Brochocin 2022-12-12
Lotnisko w Brochocin, Łukaszów, Podolany.
Współrzędne geograficzne: 51.191N 15.947E.
Miejscowość Brochocin położona jest w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, gminie Zagrodno. Byłe lotnisko Brochocin – Łukaszów – Podolany zostało założone przez germańców około 1935 roku, jako lotnisko szkolne i zapasowe. Lotnisko w czasach niemieckich nosiło nazwę Flugplatz Schönfeld-Seifersdorf, a w czasach okupacji sowieckiej Аэродром Брохоцин. Lotnisko jest położone bezpośrednio przy drodze wojewódzkiej Nr 328 ze Złotoryi do Chojnowa, po jej wschodniej stronie. Lotnisko rozciągało się pomiędzy miejscowością Łukaszów i Podolany. Z lotniska do Legnicy jest 19 km. A na kolejne byłe sowieckie lotnisko w miejscowości Krzywa jest 26 km.
W czasach niemieckich lotnisko posiadało bogate zaplecze. Na terenie lotniska były trzy duże hangary o konstrukcji stalowo-murowanej oraz dwa hangary drewniane. Przed hangarami były betonowe place, które zachowały się do czasów obecnych. Było kilka drewnianych baraków na ceglanej podmurówce, o różnym przeznaczeniu. Był skład paliw oraz bombo-skład. Na polu wzlotów wyznaczono gruntowy RWY o długości 1 300 m i szerokości 300 m, na kierunku 10/28. Całe pole wzlotów zostało zmeliorowane. Były dreny i rowy odwadniające. Całkowita powierzchnia lotniska wynosiła około 300 hektarów. W najdłuższym miejscu lotnisko liczyło 2 200 m, a w najszerszym 1 500 m. Z północnej strony pola wzlotów jest obecnie las i to w nim umieszczono całe zaplecze. W 1935 roku, lasu nie było. Teren lotniska nie był ogrodzony, ale był pilnowany przez wartowników, którzy mieli do dyspozycji małe betonowe bunkry, dla ochrony przed deszczem lub wrogim atakiem. Kadra i piloci lotniska mieszkali w domach we wsiach. Tam też była szkoła dla młodych pilotów. Obok lotniska były gospodarstwa rolne, które hodowały owce, a owce „kosiły” trawę na polu wzlotów.
Na lotnisku bazowały samoloty szkolno-treningowe oraz myśliwskie jednosilnikowe, między innymi: Heinkel He 45, Heinkel He 70, Messerschmitt Bf 109, Focke-Wulf Fw 190A. Czasowo także bazowały tu dwusilnikowe Focke-Wulf Fw 58. Najwięcej samolotów było na lotnisku w styczniu i lutym 1945 roku, kiedy germańcy cofali się przed swoimi braćmi – moskalami. W lutym 1945 roku, lotnisko zostało częściowo zniszczone. Jeden z dużych hangarów był całkowite zniszczony.
Po drugiej wojnie światowej lotnisko zostało zajęte przez armię czerwoną i było traktowane jako lotnisko zapasowe. W 1951 roku, z danych wywiadu USA wynika, że z kilku hangarów tylko jeden był zniszczony i nie został odbudowany. Ze zdjeć lotniczych naliczono 48 samolotów myśliwskich i szturmowych jednosilnikowych. Prawdopodobnie było to samoloty Iliuszyn Ił-10 oraz Jakowlew Jak-9. Wiadomo, że była tutaj także jednostka polowa w sile batalionu z garnizonu w Legnicy. Lotnisko należało do PGWAR, czyli północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej, faktycznego okupanta Polski.
W dniu 6 czerwca 1992 roku, kiedy lotnisko zostało przekazywane władzom Polski, okazało się, że całkowita powierzchnia lotniska wynosiła 1 463 hektarów. Na terenie było kilkanaście budynków: mieszkalne, koszary, skład paliw z podziemnymi zbiornikami i inne. Sowieci oddali także kilka domów będących we wsiach Łukaszów oraz Podolany.
Niejasny pozostaje obszar 1 463 ha przekazany przez sowietów władzom w Polsce w dniu 6 czerwca 1992 roku. Teren z zapleczem i pasem startowym do drogi ma około 220 hektarów. Nawet jeśli uwzględnić cały teren między drogami publicznymi to jest tylko 330 hektarów. Dlatego należy sądzić, że do tego obiektu były przypisane także inne tereny, na dodatkową lub przyszłą działalność armii sowieckiej w Polsce.
Miejscowość Podolany za czasów germańskich nazywała się Schönfeld. We wsi którą zamieszkuje obecnie około 200 mieszkańców jest pałac byłych właścicieli. Adres Podolany 15, 59-500 Podolany. We wsi prawie wszystkie domy są nowe. Podobnie jak we wsi Łukaszów. Byłe pole wzlotów lotniska to są obecnie pola uprawne.
Obecnie (2022 rok) teren zaplecza lotniska zajmuje firma Austin Powder Polska (USA). Na terenie zakładu zachowały się trzy braki. Cały teren firmy jest ogrodzony.
Austin Powder Polska (USA) to jest producent materiałów wybuchowych i firma prowadząca usługi strzałowe. Austin Powder pomagał przecierać szlaki, które przyczyniły się do rozwoju USA: budując kanały, linie kolejowe i autostrady oraz dostarczając surowce energetyczne. Firma produkuje materiały wybuchowe od 1833 roku. Firma szczyci się tym, że jest konkurencyjna i chce pomagać budować Polskę. Firma produkuje pełną gamę przemysłowych materiałów wybuchowych i akcesoriów oraz świadczy prace techniczne i usługi w zakresie prac strzałowych dla klientów na całym świecie. Obsługuje również klientów w zakładach górniczych odkrywkowych, podziemnych, w budownictwie i przy pracach specjalnych.
Opracował Karol Placha Hetman