Gdynia 2010-01-26
Lotnisko Babie Doły.
Współrzędne geograficzne: 54.581N 18.514E. Elewacja 44 m nad poziomem morza.
Lotnisko Babie Doły po 1945 roku.
Już w grudniu 1945 roku, na lotnisku w Babich Dołach zjawił się 1. Samodzielny Inżynieryjno-Lotniskowy Batalion, którym dowodził kapitan inżynier Czibizow. Batalion ten w 1951 roku, przekształcono w 16. Batalion Budowy Lotnisk z Jarocina. Lotnisko w Babich Dołach było drugim obiektem odbudowywanym przez Batalion. Pierwszym było Lotnisko w Łodzi - Lublinek. Prace budowlane trwały do 1948 roku, kiedy to jednostka budowlana podjęła prace na Lotnisku w Elblągu. Po odbudowie lotnisko zostało przekazane Lotnictwu Morskiemu Marynarki Wojennej. Od 1950 roku, stało się siedzibą całego Lotnictwa Marynarki Wojennej Polski.
Lotnisko Babie Doły ma współrzędne 54,34 N 18,31 E i leży na wysokości 44 m npm.
W 50-latach, lotnisko jako nieliczne z wojskowych posiadło dwa pasy startowe. Tak jest do tej pory. Główny o wymiarach 2 500 m x 60 m, o rzadko spotykanej w Polsce orientacji 13/31, ma nawierzchnię betonową. Drugi pas (w 50-latach) miał wymiary 1 800 m x 60 m, o orientacji niemal dokładnie wschód-zachód, także z nawierzchnią betonową. Obie drogi startowe krzyżują się ze sobą. Taki układ zapewniał możliwość dogodnego użytkowania lotniska przy często zmieniających się wiatrach nad Bałtykiem. 50-lata to okres intensywnego rozbudowywania lotniska, jako głównej bazy lotnictwa morskiego. Lotnisko jest przystosowane do przyjmowania wszystkich latających statków powietrznych. Teren lotniska, około 700 hektarów, został ogrodzony. Zbudowano hangary, magazyny i inne obiekty.
W 1952 roku, podjęto budowę kolejnych obiektów w związku z planowanym przyjęciem na uzbrojenie samolotów z napędem turboodrzutowym. Należało dla nowych specjalistów stworzyć odpowiednie zaplecze. Większość nowych obiektów miała charakter magazynowy; np. zbiorniki nafty lotniczej, silnikownia. W 1958 roku, wyremontowano centralną płytę postojową. W 1964 roku, odnowiono drogi startowe i drogi kołowania, a także wykonano drenaż terenu. W 1969 roku, na lotnisku przeprowadzono kolejny remont. Tym razem rozpoczęto budowę schrono-hangarów. Zbudowano je w dwóch obszarach; północnym (około 14 sztuk) i południowo-zachodnim (około 18 sztuk). W sierpniu 1992 roku, wykonano kolejny remont dróg startowych i kołowania.
Po wstąpieniu Polski do NATO (1999 roku) zostaliśmy zobowiązani do modernizacji bazy do standardów panujących we wspólnocie. Postawiono nową wieżę kontroli lotów i zbudowano nowe ogrodzenie. We wrześniu 2007 roku, na lotnisku uruchomiono system lądowania według przyrządów ( ILS ).
Lotnisko posiada jedną bocznicę kolejową, która dochodzi od zachodu na południowo-zachodni skraj terenu. Praktycznie jedynym dojazdem do bazy jest ulica Zielona. Doprowadza ona nie tylko do głównej bramy lotniska, ale także do bram gospodarczych. Ulica ta jest jednocześnie głównym traktem prowadzącym do osiedla mieszkaniowego zlokalizowanego przy ulicach Dedala oraz Ikara.
O drogach startowych RWY napisaliśmy powyżej. Wyjaśnienia wymaga sprawa tak zwanego pasa czarnego o orientacji 09/27. Fizycznie ma on wymiary 1 800 m x 90 m, lecz jako drogę startową wydzielono z niego tylko fragment i dlatego w informatorach widnieją jego wymiary 580 m x 30 m. Pasy startowe mają powierzchnię około 312 000 m kwadratowych.
Dróg kołowania jest około 6 km i mają powierzchnię około 120 000 m kwadratowych, a dodatkowo CPP (centralna płaszczyzna postojowa) ma powierzchnię 45 000 m kwadratowych. Łącznie, powierzchnia po której kołują samoloty i śmigłowce (razem z drogami dojazdowymi do schronohangarów) przekracza 500 000 m kwadratowych. Lotnisko posiada dwa duże hangary. Jeden w podstawie ma 50 m x 60 m, a drugi 100 m x 50 m. Oprócz tego są cztery mniejsze hangary. Na terenie znajduje się duża baza paliwowa (MPS) z sześcioma dużymi zbiornikami i liczne mniejsze, o łącznej pojemności około 4 000 metrów sześciennych. Na obszarze lotniska usytuowanych jest ponad 100 budowli o różnym przeznaczeniu; siedziba dowództwa, obiekty koszarowe, wartownie, magazyny, schrony, kilka stanowisk obrony przeciwlotniczej.
Przybywających do bazy wita samolot myśliwski MiG-21 PF nb 0716 użytkowany przed laty w 34 PLM. Samolot ustawiono na cokole na skwerku powstałym na środku skrzyżowania o ruchu okrężnym ulicy Zielonej. W pobliżu usytuowano inny pomnik, który przypomina tradycje lotniczo-morskie. Powstał z pięciu łopat śmigłowca oraz z kotwicy. Kolejnym pomnikiem lotniczym jest samolot TS-8 Bies ustawiony na wysokim cokole, na osiedlu oficerskim.
Gospodarz Lotniska 34. PLM.
W dniu 21.09.1950 roku, dowódca Marynarki Wojennej kontradmirał Wiktor Czerokow (rusek) przedstawił ministrowi Obrony Narodowej propozycje reorganizacji sił morskich uwzględniające też rozwój lotnictwa morskiego. W lutym 1951 roku, zatwierdzono plan zamierzeń organizacyjnych dowództwa MW na lata 1951–1952. Zapadła decyzja o sformowaniu 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego, na bazie eskadry myśliwskiej 30. Pułku Lotnictwa Marynarki Wojennej.
Eskadra myśliwska wchodząca w skład 30. Pułku Lotnictwa MW, już w listopadzie 1950 roku, została przebazowana na lotnisko w Babich Dołach. W maju 1951 roku, do tej eskadry dołączyły inne pododdziały pułku. Działo to się na podstawie Rozkazu Nr 041/Oper dowódcy MW z dnia 13.04.1951 roku.
W dniu 29.01.1952 roku, oficjalnie powstał 34. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego, jako Jednostka Wojskowa Nr 3651 według etatu Nr 6/100. Działo się to na podstawie Rozkazu Nr 095/Org. MON z dnia 10.12.1951 roku i rozkaz Nr 066/Org. dowódcy MW z dnia 31.12.1951 roku. Ustalono, że nowy Pułk do 1.09.1952 roku, będzie składał się z dwóch eskadr o stanie osobowym 64 oficerów, 101 podoficerów, 9 szeregowców i 1 kontraktowego pracownika cywilnego. Jednostkę bezpośrednio podporządkowano dowódcy Lotnictwa Marynarki Wojennej. Przez cały okres istnienia pułk stacjonował na lotnisku wojskowym w Gdyni-Babich Dołach. Święto Pułku było obchodzone w dniu 15 maja.
Pułk osiągnął gotowość bojową z dniem 01.02.1952 roku. Początkowo Pułk miał na uzbrojeniu samoloty myśliwskie Jak-9 P, lecz szybko został przezbrojony w odrzutowe samoloty Lim-1, MiG-15, Lim-2, Lim-5 i Lim-5 P. Przezbrojenie Pułku w myśliwce o napędzie turboodrzutowym wymagało modernizacji lotniska. Dlatego na ten czas Pułk został przeniesiony na lotnisko Gdańsk-Wrzeszcz, gdzie przebywał przez półtora miesiąca. Piloci Pułku szkolenie na odrzutowce przeszli w 5. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego na Bemowie.
W dniu 31.03.1953 roku, Pułk otrzymał na wyposażenie pierwsze samoloty odrzutowe i to nowe Lim-1. pięć egzemplarzy Lim-1 nr 1A 01-005, 1A 02-004, 1A 03-002, 1A 03-003, 1A 03-004. W listopadzie 1953 roku, na stanie pułku było 8 samolotów Lim-1 ( MiG-15 ), 1 szkolno-bojowy UTI MiG-15, po jednym Jak-11 i UT-2 oraz dwa samoloty Po-2. W grudniu 1953 roku, Pułk otrzymał na stan 10 maszyn Lim-1 nr 1A 07-001, 1A 07-002, 1A 07-003, 1A 07-005, 1A 07-009, 1A 07-010, 1A 07-014, 1A 07-015, 1A 07-016, 1A 07-017. Ostatnie loty na samolotach tłokowych Jak-9 P wykonano w maju 1953 roku, jednocześnie Pułk przeszedł na etat 6/165. Od tego momentu Pułk oficjalnie nazywał się 34. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej 33. Dywizji Lotnictwa MW. Niedługo potem do wsparcia obsługi lotniska w Babich Dołach powołano 26. Batalion Obsługi Lotniska oraz 12. Dywizjon Zabezpieczenia Ślepego Lądowania.
Październik 1954 roku, to przybycie do Pułku pierwszych maszyn Lim-2. W pierwszych pięciu latach pułk szkolił się do wykonywania zadań i trzeba przyznać że stworzył solidne podstawy dla jednostki, która w MW miała za zadanie obronę baz morskich oraz wykonywania zadań na rzecz MW.
W lipcu 1957 roku, rozformowano 33 Dywizję Lotnictwa MW, wobec czego zmieniono także nazwę Pułku na 34 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej oraz podporządkowano go Dowództwu Lotnictwa i Obrony Przeciwlotniczej MW. Etat Pułku zmieniono na 2/274. W 1958 roku, Pułk był przebazowany na 3 miesiące na lotnisko Siemirowice z powodu remontu płyty lotniska w Babich Dołach. Tego samego roku Pułk otrzymał sztandar nadany przez Radę Państwa. Na początku 1959 roku, Pułk otrzymał nowe maszyny Lim-5, a następnie samoloty Lim-5 P będące kopią radzieckiego myśliwca MiG-17 PF, które były wyposażone w celownik radiolokacyjny (stację radiolokacyjną) RP-5. Do jednego z lepszych osiągnięć Pułku w tamtym latach była pierwsza lokata w podsumowaniu ćwiczeń Ikar w 1959 roku.
34 PLM, mimo iż był jednostką należącą do Polskiej Marynarki Wojennej, był włączony w system Obrony Powietrznej Polski. Dlatego gdy w 1962 roku, nastąpiły zmiany w organizacji Lotnictwa Polskiego. 34 PLM MW został wyłączony ze struktur Lotnictwa Marynarki Wojennej i włączony w strukturach Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Wszedł w skład 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju obejmującego obszarem POW.
2 Korpus OPL OK. miał swoje dowództwo w Bydgoszczy, a w jego skład wchodziły: 11 PLM w Debrznie, 25 PLM w Pruszczu Gdańskim, 26 PLM w Zegrzu Pomorskim, 28 PLM w Słupsku, 34 PLM w Babich Dołach. Dodatkowo: 19 Eskadra Holownicza w Słupsku, 43 Eskadra Łącznikowa w Bydgoszczy, 129 Pułk Artylerii OPL w Szczecinie, 136 Pułk Artylerii OPL w Bydgoszczy, 2 batalion radiotechniczny w Grudziądzu, 8 batalion radiotechniczny w Słupsku, 9 batalion radiotechniczny w Choszcznie. Działo się to na mocy Rozkazu szefa Sztabu Generalnego nr 076/oper. z dnia 16.10.1962 roku. Podczas tej reorganizacji w Pułku było 6 samolotów Lim-5 P, 9 samolotów Lim-5, 4 samoloty Lim-5 R, 12 samolotów Lim-2, 4 samoloty UTMiG-15, 3 samoloty SB Lim-1 oraz 6 samolotów Jak-11.
1963 rok, był bardzo pechowy dla Pułku, wydarzyło się kilka katastrof w których zginęło kilku pilotów. W 1964 roku, Pułk większą część roku przebywał i ćwiczył na lotnisku rezerwowym Wdzydze, spowodowane to było kolejnym remontem macierzystego lotniska Babie Doły.
W 1967 roku, jednostka otrzymała rozkaz przygotowania się do przyjęcia samolotów naddźwiękowych MiG-21, wobec czego część kadry wysłano na szkolenia do Modlina. W maju 1967 roku, w jednostce pojawiły się pierwsze maszyny MiG-21 PFM oraz 2 szkolne MiG-21 U.
W 1969 roku, znowu przebazowanie Pułku z powodu remontu, tym razem lotnisko Szymany. W 1970 roku, pułk brał udział w manewrach Zenit-70, gdzie zadaniem jego była obrona Trójmiasta i Helu przed radzieckimi bombowcami.
Od 1968 roku, 2 Korpus OPK miał pod dowództwem: 26 PLM – Zegrze Pomorskie, 28 PLM – Słupsk, 34 PLM – Babie Doły, 19 LEH – Siemirowice, 43 Eskadra Lotnicza Łącznościowo - Transportowa.
W dniu 2.04.1972 roku, Pułk został wystawiony na próbę przez samoloty NATO, które naruszyły przestrzeń powietrzną kraju. Tego samego roku Rozkazem nr PF8/MON z dnia 4.05.1972 roku, Pułk otrzymał imię „Bohaterów Kępy Oksywskiej”.
W 1973 roku, ze stanu Pułku spisano ostatni samolot Lim-5 i tego samego roku do Pułku przybyły nowsze MiG-21 MF, zaś starsze wersje MiG-21 PFM oraz MiG-21US przekazano do 39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Mierzęcicach oraz 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego we Wrocławiu. W 1975 roku, dla potrzeb szkoleniowych Pułku przyjęto nowoczesne nowe samoloty Polskiej konstrukcji TS-11 „Iskra”.
Pod koniec lat 70-tych MON zdecydowało wzmocnić pułki myśliwskie 2 Korpusu OPK nowym sprzętem. W 1978 roku, w samoloty myśliwskie MiG-23 MF przezbrojono 28 PLM w Słupsku-Redzikowie. Ten po części kontrowersyjny samolot w Polsce trafił tylko do tego pułku. W latach 1980 – 1981, zakupiono w CCCP samoloty myśliwskie MiG-21 bis, dla pozostałych dwóch pułków 2 Korpusu OPK. Weszły one na uzbrojenie 34 PLM w Gdyni-Babich Dołach ( pierwszy Nb 8604 dostarczono 03.03.1980r. ) i 26 PLM w Zegrzu Pomorskim ( ostatni Nb 9709 dostarczono 04.12.1981r. ). Równocześnie z MiG-21 bis zakupiono w ZSRS drugą partię samolotów szkolno-bojowych MiG-21 UM. Pierwszy z nich Nb 9229 trafił do 34 PLM w dniu 18.01.1980 roku.
W latach 70-tych i 80-tych trzy pułki lotnictwa myśliwskiego, wchodzące w skład 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju z siedzibą w Bydgoszczy, miały za zadanie obronę powietrzną wschodniego wybrzeża. Zachodnie wybrzeże było bronione przez trzy pułki lotnictwa myśliwskiego Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej w Polsce. Powietrzna granica na Polskim wybrzeżu była tak szczelnie broniona dlatego, że była zewnętrzną granicą Układu Warszawskiego.
W 70-latach w 34 PLM służył nasz jedyny kosmonauta Mirosław Hermaszewski, który awansował do stopnia generała.
W dniu 5.06.1981 roku, wydarzyła się straszna katastrofa dla pułku, w wyniku katastrofy lotniczej zginął dowódca 34. PLM ppłk dypl. pil. Bolesław Sobania oraz pilot Andrzeja Leśnika. Wykonywali oni lot na samolocie MiG-21 UM, który rozbił się na pasie lotniska.
W 1987 roku, Pułk podczas manewrów ćwiczy korzystanie z Drogowego Odcinka Lotniskowego ( DOL ) w miejscowości Rososzyca. W czasach tych zaprojektowano także godło pułkowe od tego czasu malowane na samolotach pułku. W 1989 roku, pułk czasowo był przebazowany na lotnisko w Pieniężnicy. W 1990 roku, na stanie Pułku jest 32 samoloty MiG-21 bis, 6 szkolnych MiG-21 UM oraz 4 samoloty TS-11 Iskra. Lata 90-te to przede wszystkim doskonalenie swoich umiejętności, coroczne ćwiczenia lądowań na DOL Kliniska.
Z dniem 01.07.1990 roku, nastąpiło połączenie Wojsk Lotniczych z Wojskami Obrony Powietrznej Kraju. Nowo powstały rodzaj sił zbrojnych otrzymał nazwę Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. W wyniku podpisanych europejskich porozumień rozbrojeniowych CFE-1 Polska ma prawo posiadać 460 samolotów bojowych. Mieliśmy ich więcej. Zgodnie z układem poza tym limitem Polska może posiadać 30 samolotów bojowych lotnictwa morskiego w jednostce brzegowego bazowania. W związku z tym zadecydowano o przekazaniu z WLiOP do Polskiej Marynarki Wojennej jednego z pułków lotniczych. Początkowo miał to być pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego, ale ostatecznie wybór padł na 34 PLM w Gdyni-Babich Dołach ze względu zarówno na położenie jak i tradycje.
W 1991 roku, 34 Pułk utracił imię „Bohaterów Kępy Oksywskiej”. Utrata tego imienia wynikała z postanowienia o nie nadawaniu jednostkom Wojska Polskiego imion bohaterów zbiorowych.
W sierpniu 1992 roku, 34 Pułk czasowo był przebazowany do Malborka z powodu remontu w Gdyni.
W 1994 roku, 34 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego MW w Gdyni-Babich Dołach składał się z: 1 eskadry lotnictwa myśliwskiego, 2 eskadry lotnictwa myśliwskiego, eskadry technicznej, batalionu łączności i ubezpieczenia lotów, batalionu zaopatrzenia, 6. i 18. baterii artylerii przeciwlotniczej. Pułk do końca 1994 roku, miał na swoim uzbrojeniu 39 samolotów (w tym 38 o napędzie odrzutowym): 28 samolotów myśliwskich MiG-21 bis, 6 samolotów szkolno-bojowych MiG-2l UM, 4 samoloty szkolno-treningowe PZL Mielec TS-11 Iskra bis D, 1 samolot transportowy PZL Mielec An-2 T (samolot ten na stałe znajduje się w 18 Eskadrze Lotnictwa Ratowniczo-Łącznikowego).
Najważniejszym zadaniem Pułku był udział w systemie obrony powietrznej Polski. W trakcie ewentualnej wojny wszystkie samoloty pułku miały wykonywać zadania w ramach tego systemu. Dopiero w dalszej kolejności można było wykonywać rozpoznanie (za pomocą zasobników rozpoznawczych Saturn) i zwalczać jednostek pływające nieprzyjaciela za pomocą bomb, niekierowanych pocisków rakietowych oraz działek pokładowych. Na wyposażeniu Pułku nie było kierowanych rakiet przeciwokrętowych.
Dowódcy 34 PLM:
kpt. mar. pil. Konstanty Jankowski ( 1.02.1952r. – 13.03.1952r. ). kpt. mar. pil. Bohdan Pałuczak ( 13.03.1952r. – 31.12.1952r. ). kpt. mar. pil. Romuald Rozmysłowicz ( 31.12.1952r. – 30.10.1955r. ). kpt. mar. pil. Bronisław Siwy ( 30.10.1955r. – ? ). ppłk pil. Stefan Zalejski ( ? – 10.02.1969r. ). ppłk pil. Jerzy Rakowski ( 10.02.1969r. – 23.01.1971r. ). ppłk dypl. pil. Henryk Dańsko ( 23.01.1971r. – ? ). cz.p.o. ppłk Mieczysław Grabka ( ? - ? ). płk Marian Gniady ( ? – 14.02.1980r. ). ppłk dypl. pil. Bolesław Sobania ( 14.02.1980r. – 5.06.1981r. ). ppłk pil. Jerzy Pacześniak ( 5.06.1981r. – ? ). ppłk pil. Mieczysław Walentynowicz ( ? – ...10.1987r. ). mjr pil. Andrzej Skalski ( ...10.1987r. – 1989r. ). płk pil. Wojciech Górski ( 1989r. - ? ). kmdr ppor. dypl. pil. Stanisław Felner ( ? – 31.12..1994r. ).
Samoloty myśliwskie w 34 PLM:
Jak-9P, MiG-15 / Lim-1, Lim-2, Lim-5 / 5 P, MiG-21 PFM, MiG-21 M / MF, MiG-21 bis.
Samoloty szkolne w 34 PLM:
UJak-9, SB Lim-2 / UTMiG-15, TS-8 Bies, TS-11 Iskra, MiG-21 U / UM.
Pierwszy Pucki Dywizjon Lotniczy. 1995 rok.
W dniu 1.01.1995 roku, nastąpiło oficjalne i uroczyste rozformowanie 34 PLM w Babich Dołach. W 1995 roku, następują zmiany w organizacji lotnictwa morskiego. Do życia został powołany 1 Pucki Dywizjon Lotniczy, wchodzący w skład Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Istniał on od dnia 1.01.1995 roku do dnia 1.01.2003 roku, i w tym czasie nieprzerwanie stacjonował na lotnisku Babie Doły.
Powstał na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP w sprawie sformowania Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Zgodnie z tym zarządzeniem nastąpiło przeformowanie 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Dywizjon Lotniczy i Batalion Zabezpieczenia. Rozformowano jednocześnie 18 Eskadrę Lotnictwa Ratowniczo-Łącznikowego i włączono ją do nowo powstałego dywizjonu. W ten sposób od 1.01.1995 roku, 1 DLMW Babie Doły wraz z 2 DLMW z Darłówka i 3 DLMW z Siemirowic oraz trzema batalionami zabezpieczeń i jednym dywizjonem technicznym utworzyły Brygadę Lotnictwa Marynarki Wojennej. W dniu 15.07.1995 roku, 1 DLMW otrzymał nazwę własną Pucki oraz imię kmdr. por. pil. Edwarda Szystkowskiego. Dywizjon podzielony był na trzy eskadry: A i B, operujące na samolotach odrzutowych oraz C, operującą na śmigłowcach ratowniczych i transportowych, samolotach patrolowych. Eskadry dzieliły się na klucze.
Dywizjonem dowodzili kolejno; kmdr ppor. dypl. pil. Zenon Chojnacki , kmdr por. dypl. pil. mgr inż. Stanisław Pietraszkiewicz , kmdr ppor. Czesław Bielawski.
Dywizjon dysponował następującym sprzętem: samolot myśliwski MiG-21 bis, samolot szkolny MiG-21 UM, śmigłowiec ratowniczy PZL W-3 RA Anakonda, śmigłowiec transportowo-pasażerski PZL W-3 Sokół , śmigłowiec transportowy Mi-17 , śmigłowiec transportowy Mi-2, samolot transportowo-pasażerski PZL An-28 , samolot patrolowo-rozpoznawczy PZL M-28 Bryza 1 R.
Zadania 1 DLMW;: Osłona lotnicza własnych zespołów okrętów, rozpoznanie i wskazanie celów dla okrętów nawodnych, ochrona i obrona baz morskich przed atakami z powietrza, zabezpieczenie ratownicze działań Marynarki Wojennej oraz statków cywilnych i kutrów rybackich (śmigłowce ratownicze polskiego lotnictwa morskiego są częścią systemu międzynarodowego ratownictwa morskiego SAR), pełnienie całodobowych dyżurów ratowniczych i bojowych, monitoring ekologiczny akwenów morskich.
Bliskie wycofanie z eksploatacji myśliwców MiG-21 bis (co nastąpiło w 2003 roku) i brak perspektyw na następcę stawiało Dywizjon w trudnej sytuacji. Kilkakrotne próby zunifikowania wszystkich istniejących samolotów I-22 Iryda i dostosowanie ich do zadań morskich spaliły na panewce. Miłośnicy lotnictwa mogli oficjalnie po raz ostatni zobaczyć I-22 Iryda w powietrzu w 1998 roku, właśnie w Babich Dołach. Dlatego też wojskowa przyszłość lotniska zaczynała rysować się mgliście.
28 Eskadra Lotnicza i 43 Baza Lotnicza. 2002 rok.
Kolejne zmiany nastąpiły już po kilku latach. Wówczas to w konsekwencji decyzji ministra obrony narodowej z dnia 21.01.2002r. przeformowano struktury organizacyjne BLMW. Dywizjony wchodzące w jej skład przeformowano na eskadry lotnicze. Na miejscu 1 DLMW powstała 28 Eskadra Lotnicza. Natomiast 3 Batalion Zabezpieczeń i 42 Dywizjon Techniczny przeformowano decyzją Ministra Obrony narodowej z dniem 1.01.2003r. w 43 Bazę Lotniczą.
Podstawowym sprzętem 28 Eskadry Lotniczej zostały śmigłowce i samoloty patrolowo-rozpoznawczy PZL M-28 Bryza 1 R, uzupełnione transportowymi PZL An-28 Bryza. Dysponując takim sprzętem zadania Eskadry musiały ulec znacznemu ograniczeniu. Choć jeśli chodzi o monitoring i rozpoznanie morza to jakość wykonania tego zadania znacznie wzrosła. W 2006r. dowództwo 43 Bazy Lotniczej w Babich Dołach przedstawiało się następująco; Dowódca komandor Mirosław Badurowicz, zastępca dowódcy komandor porucznik Waldemar Skrzypiński, szef sztabu komandor porucznik Alfred Sontowski, szef szkolenia komandor porucznik Marek Drabarczyk, szef logistyki komandor porucznik Józef Kulpa.
Po kolejnej reorganizacji samoloty i śmigłowce Brygady Lotnictwa MW stacjonują na lotniskach w Gdyni Babich Dołach, Siemirowicach i Darłowie. Na każdym z nich nad bezpiecznym i sprawnym wykonywaniem operacji lotniczych podczas szkolenia i zadań realizowanych przez załogi statków powietrznych ( SP ) czuwa personel Wojskowych Portów Lotniczych ( WPL ) – kontrolerzy ruchu lotniczego oraz personel Biur Odpraw Załóg ( BOZ ) - planiści i informatorzy ruchu lotniczego. Gdyńska Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej w swej podległości otrzymała trzy lotniska; w Gdyni – Babie Doły, w Siemirowicach – Cewice oraz w Darłowie – Darłowo.
Opracował Karol Placha Hetman