościach zasadniczy trzon kadr oficerskich stanowili absolwenci uczelni wyższych ( z cywila ) legitymujący się wykształceniem II stopnia ( magister ) oraz II stopniem znajomości języka angielskiego wg STANAG 6001, którzy po odpowiednim przeszkoleniu, odbytym we WSOSP, byli promowani na pierwszy stopień oficerski i powołani do pełnienia zawodowej służby wojskowej. W programie studiów WSOSP uwzględniono standardy programowe, jakie obowiązują na kierunku lotnictwo i kosmonautyka. Do systemu oceniania pracy studenta wprowadzono system punktów kredytowych ECTS ( Europejski System Transferu Punktów ), co umożliwia wymianę studentów między uczelniami.
Ramowy plan studiów I stopnia kształcenia pilotów ( 7 semestrów ) zakładał realizację 3 006 godzin zajęć teoretycznych na Wydziale Lotnictwa WSOSP, a plan studiów II stopnia ( 4 semestry ) przewidywał 939 godzin zajęć teoretycznych na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Realizacja planu pozwoliła pilotom uzyskać nalot: dla pilota samolotu – 230 godzin; dla pilota śmigłowca – 180 godzin.
1999 rok.
Mimo iż 58. LPSzk niezmiennie wchodził w skład Szkoły Orląt rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 083/Org z dnia 09.08.1999r. z dniem 01.01.2001r. 58 LPSzk został przeformowany w 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego. Jego patronem został mjr pil. Eugeniusz Horbaszewski. Miało to zapewnić lepszą efektywność w realizacji głównego zadania jednostki, jakim od lat pozostaje szkolenie lotnicze podchorążych. Do priorytetowych zadań 1 OSzL należało także utrzymywanie w pełnym treningu zespołu akrobacyjnego, stałe doskonalenie umiejętności pilotażowych oraz szkolenie pilotów-instruktorów. W 2003 roku, 1. OSzl przejął eskadrę śmigłowców Mi-2 z rozformowanego 3 OSzL w Białej Podlaskiej oraz klucz samolotów transportowych 23. Lotniczej Eskadry Specjalnej w Dęblinie.
Dowódcy – 58. Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy:
Ppłk pil. Piotr ROJEK 1958 – 1963, – ppłk pil. Zbigniew RÓŻOWICZ 1963 – 1969, – płk pil. Janusz KOWALSKI 1969 – 1971. -płk pil. Zenobiusz BIENIAŚ 1971 – 1973, – płk pil. Stanisław KONOPIŃSKI 1973, – ppłk pil. Edmund GORZKOWSKI 1973 – 1976, – płk pil. Józef ZDUŃCZYK 1976 – 1979, – ppłk pil. Piotr SZAŁAŚNIK 1979 – 1980, – ppłk pil. Jan FRYTA 1980 – 1982, – płk pil. Krzysztof ŻUK 1982 – 1985, – ppłk pil. Andrzej WINIEWSKI 1985 – 1987, – płk pil. Maciej NOWACZYK 1987 – 1989.
Dowódcy – 58. Lotniczy Pułk Szkolny:
Płk pil. Maciej NOWACZYK 1989 – 1991, – ppłk pil. Janusz KARPOWICZ 1991, – ppłk pil. Zenon SKOP 1991 – 1995, – płk pil. Waldemar JARUSZEWSKI 1995 – 2000.
2005 rok.
W pierwszej dekadzie XXI wieku dęblińska Szkoła weszła w bardzo trudny okres, mogący nawet zakończyć się jej likwidacją. Problemem okazał się także nie najlepiej wynegocjowany kontrakt na wielozadaniowe samoloty bojowe F-16 Jastrząb. Praktycznie całkowite szkolenie pilotów tych maszyn przeprowadzono w USA. Dodatkowym błędem okazało się całkowite zaniechanie programu samolotu szkolno-bojowego I-22 Iryda, a przez to prowadzenie szkolenia wstępnego dla przyszłych pilotów F-16 Jastrząb także w USA na maszynach Northrop T-38 Talon.
Przypomnijmy, że w latach 70/80-tych w Polsce funkcjonowało 11 wyższych uczelni i 4 akademie. Większość z nich zostało w 90-latach rozformowana. Obecnie ( 2009 rok ) mamy 4 uczelnie wojskowe w tym jedna akademia.
Dlatego w 2005 roku, były dowódca Sił Powietrznych Rzeczypospolitej generał brygady pilot Ryszard Olszewski zaproponował powołania na bazie WSOSP Międzynarodowego Ośrodka Szkolenia Lotniczego. Pomysł ten został zaprezentowany na zorganizowanej w Dęblinie w dniach 25-27.01.2005 roku, międzynarodowej konferencji, w której uczestniczyli przedstawiciele 12 państw. Pomysł ten był jak najbardziej realny i możliwy do realizacji. Szczególnie w organizacji państw Grupy Wyszehradzkiej. Niestety systematyczne niszczenie powiązań między państwami grupy środkowo-wschodniej Europy, nie wypracowanie wspólnych planów szkoleniowych, a przede wszystkim różne podstawowe samoloty bojowe w tych krajach, doprowadziły, że pomysł nie został zrealizowany. A wręcz przeciwnie w polskojęzycznych mediach był stale wyśmiewany.
1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego zaczął wprowadzać na wyposażenie nowoczesne Polskie śmigłowce SW-4 Puszczyk. Jednocześnie jeszcze kontynuowano szkolenie na śmigłowcach Mi-2. W tym czasie Ośrodek zgromadził wszystkie pozostałe w wojsku samoloty typu An-2 i nadal kontynuował szkolenie na tym typie, jeszcze kilkanaście miesięcy. Ośrodek nadal szkolił na maszynach TS-11, M-28 B Bryza TD. Należy dodać, że ośrodek nadal jako jedyny szkolił pilotów dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych.
2008 rok.
Jesienią 2008 roku, zostało utworzone 4 Skrzydło Lotnictwa Szkolnego. O ile 1, 2, 3 Skrzydło powstały poprzez przekształcenie brygad, to 4 Skrzydło zostało utworzone od podstaw. Jest to zupełnie nowa organizacja lotnictwa szkolnego w Polsce. Generalnie Wojskowe Lotnictwo w Polsce pozostało tylko z dwoma lotniskami; Lotnisko Dęblin i Lotnisko Radom. Lotniska jako takie zostały zorganizowane w bazy lotnicze ( od 2010 roku ); 41. Baza Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie i 42. Bazę Lotnictwa Szkolnego w Radomiu.
Zadaniem tych baz będzie między innymi prowadzenie praktycznego szkolenia w powietrzu podchorążych Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie (na samolotach PZL-130 Orlik, TS-11 Iskra, An-2, M-28 Bryza oraz śmigłowcach Mi-2 i SW-4 Puszczyk, a w przyszłości na planowanym do zakupu samolocie LIFT ) oraz zabezpieczenie logistyczne tego szkolenia. Do ich zadań będzie też należeć utrzymanie w gotowości do pokazów dwóch zespołów akrobacyjnych Sił Powietrznych – dęblińskich "Biało-Czerwonych Iskier" oraz radomskiego "Orlika".
Na stanowisko 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego wyznaczony został płk pil. dr inż. Waldemar Gołębiowski – były zastępca dowódcy 4. SLSz.
Z uwagi na ograniczenia finansowe Szkoła w 2008 roku, podjęła próbę rekrutacji absolwentów cywilnych uczelni wyższych do Studium Oficerskiego na rok akademicki 2008r./2009r. otwierając im drogę do kariery między innymi, pilota samolotów wojskowych. Grupa kandydatów na; pilotów samolotów transportowych miała liczyć 8 osób ( szkolenie 20 miesięcy ), pilotów śmigłowców 22 osób ( szkolenie 20 miesięcy ), nawigatorów statków powietrznych 15 osób, kontrolerów ruchu lotniczego 7 osób, radiolokacja 15 osób ( szkolenie 12 miesięcy ), przeciwlotnicze zestawy rakietowe 27 osób, obsługi technicznej statków powietrznych 6 osób.
O kandydatów ( mężczyzn i kobiet ) wymagano; świadectwa dojrzałości, nie są karani sądownie, posiadają wyłącznie obywatelstwo Polskie, w roku wcielenia mają co najmniej 18 lat, posiadają odpowiednią zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej ustaloną w orzeczeniu wojskowej komisji lekarskiej, uzyskają właściwe orzeczenie Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej o zdolności do służby w powietrzu, złożą pisemne zobowiązanie do pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu WSOSP, uiszczą opłatę za postępowanie kwalifikacyjne. Do tego doszły szczegółowe wymagania związane z wybraną specjalnością.
W tym czasie podstawowym wydziałem w Szkole był Wydział Lotnictwa. Jako jednostka organizacyjna funkcjonuje od końca 1994 roku. Była utworzona na bazie rozformowanych ówczesnych zakładów i cykli przedmiotowych. Aktualnie koordynuje działalność dydaktyczno-wychowawczą odnoszącą się do przygotowania kadr w specjalnościach pilotażu i nawigacji lotniczej. Pracą naukowo-badawczą rozwiązuje problemy nawigacji lotniczej i eksploatacji techniki w czasie pokoju i na polu walki. Na wydziale wyznacza się także kierunki prac naukowo-badawczych. Wprowadza się także odpowiednie przygotowania kadry do działań w strukturach NATO.
Wydział Lotnictwa miał wówczas sześć katedr; nawigacji lotniczej, nauk ogólnokształcących, awioniki i systemów sterowania, taktyki, uzbrojenia oraz płatowca i silnika.
Kolejną ważna komórką w Szkole była Pracowania Urządzeń Treningowych. Pracownia Urządzeń Treningowych była jednostką organizacyjną Wydziału Lotnictwa Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i wykonywała zadania związane z kształceniem podchorążych i kadry zawodowej z wykorzystaniem kompleksowych symulatorów lotu i innych urządzeń treningowych w trzech zespołach: zespół symulatorów lotu, zespół szkolenia wysokościowo-ratowniczego, zespól nawigatorskich urządzeń treningowych.
Zespół Symulatorów Lotu realizował proces kształcenia podchorążych w zakresie: – wdrażania podchorążych do właściwego, samodzielnego przygotowywania się do lotów; – treningi podchorążych na kompleksowym symulatorze lotu samolotu PZL-130 Orlik obejmujące procedury przedstartowe, zadania pilotażowe oraz sposoby postępowania w sytuacjach awaryjnych; – treningi podchorążych na kompleksowym symulatorze lotu samolotu TS-11 Iskra obejmujące procedury przedstartowe, zadania pilotażowe, zadania związane z użyciem uzbrojenia pokładowego oraz sposoby postępowania w sytuacjach awaryjnych; treningi z pilotami – instruktorami Ośrodków Szkolenia Lotniczego WSOSP.
Zespół Szkolenia Wysokościowo-Ratowniczego realizował zadania związane z przygotowaniem podchorążych i personelu latającego pod względem wysokościowo – ratowniczym do wykonywania lotów oraz przygotowanie personelu technicznego Służby Wysokościowo – Ratowniczej dla potrzeb Lotnictwa Sił Zbrojnych RP. Zespół prowadził następujące zajęcia teoretyczne i treningi z zakresu ratownictwa wysokościowego: skoki spadochronowe ze statków powietrznych; treningi z opuszczania statków powietrznych w sytuacjach niebezpiecznych; treningi z posługiwania się sprzętem wysokościowo – ratowniczym; treningi z wodowania z użyciem lotniczego sprzętu ratowniczego; ćwiczenia na symulatorze katapultowania; treningi z katapultowania z ziemi na urządzeniu UTKZ z użyciem ładunków pirotechnicznych; kształcenie kursowe personelu latającego zakresu ratownictwa wysokościowego; przeszkalanie personelu technicznego na stanowiska w służbie wysokościowo- ratowniczej; przeszkalanie żołnierzy zawodowych na instruktorów spadochronowych służby wysokościowo-ratowniczej.
Zespół Nawigatorskich Urzadzeń Treningowych realizował zadania szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego i nawigatorów naprowadzania dla potrzeb Lotnictwa Sił Zbrojnych RP w zakresie: – naprowadzanie statków powietrznych na cele powietrzne; – naprowadzanie statków powietrznych na cele naziemne; – rozformowanie grup statków powietrznych przed lądowaniem; – oprowadzenie statków powietrznych do lądowania; – dzielenie pomocy załogom w sytuacjach szczególnych w locie.
WSOSP dysponuje bogatą bazą dydaktyczną i kulturalno-oświatową. Szkoła posiada 70 sal wykładowych, w tym; 4 aule (910 miejsc: 530+250+60+70), 31 ogólnych sal wykładowych, 30 sal specjalistycznych, 3 laboratoria specjalistyczne, 4 laboratoria językowe, laboratorium komputerowe, laboratorium Obiektywnej Kontroli Lotu, 3 symulatory lotów.
Szkoła posiada również strzelnice pełnowymiarowe z wyposażeniem do kształcenia słuchaczy oraz kadry. Na terenie uczelni znajduje się również: stadion z ośrodkiem sprawności fizycznej, zespół kortów tenisowych, basen kryty i otwarty, siłownia, 3 sale gimnastyczne, 9 boisk (do piłki siatkowej – 3, do piłki koszykowej – 4, do piłki nożnej – 2). Są sekcje sportowe; – lekkoatletyczna, pływacka, samoobrony, OSF, piłki siatkowej, koszykowej, nożnej, tenisa stołowego i ziemnego. Główna baza dydaktyczna uczelni zlokalizowana jest w garnizonie Dęblin. Praktyczne szkolenie lotnicze realizowane jest w podległych ośrodkach w Dęblinie i Radomiu.
2009 rok.
Uwłaszczenie uczelni, które nastąpiło 30.06.2009 roku, stworzyło możliwości intensyfikacji przedsięwzięć w zakresie zadań inwestycyjnych, w tym inwestycji budowlanych.
W 2009 roku, Szkoła złożyła dwa wnioski o dofinansowanie inwestycji budowlanych ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego. Dzięki środkom Unii Europejskiej i z budżetu MON mogli w 2010r. rozpocząć modernizację Domu Studenckiego z możliwościami lokalowymi dla 470 studentów i Stołówki Studenckiej. Koszt tych dwóch inwestycji to ponad 20 mln. zł., z czego 13.070.000,00 zł pochodzi ze środków Unii Europejskiej.
Podjęte w 2010 roku, działania przygotowawcze w zakresie realizacji inwestycji budowlanych i prac remontowych umożliwiły intensyfikacje działań mających na celu dalszą poprawę stanu bazy dydaktycznej i socjalno bytowej. Rozpoczęto remont pałacu. Budynek ma być centrum dydaktyczno-administracyjny z siedzibą Rektoratu Uczelni. Planowane inwestycje to koszt 35 milionów złotych. Prace te maja zapewnić spełnienie obecnych norm bezpieczeństwa przeciw pożarowego. W 2011r. uzyskano następne dofinansowanie na kolejne projekty. Projekt złożony we współpracy z Urzędem Miasta Dęblin pt. „Rewitalizacja centrum miasta Dęblina wraz z zespołem pałacowo-parkowym Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych” w ramach Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego został wysoko oceniony. Ogółem projekt otrzymał dofinansowanie w wysokości 10 mln. zł, z czego część projektu realizowana przez WSOSP uzyskała dofinansowanie około 2 mln. zł. Uczelnia na rewitalizację zespołu pałacowo-parkowego, wraz z już realizowanymi inwestycjami, poniesie nakłady ze środków własnych w wysokości około 8.500.000,00 zł.
Rozwój uczelni, jej bazy dydaktycznej i socjalno-bytowej to znaczący wkład w rozwój Miasta Dęblina i regionu. Ambicją władz uczelni jest by z obiektów sportowych i kulturalno oświatowych uczelni mogli korzystać nie tylko studenci i pracownicy uczelni ale również społeczność Miasta i okolic.
W 2009 roku, dęblińska „Szkoła Orląt” wzbogaciła się o nowo utworzony Akademicki Ośrodek Szkolenia Lotniczego FTO. Zwieńczeniem tych starań było wręczenie w dn. 21.12.2009 roku, przez Naczelnika Inspektoratu Certyfikacji i Nadzoru Urzędu Lotnictwa Cywilnego Pana Tomasza PIETRZAKA certyfikatu dla AOSL. Dokument ten potwierdza, że jakość prowadzonego szkolenia lotniczego w Ośrodku realizowana jest zgodnie z międzynarodowymi przepisami lotniczymi normującymi szkolenie lotnicze. Był to pierwszy, krok w kierunku nadawania licencji cywilnej pilota studentom Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych.
Na stanowisko kierownika Akademickiego Ośrodka Szkolenia Lotniczego wyznaczony został ppłk pil. Maciej WILCZYŃSKI, natomiast na stanowisko kierownika szkolenia – ppłk rez. pil. Tomasz STEFANIAK.
Szkołę czekały ogromne zmiany. Wiązały się one z wprowadzeniem nowej ustawy przyjętej przez Parlament. Co miała zmienić ustawa? Z uwagi na malejącą liczbę szkolonych lotników wojskowych miała otworzyć bramy dla szkolenia lotników cywilnych. Po drugie, miała zostać połączona z Wojskowym Instytutem Medycyny Lotniczej w Warszawie. Przez to stałaby się najmocniejszym ośrodkiem edukacji lotniczej w Polsce. Kiedy nowa ustawa nabierała kształtu wszyscy posłowie byli „za”. Kierunek zmian popierał także Senat i MON. Cała społeczność Dęblina była „za”. W uczelni oprócz lotników kształcono by także; kontrolerów ruchu lotniczego, lekarzy ze specjalnością medycyny lotniczej i innych. Uczelnia stanęłaby otworem dla słuchaczy z zagranicy z podstawowym językiem angielskim, jako wykładowym. Nabór miano zapoczątkować jesienią 2011 roku. Problem jednak w tym, że w 2011 roku, Prezydent Rzeczypospolitej Bronisław Komorowski zawetował ustawę o utworzeniu Akademii Lotniczej, a Rząd Premiera Donalda Tuska zerwał program pozyskania nowoczesnych samolotów szkolno-bojowych, który to program sam zainicjował w 2010 roku. Ogłoszone w sierpniu 2011 roku, veto Prezydenta Bronisława Komorowskiego poparło PO ( platforma obywatelska – liberałowie ), ta która sama opracowała ustawę. Veto także poparło SLD ( sojusz ludowo demokratyczny – komuniści ). Za przyjęciem ustawy byli; PiS ( Prawo i Sprawiedliwość – narodowa-prawica ), PJN ( Polska Jest Najważniejsza – odłam PiS ) oraz PSL ( Polskie stronnictwo ludowe ).
Argumentacja Prezydenta Bronisława Komorowskiego niestety była nijaka, a co gorsza rozmijała się ze stanem faktycznym. Mówił, że Polska ma więcej szkół oficerskich niż np. Niemcy, Francja czy Wielka Brytania (!), że to wyciągnięcie dęblińskiej uczelni na rynek cywilny, który nie jest pewny (?) oraz chciał vetem skłonić do refleksji nad reformą całego szkolnictwa wojskowego (?). Wcześniej dał do zrozumienia, że Rzeczypospolitej ze 100 000 armią nie jest potrzebna taka uczelnia (?).Według mnie sprawa jest prostsza, niż by mogło się wydawać. Po zamachu Smoleńskim w Rzeczypospolitej odżyły uśpione struktury wywiadu ruskiego i mają coraz większe wpływy. Sam Prezydent Bronisław Komorowski proponował na stanowisko swojego doradcy Generała Wojciecha Jaruzelskiego, komunistycznego zbrodniarza, który wprowadził w Polsce Stan Wojenny. Nastąpił reset w stosunkach z kremlem, a jednocześnie odwrót od USA.
Trudne położenie Szkoły Orląt będzie się pogłębiało. Nadal jest brak nowego sprzętu i perspektyw stabilizacji. Wszystko zmierza do likwidacji Szkoły.
Centrum Szkolenia Inżynieryjno-Lotniczego, które powstało na początku 2009r. i zajmuje się szkoleniem żołnierzy w specjalnościach SIL, też czekają zmiany. Po integracji obu szkół podoficerskich Sił Powietrznych – w Dęblinie i Koszalinie – planuje się utworzenie takiej szkoły właśnie w strukturze CSIL.
Struktura Szkoły WSOSP (Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych ) wyglądała następująco; – Sztab, Wyższa Szkoła Oficerska, Ogólnokształcące Liceum Lotnicze, Szkoła Młodszych Specjalistów, Kurs Doskonalenia Zawodowego, Kurs kandydatów na żołnierzy zawodowych, Kurs Szkolenia Rezerw, 41 ( 6 ) Baza Lotnicza, 1. Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Dęblinie ( samoloty; TS-11 Iskra, M-28 Bryza, An-2 oraz śmigłowce; Mi-2, W-3, SW-4 ), 2. Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Radomiu ( samoloty PZL-130 Orlik ), 1. Komenda Lotniska Radom, Klub Garnizonowy w Dęblinie, Klub Garnizonowy w Radomiu.
Podstawowe dane.
W związku z reorganizacją w Siłach Powietrznych polegającą na skupianiu jednostek w formie dużych baz, 6. Baza Lotnicza została rozformowana w terminie do 31.12.2010 roku, i stała się bazą do sformowania 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie.
STRUKTURA; dowództwo i sztab, Wojskowy Port Lotniczy – Dęblin, Grupa Zabezpieczenia Medycznego, dywizjon zabezpieczenia, dywizjon techniczny, dywizjon dowodzenia.
POCZET DOWÓDCÓW; – płk dr Andrzej Szmania (XII.1994 – XII.1996), – płk naw. dr Aleksander Garbacz (XII.1996 – II.1998), – płk dypl. Ryszard Rybczyński (II.1998 – V.2002), – płk dypl. pil. Stanisław Wesołowski (V.2002 – I.2006), – płk mgr inż. Zbigniew Zaręba (I.2006 – XI.2007), – płk naw. mgr Bogumił Znojek (XI.2007 – 8.XI.2010), – cz. p.o. mjr mgr inż. Grzegorz Skorek (8.XI.2010 – 31.XII.2010).
PODPORZĄDKOWANIE; – Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych (1994 – 17.XII.2008), 4 Skrzydło Lotnictwa Szkolnego (17.XII.2008 – 31.XII.2010).
DANE ADRESOWE – 41 ( 6 ) Baza Lotnicza, ul. Brygady Pościgowej 5, 08-521 Dęblin, 6 Baza Lotnicza – JW 3823.
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA 1 OSzkL:Decyzją nr 236/MON z 27.08.2003r., 1 OSzL dziedziczy tradycje; 315 dywizjon Myśliwski „Dębliński” ( 1941r.-1945r. ).Ośrodek posiadał własną odznakę pamiątkową nadaną decyzją nr 199/MON z 16.07.2002r.Patronem jednostki jest mjr pil. Eugeniusz Horbaszewski – decyzja nr 236/MON z 27.08.2003r., tą samą decyzją ustalono dzień święta 1 OSzL na 14 sierpnia.
POCZET DOWÓDCÓW: – płk dr pil. Waldemar Jaruszewski (1.I.2001 – XII.2002), – płk dypl. pil. Wiesław Sokołowski (I.2003 – VII.2007), – p.o. ppłk dypl. pil. Roman Mendrek (VII.2007 – XI.2007), – płk mgr pil. Krzysztof Walczak (XI.2007 – 29.IV.2010), – cz. p.o. ppłk dypl. pil. Roman Mendrek (29.IV.2010 – 31.XII.2010).
PODPORZĄDKOWANIE: – Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych (1.VII.2004 – 17.XII.2008), – 4 Skrzydło Lotnictwa Szkolnego (17.XII.2008 – 31.XII.2010).
DANE ADRESOWE: – 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego, 08-521 Dęblin ul. Dywizjonu 315, tel. 0-81 883-73-20 CA MON 51-73-20, faks 51-73-25.
2010 rok.
41 Baza Lotnictwa Szkolnego ( JW. 4929 ) powstała w dniu 1.07.2010 roku. W jej skład weszły dwie jednostki, 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego oraz 6 Baza Lotnictwa. Na stanowisko dowódcy mianowano płk pil. dr inż. Waldemara Gołębiowskiego. 41 BLSz przejęła chlubne tradycje stolicy Polskich Skrzydeł. 58 lotniczy pułk szkolno-bojowy ( przeformowany później w 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego ) jest kontynuatorem pamięci 315 Dywizjonu Myśliwskiego Dęblińskiego utworzonego podczas II wojny światowej w Wielkiej Brytanii.
Z tej okazji w dniu 14.12.2010r., o godzinie 12;00, odbyła się uroczysta zbiórka, przed pomnikiem Bohaterskich Lotników Dęblińskiej Szkoły Orląt. Żołnierze 1. Ośrodka Szkolenia Lotniczego oraz 6. Bazy Lotniczej uroczyście pożegnali swoje sztandary. Uroczystości na placu przed pomnikiem "Bohaterskim Lotnikom Dęblińskiej Szkoły Orląt", poprzedziła Msza Święta w Kościele Garnizonowym pod wezwaniem Matki Boskiej Loretańskiej, którą odprawił ks. prał. dr płk Tadeusz BIENIEK. W uroczystościach wzięli udział m.in. pełniący obowiązki Dowódcy 4. Skrzydła Lotnictwa Szkolnego płk dypl. pil. Lesław DUBAJ, ostatni Dowódca 6. Bazy Lotniczej płk nawig. mgr inż. Bogumił ZNOJEK oraz 1. Ośrodka Szkolenia Lotniczego ppłk dypl. pil. Roman MENDREK, Dowódca 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego płk pil. dr inż. Waldemar GOŁĘBIOWSKI, Zastępca Rektora WSOSP płk pil. dr Marek BYLINKA, Burmistrz Miasta Dęblin Stanisław WŁODARCZYK, przedstawiciele Policji, byli i obecni żołnierze oraz pracownicy 1. Ośrodka Szkolenia Lotniczego oraz 6. Bazy Lotniczej, żołnierze z jednostek Garnizonu Dęblin, organizacje kombatanckie oraz mieszkańcy Dęblina. Jednym z ostatnich akcentów uroczystości było złożenie wieńców przed „Pomnikiem Bohaterskim Lotnikom Dęblińskiej Szkoły Orląt”. Uroczystość zakończyła defilada pododdziałów.
W dniu 19.06.2010r. w Dęblinie odbył się Piknik Lotniczy z okazji 85-lecia Szkoły Orląt. Podczas Pikniku można było zobaczyć latający sprzęt wojskowy i cywilny w pokazach w powietrzu i na ziemi. Mimo niepewnej pogody, udało się przeprowadzić pokaz w powietrzu. Piknik oficjalnie rozpoczął się około południa od startu cywilnej grupa 3AT3. Następnie w powietrze wzbił się zespół akrobacyjny „Biało-Czerwone Iskry”, który położył biało-czerwoną flagę nad publicznością.
Na lotnisku w Dęblinie pojawiły się wszystkie zapowiadane samoloty. Indywidualnie w locie zaprezentowały się: Aeromacci z Włoch, legendarny Hawker Hurricane MK XIIa z Wielkiej Brytanii, Mi-24, M-28, RWD-5, Gemini Iis, Tulak, Piper J-3, Piper L-44, At-3, SW-4, Schweizer 300C, Schweizer T333, Tecnam P2006/T, Curtiss "Jenny" i Extra 300, a zespołowo: Altic/Bees z Łotwy na Aero L-39 Albatros, Biało-Czerwone Iskry i w walce powietrznej F-16 i MiG-29.
Oprócz pokazów dynamicznych zorganizowana była bogata wystawa statyczna i mnóstwo dodatkowych atrakcji. Na wystawie statycznej można było zobaczyć F-16, który stał obok Miga-29, najnowszą wersję samolotu HAWK, SW-4 Puszczyk, Mi-2, W-3 Sokół, Kaman SH-2G, PZL-130 Orlik, AN-2, Su-22, TS-11 Iskra, Mi-24, PZL M-28 Bryza, CASA C-295, L-410 Turbolet (Papuga), Piper J-3, Piper L-44, Cessna 172N, Piper PA-28R, EC145, EC120, a także Robinson R-44 Raven, Tecnam P2006T oraz De Havilland Tiger Moth.
Oprócz samolotów w trakcie Pikniku można było zobaczyć prezentację samochodów i sprzętu biorącego udział w rajdzie Paryż-Dakar, wystawę samochodów, sprzętu Żandarmerii Wojskowej z Mińska Mazowieckiego oraz Wojsk Lądowych, wystawę motocykli żużlowych oraz sprzętu Aeroklubu Polskiego.
Pokazy w powietrzu zakończył start balonów na ogrzane powietrze, a atmosferę w ciągu całego dnia uprzyjemniały koncerty orkiestr wojskowych i występ zespołu Pektus, który rozpoczął się po zakończeniu Pikniku Lotniczego oraz wiele innych atrakcji.
Samolot szkolno-bojowy włoski M-346, który został wybrany jako następca PZL TS-11 Iskra.
2011 rok.
W dniu 26.08.2011 roku, w Dęblinie otwarto Muzeum Sił Powietrznych. Zostało ono utworzone na bazie istniejącej sali tradycji i zgromadzonych w pobliżu eksponatów ( silników i około 40 samolotów ). Jednym z inicjatorów powołania tej placówki był generał Andrzej Błasik, który powołał w 2009 roku, Komitet Honorowy Muzeum Sił Powietrznych. Wykonano plantowanie terenu i alejki dla zwiedzających. Na cele muzealne zostanie przeznaczony także budynek biura przepustek. Łącznie około 1 000 m kwadratowych pomieszczeń. W niedalekiej przyszłości muzeum będzie miało około 60 samolotów i śmigłowców na wystawie plenerowej. Wystawiony jest także sprzęt radiolokacyjny i rakietowy. Zgromadzone już eksponaty wymagają renowacji i jest to sukcesywnie wykonywane. Część remontów wykonują zakłady WZL w Dęblinie, za płotem. Najcenniejsze eksponaty to TS-8 Bies, TS-11 Iskra, I-22 Iryda.
Otwarcie Muzeum uświetnił obecnością wiceminister Obrony Narodowej Czesław Mroczek, dowódca SP generał broni pilot Lech Majewski, burmist Dęblina pan Stanisław Włodarczyk oraz inni. Uroczyście odsłonięto kamień z zamontowana tablicą pamiątkową.
Komendanci;
Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Grudziądzu: – 1 listopada 1925 – 13 kwietnia 1927 – płk pil. Roman Florer.
Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Dęblinie: – 14 kwietnia 1927 – 1928 – płk pil. Roman Florer.
Szkoła Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie: – 1928 – 1929 – płk pil. Roman Florer, – 1929 – 1933 – mjr pil. Stefan Kałęcki, – 1933-1935 – ppłk pil. Jerzy Garbiński, – 1936 – 1938 – płk pil. Wacław Iwaszkiewicz, – 1938 – 1939 – mjr pil. Andrzej Kładko, – 1939 – ppłk dypl. pil. Jerzy Bajan.
Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie: – 1929-1933 – płk dypl. obs. Stanisław Ujejski, – 1933-1936 – płk pil. Franciszek Wiedeń, – 1936-1938 – ppłk obs. Stefan Sznuk, – 1938-1939 – płk obs. Stefan Sznuk.
Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie: – 1937-1939 – mjr pil. Alfons Beseliak, – 1939 – ppłk dypl. obs. Modest Rastawiecki.
Wojskowa Szkoła Lotnicza Wojska Polskiego w Zamościu: – 1944-1945 – gen. bryg. pil. Józef Smaga.
Wojskowa Szkoła Pilotów w Dęblinie: – 1945-1946 – płk pil. Władysław Madejski.
Oficerska Szkoła Lotnicza Wojska Polskiego w Dęblinie: – 1946-1947 – płk pil. Władysław Madejski, – 1947-1951 – płk pil. Szczepan Ścibior, – 1952 – 1954 – płk pil. Mikołaj Rysiew, – 1954- 1957 – gen. bryg. pil. prof. dr Zdzisław Żarski, – 1957- 1959 – gen. bryg. pil. Franciszek Kamiński, – 1959-1963 – ppłk pil. Eugeniusz Pniewski, – 1963-1968 – gen. bryg. pil. doc. dr hab. Józef Kowalski (pilot).
Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza w Dęblinie: – 1968-1981 – gen. bryg. pil. doc. dr hab. Józef Kowalski, – 1981- 1987 – gen. bryg. pil. Adam Bidziński, – 1987- 1990 – gen. bryg. pil. Mirosław Hermaszewski, – 1990-1994 – gen. bryg. pil. Edward Hyra.
Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych w Dęblinie: – 1994- 1995 – gen. bryg. pil. Edward Hyra, – 1995- 2000 – gen. bryg. pil. dr hab. Ryszard Olszewski, – 2000-2002 – gen. bryg. pil. Zenon Smutniak, – 2002-2004 – gen. bryg. pil. Tadeusz Kuziora2004 -2007 – gen. bryg. pil. Ryszard Hać, – 2007-2007 – gen. bryg. pil. Andrzej Błasik, – 2007 – gen. bryg. pil. dr Jan Rajchel, – Pełniący obowiązki – płk pil. dr Marek Bylink, – Pełniący obowiązki – płk dr hab. inż. Marek Grzegorzewski.
Lotnisko Dęblin i Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Miejscem dyslokacji Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych ( WSOSP ) jest Dęblin, położony w widłach rzek Wisły i Wieprza ( około 100 km na południe od Warszawy ). Oprócz WSOSP w Dęblinie funkcjonują Wojskowe Zakłady Lotnicze oraz Aeroklub. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 S.A. ulica: ul. Lotników Polskich 4, miejscowość: 08-521 Dęblin, tel 48 81 883 01 22 e-mail sekretariat@wzl1deblin.pl www http://www.wzl3.mil.pl/ . ( Dawne WZL Nr 3 ). Aeroklub "Orląt" Dęblin, ulica: ul. Szkoły Podchorążych Lotnictwa 1. 08-521 Dęblin e-mail aerode@wp.pl. www http://aeroklub2.home.pl.
Muzeum Sił Powietrznych zostało otwarte w 2011 roku.
Miasto Dęblin Dęblin położony jest w historycznej Małopolsce, w południowo-zachodniej części Ziemi Stężyckiej, przy ujściu rzeki Wieprz do Wisły, w szerokiej dolinie rzecznej której szerokość dochodzi do 15 km. Miasto Dęblin jest miastem i gminą w Województwie Lubelskim, w Powiecie Ryckim. W okresie 1975 – 1998, Miasto administracyjnie należało do Województwa Lubelskiego. W 2007r. Dęblin liczył 17 802 mieszkańców. Powierzchnia Miasta to 38,51 km kwadratowych.
Dęblin posiada wiele połączeń drogowych i kolejowych, ale w rzeczywistości komunikacja z Miastem jest utrudniona, a jej infrastruktura przestarzała. Teoretycznie Dęblin posiada liczne połączenia kolejowe, m.in. z Lublinem, Warszawą, Otwockiem, Radomiem, Bydgoszczą, Białą Podlaską, Łukowem, Przemyślem, Szczecinem i Kielcami. Główne linie to Dęblin PKP – Dęblin Rynek, Dęblin – Stawy – Ryki – Lublin, Dęblin – Ryki – Otwock – Warszawa oraz Dęblin – Puławy. Linie kolejowe mają numery Nr 7 i 26. Aktualnie ( 2011r. ) ilość połączeń kolejowych systematycznie maleje.
Przez Dęblin przebiega Droga Krajowa Nr 48 o parametrach drogi wojewódzkiej, Kock – Dęblin – Tomaszów Mazowiecki i Droga Wojewódzka Nr 801 Warszawa – Dęblin – Puławy.
Miasto zrośnięte jest z WSOSP i w zależności od kondycji Szkoły, taka jest kondycja Miasta. Upadek Szkoły to będzie agonia Miasta.
Lotnisko Dęblin – Infrastruktura .
Województwo Lubelskie. Współrzędne: N51°32’42”15, E21°54’04”15. Elewacja: 118 m ( 388 ft. ): Kod EPDE, Agat. Telefon kontaktowy. +48226821779. Częstotliwości radiowe: Approach 128.25, Tower 122.75, Info 128.5, Kwadrat 122.8. Lotnisko dysponuje jedną główną DS (RWY) o nawierzchni betonowe i bitumicznej. Ma wymiary 2 500 m x 60 m. Umieszczono ją na kierunku 12/30 ( 121/301 ). Równolegle do głównej DS., po stronie północno-wschodniej umieszczono awaryjną DS., o wymiarach 2 000 m x 200 m, o nawierzchni gruntowej trawiastej.
Opracował Karol Placha Hetman