Kraków 2012-03-03
Lotnisko Balice.
Współrzędne geograficzne: 50.078N 19.786E. Elewacja 241 m.
Kolejne inwestycje. 2009 rok.
Kraków Airport w ostatnich latach notuje bardzo wysoką dynamikę przyrostu liczby obsługiwanych pasażerów. W 2007 roku, w porcie zostało odprawionych 3 068 199 pasażerów, co sprawiło, że po raz kolejny port uplasował się na pozycji wicelidera wśród krajowych portów. Rozwój portu lotniczego w Balicach wydaje się obecnie przesądzony. Do niedawna zakładano, że w 2015 roku, port powinien przyjąć 3,5 mln pasażerów, a w 10 lat później – 6,5 mln. Obecnie wiadomo, że te plany są niedoszacowane, ponieważ ruch pasażerski w Balicach wzrasta w znacznie szybszym tempie. Istnieje już realny zamysł budowy; Terminalu 3, nowej płyty postojowej, nowej drogi kołowania i trzy gwiazdkowego hotelu. Dla Terminali planuje się montaż rękawów. Pod nowe inwestycje pozyskano 33,5 hektara terenów. W 2007 roku, planowano, że koszt obiektu Terminal 3 ma wynieść 20 milionów złotych. 7,5 milionów złotych miało pochodzić z budżetu centralnego, a 10 milionów złotych z dotacji unijnych.
Chwilowym dopingiem była możliwość uczestnictwa Krakowa w imprezie Euro 2012 (Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej). Na szczęście, kopaniny w Krakowie nie było i dzięki temu tysiące turystów i pielgrzymów Krakowa nie omijały szerokim łukiem.
Porównanie operacji lotniczych w latach 2003 – 2009: 2003 rok – 15 086, 2004 rok – 17 893, 2005 rok – 26 053, 2006 rok – 32 490, 2007 rok – 37 541, 2008 rok – 35 568, 2009 rok – 39 876.
Porównanie ruchu pasażerskiego w latach 1975 – 2009: 1975 rok – 170 000 osób, 1979 rok – 200 000 osób, w latach 1980-1995 lotnisko obsługiwało poniżej 200 000 osób, 1996 rok – 205 000 osób, 2000 rok – 517 015 osób, 2001 rok – 549 298 osób, 2002 rok – 500 852 osób, 2003 rok – 593 214 osób, 2004 rok – 841 123 osób, 2005 rok – 1 586 130 osób, 2006 rok – 2 367 257 osób, 2007 rok – 3 068 199 osób, 2008 rok – 2 923 961 osób, 2009 rok – 3 234 654 osób, 2014 rok – 3 818 000 osób.
W 2009 roku, z lotniska w Balicach korzystali przewoźnicy: Ryanair (30,03 %), Easy Jet (21,91 %), PLL LOT (10,89 %), Lufthansa (10,72 %), Norwegian (7,02 %), Aer Lingus (4,94 %), British Airways (2,85 %), Transavia, CSA, Brussels Airlines, Austrian Airlines, Jet2, Air Nostrum, Finnair, SAS, Air Berlin, Centralwings i inne.
W 2009 roku, Lotnisko Kraków-Balice utrzymywało połączenia z 57 lotniskami na świecie. Najczęściej odbywano rejsy do: Dublin (10,7 %), Londyn STN (9,7 %), Monachium (7,5 %), Londyn LGW (7,5 %), Warszawa (7,4 %), Liverpool (5,5 %), Frankfurt (5,0 %), Paryż (4,2 %), Londyn LTN (4,0 %).
Papież święty Jan Paweł II.
Bez wątpienia najważniejszym pasażerem na lotnisku w Balicach był największy z Polaków święty Jan Paweł II, poprzednio kardynał Karol Wojtyła, który gościł w Balicach wielokrotnie. Jako Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki. W dniu 10 czerwca 1979 roku, na pokładzie samolotu Tu-134 SP-LHD odleciał do Rzymu. Druga pielgrzymka, w dniu 23 czerwiec 1983 roku, na pokładzie Ił-62 M SP-LBA odlot do Rzymu. Trzecia pielgrzymka, w dniu 11 czerwiec 1987 roku, odlot do Szczecina. Szósta pielgrzymka, w dniu 10 czerwiec 1997 roku, odlot do Rzymu. Siódma pielgrzymka, w dniu 17 czerwiec 1999 roku, odlot do Rzymu. Ósma pielgrzymka, w dniu 16 sierpień 2002 roku, przylot z Rzymu, 19 sierpień 2002 roku, odlot do Rzymu, na pokładzie Boeing 767 SP-LLB. W uzupełnieniu dodamy, że Jan Paweł II latał w Polsce na pokładzie statków powietrznych; Jak-40, Mi-8.
Papież Benedykt XVI.
Ojciec Święty Benedykt XVI odwiedził Rzeczypospolitą Polskę jeden raz. W dniu 28 maja 2006 roku, na pokładzie samolotu Boeing B-767 odleciał do Rzymu.
Niecodzienne samoloty.
W 1966 roku, nie lada sensacje wzbudził samolot, który przywiózł do Krakowa prezydenta Francji Charles de Gaulle. Był to oczywiście francuski samolot Sud-Est Caravelle.
W dniu 29 kwietnia 1998 roku, na lotnisku wylądował po raz pierwszy Boeing 747 linii El Al. Wówczas stało się jasne, że lotnisko może przyjmować ten typ samolotu. Chociaż nie maksymalnie obciążone, ponieważ DS jest zbyt krótka dla ich rozbiegu. Na lotnisku lądowały już samoloty Boeing 747 linii indyjskich, chińskich i innych.
W dniu 31 maja 2003 roku, na lotnisku wylądował Boeing 747 Air Force One.
Samolot E-3 A systemu AWACS. W czwartek 7 maja 2009 roku, na płaszczyźnie postojowej wojskowego Lotniska Balice odbyła się prezentacja samolotu wczesnego ostrzegania i kontroli E-3 A. Ta niecodzienna okazja przyciągnęła zarówno żołnierzy i pracowników wojska garnizonu Kraków-Balice, jak i liczne grono pracowników Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków-Balice oraz przedstawicieli stowarzyszeń lotniczych. Uczestnicy pokazu mieli możliwość wejścia na pokład E-3 A oraz rozmowy z załogą samolotu. Pokaz zaplanowano w godzinach od 10;00 do 11;00, jednakże ze względu na bardzo duże zainteresowanie przedłużono go do godz. 11;45.
Dworzec lotniczy. 1966 rok.
Brak budynku dworca lotniczego (terminalu) dawał się w Balicach wszystkim we znaki. Projekt nowego dworca opracowało Miejskie Biuro Projektów w Krakowie pod przewodnictwem inżyniera Adama Kaczora, w 1964 roku, według projektu architekta inżyniera Andrzeja Kurkiewicza. Wykonawcą obiektu było Przedsiębiorstwo Przemysłowe Budowy Huty im W. I. Lenina.
Przy projektowaniu dworca lotniczego korzystano z wzorców szwedzkich. Budynek opracowano na planie kwadratu o bokach około 30 m, jako budowla parterowa. W centrum pozostawiono niewielką (4 m x 4 m) wolną przestrzeń wykonaną ze szklanych ścian. Jej funkcją jest dopływ światła dziennego do wnętrza obiektu. W Polskich warunkach było to mało praktyczne rozwiązanie, znacznie zwiększające koszty ogrzewania obiektu, a wewnątrz rosły chwasty. Powierzchnia użytkowa budynku to 905 m kwadratowych. Obiekt był bogato przeszkolony oknami z aluminiowymi ramami. Front budynku wyposażono w dwoje aluminiowych drzwi, między którymi na murze umieszczono abstrakcyjną mozaikę. Taka socrealistyczna wizja, która i tak była lepsza od czerwonych gwiazd lub sierpa i młota. Podobnie wyglądał front elewacji od strony płyty peronowej. Wnętrze obiektu podzielono na część krajową i zagraniczną. Już z początkiem 70-lat w systemie kontroli bezpieczeństwa stosowano bramki wykrywania metali.
Przed budynkiem zbudowano pętlę drogową (bo była to droga bez przejazdu), w postaci agrafki, a w jej wnętrzu umieszczono parking dla 50 samochodów osobowych i kilku autokarów. Był także przystanek końcowy-początkowy miejskich autobusów linii Nr 208 z Kleparza i Nr 209 z Salwatora, firmy MPK (Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne). Dworzec oficjalnie otwarto w dniu 10 września 1966 roku.
Pierwszą oficjalną, zagraniczną wizytę w Krakowie złożył w dniu 16 września 1966 roku, szachinszach Iranu Mohammed Reza Pahlawi z małżonką, który korzystał z nieoddanego jeszcze oficjalnie dworca lotniczego. We wrześniu 1967 roku, prezydent Francji Charles de Gaulle odbył wizytę w Polsce, gdzie był entuzjastycznie witany. W trakcie swojej wizyty prezydent podkreślał między innymi Polskość Ziem Odzyskanych. Charles de Gaulle zwiedził Warszawę, Trójmiasto, Kraków, a odlatywał z Lotniska Balice na pokładzie samolotu Sud Aviation Caravelle.
Nowe inwestycje. 1969 rok.
W 1969 roku, na Lotnisku Balice zainstalowano wskaźnik kąta schodzenia VASIS (Visual Approach Slope Indicator System), taki ówczesny system świateł PAPI.
W 1971 roku, przeprowadzono kolejny remont pola wzlotów połączony z dużą modernizacją. Prace finansowano zarówno z budżetu wojskowego jak i zarządu lotnisk cywilnych. Najważniejszym elementem było wydłużenie DS (RWY) o 400 m. Po około 200 m, z każdej strony, z uwagi na ograniczenia terenowe. Zmodernizowana DS otrzymała długość całkowitą 2 400 m. Na głównym podejściu 25 (26, 257 stopni) zamontowano światła podejścia typu Calverta. Na podejściu 07 (08) zamontowano system świateł uproszczonych. Każda z lamp była umieszczona na indywidualnym drewnianym słupie identycznym, jak stosowane wówczas słupy dla przewodów elektrycznych i telefonicznych. Wzdłuż DS, na poboczach umieszczono światła krawędziowe. Takie same światła pojawiły się przy drogach kołowania i PPS.
Nie oznacza to jednak, że do tego momentu nie było żadnego oświetlania. Ponieważ lotnisko nadal było wojskowe, to był na nim rozwijany system oświetlenia Łucz. W związku z remontem DS (RWY) był on zamknięty od maja 1971 roku do października 1971 roku. Nie znaczy to jednak, że żadne samoloty z Lotniska Balice nie korzystały. Czynna była gruntowa DS zlokalizowana równolegle do głównej drogi w północnej części lotniska. Z tej drogi korzystało wojsko i lotnictwo sanitarne. Modernizacji i rozbudowie poddano także drogi kołowania. Dużą poprawę bezpieczeństwa wniosły zmodernizowane systemy ślepego lądowania NDB i stacja radiolokacyjna systemu PAR.
Zmodernizowana DS (RWY) umożliwiła starty samolotów Ił-18 PLL LOT z kompletem pasażerów i zatankowanych maksymalnie. Dzięki temu bez międzylądowania mogły osiągnąć Moskwę lub Mediolan (zasięg 1 400 km).
W pobliżu dworca lotniczego zlokalizowano placówkę pogotowia ratunkowego oraz placówkę milicji obywatelskiej.
Lotniskowa Straż Pożarna. 1971 rok.
W tym samym czasie, cywilny port lotniczy wzbogacił się o lotniskową straż pożarną. Było to podyktowane międzynarodowymi przepisami. W Balicach specjalnie się tym nie przejmowano, gdyż na terenie jednostki wojskowej JW 1616 był oddział straży pożarnej, więc istniało zabezpieczenie z tej strony. Jednak na przełomie 60/70-lat międzynarodowe przepisy cywilne w tym zakresie były już bardzo ostre. Będące na wyposażeniu wojska samochody pożarnicze marki STAR nie spełniały tych wymogów. I to w zakresie prędkości jazdy, jak i ilości zabieranych środków gaśniczych. Plany cywilnej strażnicy zostały zatwierdzone już w 1969 roku, jednak były duże problemy w realizacji obiektu. Dopiero interwencja Ministerstwa Komunikacji pozwoliła na sfinalizowanie inwestycji, którą oddano do użytku 30.11.1971 roku. Był to stosunkowo skromny obiekt, zlokalizowany za użytkowanymi barakami, ze wschodniej strony. Jednak najważniejsze były wozy bojowe, zakupione za dewizy na Zachodzie. Pierwszy z nich był dwuosiowy i wyglądem nie odbiegał od tych używanych obecnie i został dostarczony w 1978 roku. Zastąpiły one Polskie wozy pożarnicze marki JELCZ.
Balice w 70-latach.
Od 1972 roku, Kraków uzyskał połączenia krajowe z kolejnymi Polskimi miastami. W 1973 roku, połączenia obejmowały; Gdańsk, Bydgoszcz, Koszalin, Szczecin, Poznań i Wrocław oraz zagraniczne z Warną, Budapesztem, Konstancją i Burgas. W 1975 roku, Lotnisko Balice obsłużyło ponad 170 000 pasażerów. W 1979 roku, było już ponad 200 000 pasażerów. Głównym typem samolotów używanych przez PLL LOT w tym czasie to były turbośmigłowe An-24.
W 70-latach, germańska firma Lufthansa próbowała uruchomić stałe połączenie z Krakowem. Okazało się ono jednak nierentowne i zostało zlikwidowane. Więcej szczęścia miała amerykańska firma Pan Am, która w Krakowie, przy Rynku Głównym uruchomiła swoje biuro, oferując przeloty za Wielką Wodę, z samych Balic, korzystając także z samolotów innych linii lotniczych.
Dworzec lotniczy był już przepełniony i wymagał rozbudowy. Na szczęście dla komunistów, generał Wojciech Jaruzelski 13 grudnia 1981 roku, wypowiedział Narodowi Polskiemu wojnę, w postaci stanu wojennego i dlatego dworca nie trzeba było rozbudowywać. Przewozy pasażerskie spadły niemal do zera. Lotów było niewiele. Każdy pasażer oprócz biletu i obowiązkowego dowodu osobistego musiał posiadać specjalną przepustkę poświadczającą, iż może korzystać z tego środka transportu. Na pokładzie samolotu byli uzbrojeni w długą broń zomowcy (ZOMO – zmilitaryzowane oddziały milicji obywatelskiej), którzy cały czas obserwowali pasażerów.
Warto wspomnieć, że w 70-latach, rodziły się nie jasne do końca plany rozbudowy dworca lotniczego. Jednak były one powstrzymywane innym jeszcze mniej realnym projektem, którym była budowa nowego lotniska dla Krakowa i Górnego Śląska w miejscowości Balin (między Trzebinią, a Jaworznem). Była to zła lokalizacja pod każdym względem; szkody górnicze, tereny wymagały wywłaszczenia, duże koszty budowy lotniska od podstaw. Nie brano wówczas pod uwagę Lotniska Mierzęcice, gdzie stacjonował tam 39. PLM, a które jest znane od początku 90-lat jako Lotnisko Pyrzowice.
W nowej rzeczywistości. 1989 rok.
Nieudolność władzy partyjno-komunistycznej prowadziła do pogłębiania się recesji gospodarczej. Nie wpływało to korzystnie na rozwój ruchu pasażerskiego, nie tylko w Balicach. Sporym ciosem dla Balic było także oddanie w 1980 roku, szybkiego połączenia kolejowego pomiędzy Krakowem a Warszawą. Ekspres jadący tak zwana Centralną Magistralą Węglową, dystans ten pokonywał w 2 godziny 30 minut. Na tej trasie samolot zaczął przegrywać z pociągiem. Co prawda samolot leciał 45-55 minut, ale trzeba doliczyć dojazd na lotnisko, a należało być 60 minut przed odlotem. Weźmy także pod uwagę ograniczoną wagę bagażu, a o cenie biletu nie wspomnę. No i w samolocie nie pospacerujemy, do WARS-u nie pójdziemy i okna nie otworzymy.
Okres 80-lat, to czas pozorowanych działań gospodarczych prowadzonych przez komunistów, którzy przygotowywali się już do zmiany w liberałów i masonów, a przede wszystkim uwłaszczyli się na państwowym majątku. Zarząd Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych przekształcił się w Państwowe Przedsiębiorstwo Porty Lotnicze w dniu 23 października 1987 roku, w skrócie PPL (Przedsiębiorstwo Porty Lotnicze). Nowa firma przejęła mienie i stała się niezależną od ogólnie pojętej własności i kontroli państwowej.
1989 rok.
W dniu 24 maja 1989 roku, na Lotnisku Balice, odbyła się druga część uroczystości nadania samolotowi PLL LOT Boeing B 767-200 rejestracja SP-LOB, imię Kraków (jako druga stolica Rzeczypospolitej Polskiej, pierwszy Gniezno – SP-LOA, trzeci Warszawa – SP-LOC B 767-300). Matką chrzestną maszyny była krakowska sportsmenka, olimpijka, gimnastyczka, Teresa Folga. Pierwsza część uroczystości odbyła się w fabryce w Everent w USA w obecności Polonii z USA.
Nowy terminal.
W dniu 19.04.1988 roku, zostało zawarte pierwsze porozumienie pomiędzy miastem Kraków, a PPL. Tyczyło ono podjęcia wspólnego działania, zmierzającego do budowy nowego dworca pasażerskiego (terminalu) dla ruchu zagranicznego. Rok później, w dniu 26.06.1989 roku, oba podmioty podpisały umowę o wspólnej budowie nowego terminalu. (Przyjedliśmy już terminologię obowiązującą na Zachodzie; terminal, a nie dworzec lotniczy). Udział w kosztach programu przedstawiał się następująco; 25 % miasto Kraków, 75 % PPL.
Nowy terminal został ulokowany z zachodniej strony starego dworca. W podstawie był on niewiele większy od starego dworca, ale pod względem kubatury był ponad czterokrotnie większy. Jego kubatura wyniosła 15 200 m3, a powierzchnia użytkowa 2 400 m2. Terminal przewidziano do obsługi 280 000 pasażerów / rocznie. Były to szacunki wyjątkowo zaniżone. Przypomnijmy, że już w 1979 roku, Lotnisko Balice obsłużyło ponad 204 000 pasażerów. Dlatego zdecydowano, że nowy terminal będzie I etapem. II etapem miała być dobudówka w miejscu starego dworca lotniczego. Docelowa kubatura 31 740 m3, a powierzchnia użytkowa 4 400 m2. Ten obiekt miał obsłużyć już 450 000 – 500 000 pasażerów. Budowa nowego terminalu ruszyła jesienią 1989 roku. Pierwszy etap budowy nowego terminalu ukończono w styczniu 1993 roku.
Terminal był naprawdę ładny. Od strony drogi dojazdowej, jego narożnik był bardzo reprezentacyjny. Narożnik zaprojektowano jako czterokondygnacyjna wieża z elewacją wykonaną z piaskowca. Główny budynek wykonano jako prosty sześcian, z elewacją bogato przeszkloną dymnym szkłem. Niewielkie, pozostałe fragmenty murów obłożono piaskowcem. Do terminalu prowadziły dwa szerokie wejścia ze szklanymi automatycznymi drzwiami. W terminalu była główna hala i antresola. W głównej hali umieszczono punkty odpraw biletowo-bagażowych, kasy biletowe różnych przewoźników i strefy poczekalni. Strefę kontroli bezpieczeństwa umieszczono w strefie ogólnie niedostępnej. Na antresoli znalazły się sklepy, bary, toalety i Kaplica Rzymsko-Katolicka. Z antresoli były dwa wyjścia na otwarty taras widokowy, czynny tylko w czasie przylotów i odlotów samolotów. Taras miał długość około 40 metrów i szerokość około 6 metrów. Budynek miał podpiwniczenie wykorzystywane przez służby lotniskowe.
W dniu 30 listopada 1995 roku, nastąpiło oficjalne otwarcie rozbudowanego terminalu. Jego powierzchnia użytkowa wyniosła blisko 5 000 m2. Terminal zapewnił przepustowość 450 000 – 500 000 pasażerów / rocznie.
1992 rok.
W 1992 roku, zrodziła się myśl przekształcenia Lotniska Balice w spółkę akcyjną. Było to związane z przekształceniami prowadzonymi w PPL (Państwowe Przedsiębiorstwo Porty Lotnicze) i uwłaszczeniem starej nomenklatury. W Krakowie, problem był bardzo złożony. Wojsko Polskie nie miało zamiaru opuścić Balic. Lecz drastyczna redukcja ilości żołnierzy, spowodowała zmniejszanie służby wartowniczej i ochranianego terenu. W dodatku, o swoje grunty upomnieli się poprzedni właściciele. Zdewastowane i dziurawe ogrodzenie z 50-lat wymagało remontu. Bramy gospodarcze były niezabezpieczone i praktyczne otwarte. Po polu wzlotów spacerowały dziki i sarny stwarzając zagrożenie.
Na południowo-wschodnim krańcu lotniska funkcjonowała giełda samochodowa, która tutaj przeniosła się z Placu Imbramowskiego w Krakowie. Giełda była bardzo popularna wśród mieszkańców Małopolski i Górnego Śląska, ale usilnie tępiona przez nowe-stare władze. Oficjalnie mówiono, że giełda tworzy korki i pasażerowie spóźniają się na samoloty. W rzeczywistości chciano przejąć grunty od właścicieli za niską cenę. Giełda ostatecznie została zniknęła w 2002 roku, i przeniosła się pod kombinat metalurgiczny w Nowej Hucie i na Plac na Rybitwach. Jeszcze w okresie 2002-2004 rok, na przyległych prywatnych polach funkcjonowała giełda samochodowa, nie akceptowana przez władze i usilnie zwalczana. Problem ostatecznie rozwiązała w 2004 roku, Powiatowa Inspekcja Nadzoru Budowlanego, nakładając na właścicieli gruntów ogromne kary.
W temacie gruntów, trzeba powiedzieć iż; w 1996 roku, Spółka lotniska posiadała około 24 hektarów terenu. Nie było możliwości na pozyskanie terenów na zachód, użytkowanych przez 8. Bazę Lotniczą. Realne jednak było uzyskanie obszaru w kierunku wschodnim, około 35 hektarów, na których zorganizowana była między innymi giełda samochodowa. Obszar ten był w gestii AMW. Tak więc dalszy rozwój Portu Balice zależał od pozyskania terenów, którymi zarządzała Agencja Mienia Wojskowego. Problem tkwił jednak w tym, że AMW chciała je sprzedać, a nie ofiarować za darmo. I nie pomogły tu naciski medialne i wizyty wysokich urzędników państwowych. Prawo w tym temacie było spójne i jednoznaczne. Samorządy chciały w całej Polsce działki od wojska za darmo, a takiego rozwiązania ustawa zabrania. Nie dziwmy się wiec, że w 2008 roku, Rząd Premiera Donalda Tuska podjął działania zmierzające do likwidacji AMW, co tylko świadczy o nieudolności tego Rządu, który nie umiał poruszać się w istniejącym prawie. Mało tego. AMW wydała już zgodę na podjęcie budowy nowych obiektów na tych terenach. Co ważne, można było sprzedać te tereny bez przetargu, gdy są to ważne cele społeczne, a tu taka sytuacja zachodziła. Pozostała tylko kwestia ceny i bonifikaty. Czyli rozwój Lotniska Balice był niezagrożony, a chodzi tylko o prawidłowe rozliczenia.
W wyniku wieloletnich rozmów zrodziła się koncepcja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jej udziałowcami miały zostać; PPL, Gmina Kraków (Wojewoda Krakowski), Gmina Zabierzów, Skarb Państwa. Sprawa została sfinalizowana w dniu 5 lipca 1996 roku, aktem notarialnym powstała prywatna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą; „Międzynarodowy Port Lotniczy Kraków-Balice.” z siedzibą w Balicach. Spółka przejęła majątek trwały wniesiony przez wspólników w formie aportów rzeczowych.
1995 rok.
W 1995 roku, płyta peronowa nadal pochodziła z 70-lat, kiedy to została powiększona. Miała wymiary 215 m x 65 m. Pozwalała na jednoczesny postój tylko trzech samolotów Tu-154 lub dwóch B 767. W dodatku samoloty musiały ustawiać się skośnie. W Balicach nie używano wówczas pojazdów pushback. Były tylko ciągniki lotniskowe (nie mylić z traktorami, ciągnikami rolniczymi). Stan płyty peronowej był zły. Wykonano remont (1995 roku) poprzez nałożenie kolejnej warstwy betonu. Ostateczny remont tej części płyty peronowej wykonano dopiero wiosną 2014 roku. Wykonano także fragmentaryczne remonty drogi kołowania w tych miejscach, gdzie nawierzchnia się bardzo kruszyła.
W 1996 roku, płytę peronowa znacznie powiększono w kierunku wschodnim. Kształt płyty peronowej był nieregularny, bo zachowano drzewostan będący w tamtym obszarze oraz funkcjonującą tam oczyszczalnię ścieków i wód opadowych. Powierzchnia płyty peronowej wzrosła o ponad 200 %. Dzięki temu na PPS mogło parkować 7 samolotów kodu C i jeden samolot kodu D.
Opis zdjęcia: Na płycie peronowej stoi samolot Boeing B-737-400, rejestracja G-DOCU, firmy British Airways. Samolot MSN 25854, nr 2417. Samolot dostarczony w 1993 roku, a zezłomowany w 2015 roku.
Jednocześnie wykonano dodatkowy zjazd z drogi kołowania na płytę peronową. Patrząc od strony PPS, zjazd lewy.Stan DS (RWY) był także nie najlepszy. Udało się uzyskać fundusze nie tylko na remont, ale także na wydłużenie o kolejne 150 m, do 2 550 m. Podniosło to poziom bezpieczeństwa. Co istotne próg i celownik pozostały w tych samych miejscach. W nawierzchni zamontowano nowy system oświetlenia. Cała DS (RWY) otrzymała nowe oświetlenie krawędziowe. Także na podejściach wymieniono oświetlenie na nowego typu, zawieszone na łatwo-łamliwych metalowych słupkach. W czasie tych remontów (1.04.1995 rok – 1.12.1995 rok), Lotnisko Balice obsługiwało wyłącznie samoloty sanitarne i małe wojskowe oraz prywatne. Starty i lądowania wykonywano na fragmencie drogi kołowania. Wyznaczony RWY miał wymiary 1 200 m x 23 m.
W połowie 90-lat na Lotnisku Balice zamontowano pierwszy system wspomagania lądowania ILS kat. I.
Praktycznie, nowa DS (RWY) mogła przyjmować wszystkie samoloty świata, włącznie z Concorde, B 747, C-5. Chociaż te giganty mogły operować wyłącznie z ograniczonym obciążeniem.
W tym czasie Lotnisko Balice otrzymało nazwę Międzynarodowy Port Lotniczy imieniem Jana Pawła II. O to zaszczytne imię ubiegało się także Lotnisko Okęcie, lecz silne związki Największego z Polaków z Krakowem spowodowało, że zaszczyt ten przypadł Lotnisku Balice.
1996 rok.
Lotnisko Balice otrzymało nowoczesną stację meteorologiczną, która współpracowała z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Nowa stacja otrzymała automatyczny system ostrzegający przed możliwym oblodzeniem i szybko pojawiającymi się mgłami. Przypomnijmy, że na przełomie 50/60-lat, partyjni działacze PZPR, wydali opinię, że w Balicach mgły są zjawiskiem rzadkim. Niestety, życie zweryfikowało szybko tę opinię. Balice mają duże problemy z mgłami, szczególnie w październiku i listopadzie. Wiele rejsów jest przekierowywanych na Lotnisko Pyrzowice, Okęcie lub Rzeszów, co utrudnia dalszą podróż pasażerom.
Kolejnym elementem poprawiającym bezpieczeństwo było oddanie do eksploatacji stacji radiolokacyjnej firmy GEC Marconi.
Dopiero w 1996 roku, Lotnisko Balice pobiło rekord odprawionych pasażerów z 1979 roku. Ponad 205 000 pasażerów. Świadczy to o ogromnej zapaści jaką wywołali komuniści w Polsce, w 80-latach.
1997 rok.
W dniu 18 marcu 1997 roku, właściciel cywilnego Lotniska Balice, Spółka z o o., uzyskała z Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie cywilnej części lotniska, a następnie wymaganą certyfikację. W dniu 1.07.1997 roku, Spółka Międzynarodowy Port Lotniczy Kraków – Balice rozpoczęła działalność operacyjną przejmując wszystkich pracowników P.P. "Porty Lotnicze" oraz obejmując nad nimi zarząd. Spółka z siedzibą w Balicach, 32-083 Balice ul. Kpt. M. Medweckiego 1, jest spółką prawa handlowego o kapitale zakładowym wynoszącym 101.232.000 zł, wpisaną do prowadzonego w Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie XI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, rejestru przedsiębiorców pod numerem KRS 0000008522. W sensie formalnym lotnisko nadal jest obiektem współużytkowany przez wojsko i stronę cywilną.
Przemiany w Polsce i wyrwanie się z wpływów CCCP, spowodowało, że do Krakowa zaczęło przybywać coraz więcej turystów, przedsiębiorców i pielgrzymów. Spory odsetek z nich przybywał do Krakowa droga powietrzną. Lotnisko Balice zaczęło przyjmować coraz więcej pasażerów. W 1995 roku, w Balicach pojawiły się pierwsze Zachodnie linie lotnicze; Swissair, Crossair, Austrian Airlines. W 1997 roku, połączenia otworzyły linie British Airways. Także w 1997 roku, kilka lotów czarterowych z USA wykonały linie ATA samolotami Lockheed L-1011. Z końcem 1997 roku, PLL LOT otworzył stałe połączenie z Balic do New York i Chicago, samolotami B 767. Połączenia były bardzo popularne i rentowne, jednak kilka lat później, mimo sprzeciwu Małopolan, PLL LOT zlikwidował je.
W 2003 roku, na Lotnisku Balice wylądował najsłynniejszy samolot świata B 747 Air Force Ona z Prezydentem George W. Bushem.
1998 rok.
W dniu 23 lipca 1998 roku, uchwałą Zgromadzenia Wspólników, Spółka przyjęła nazwę Międzynarodowy Port Lotniczy im. Jana Pawła II Kraków – Balice Sp. z o.o., czyli zarządza cywilną częścią portu lotniczego. Ogólna powierzchnia lotniska wynosi 426 ha, w tym w zarządzie Międzynarodowego Portu Lotniczego im. Jana Pawła II Kraków – Balice Sp. z o.o. znajdują się ok. 24 ha. Celem działalności Spółki stała się; rozbudowa, modernizacja i eksploatacja Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków oraz podejmowanie wszelkich działań związanych z obsługą lotniczego ruchu pasażerskiego i towarowego, w tym międzynarodowego przejścia granicznego na terenie portu, w celu promocji Krakowa i regionu, usprawnienia ruchu turystycznego, a w sposób bardziej ogólny wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej. Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 roku, o samorządzie gminnym.
1999 rok.
W dniu 17 czerwca 1999 roku, Papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny i podpisał akt erekcyjny pod rozbudowę portu lotniczego.
2001 rok.
Terminal oddany do użytku w 1995 roku, był do 2001 roku, rozbudowywany. Rozbudowa polegała na dobudowaniu kolejnej hali w miejscu pierwszego dworca. Inwestycja kosztowała 38,8 miliona złotych.
Z czasem terminal okazał się za mały. Doszło do sytuacji, że w części technicznej zaadaptowano jedną z hal jako terminal Nr 2, dla obsługi lotów krajowych. Dzięki tym działaniom Lotnisko Balice było w stanie obsłużyć do 3 500 000 pasażerów / rocznie. W 2014 roku, ruszył kolejny etap rozbudowy głównego terminalu.
Opracował Karol Placha Hetman