Kielce 2025-01-16
Hughes 369E, McDonnell Douglas MD-500.
McDonnell Douglas MD-500 to jest amerykański jednosilnikowy lekki śmigłowiec wielozadaniowy zbudowany w klasycznym układzie Sikorsky. W śmigłowcu zastosowano pięcio-łopatowy wirnik nośny. Do napędu wykorzystano jeden silnik turbinowy. Prace nad śmigłowcem rozpoczęła firma Hughes w 1963 roku. Pierwszy lot odbył się w dniu 27 lutego 1963 roku. Pierwszy lot śmigłowca seryjnego został wykonany w 1967 roku. Śmigłowiec stał się bardzo popularny i trafił do lotnictwa wojskowego i cywilnego wielu krajów na świecie. Do chwili obecnej (2025 rok) zbudowano ponad 4 700 egzemplarzy. Śmigłowce są użytkowane w: Afganistan, Argentyna, Chile, Chorwacja, Filipiny, Finlandia, Haiti, Hiszpania, Honduras, Islandia, Iran, Japonia, Jordania, Kania, Korea Północna, Korea Południowa, Meksyk, Panama, Salwador, USA, Tajwan, Włochy. Producentem śmigłowca są Hughes Helicopters, McDonnell Douglas Helicopter Systems oraz MD Helicopters. Śmigłowiec jest pilotowany przez dwóch pilotów, którzy siedzą obok siebie.
W 1984 roku, przystąpiono do prac nad lekkim śmigłowcem bojowym, który oznaczono MD 500/530 Defender. Konstrukcję wyposażono w pociski rakietowe niekierowane i kierowane oraz w karabiny maszynowe.
Do napędu śmigłowca zastosowano jeden silnik turbowałowy Allison 250C-20R, o mocy 330 kW (450 KM). Średnica wirnika wynosi 8,34 m. Długość kadłuba wynosi 7,62 m. Masa startowa wynosi 1 746 kg. Prędkość maksymalna wynosi 282 km/h. Prędkość wznoszenia 10,5 m/s. Pułap dynamiczny 6 097 m. Zasięg 409 km.
W 60-latach, śmigłowiec w wersji Hughes 500 / MD 500, został wybrany przez armię USA, jako śmigłowiec obserwacyjny, pod oznaczeniem Hughes 369. Śmigłowiec pokonał konkurentów z firm Bell i Hiller. W 60-latach, śmigłowiec kosztował 56 550 dolarów US.
Kadłub został uformowany w kształcie kropli, dla zmniejszenia oporu aerodynamicznego. Dlatego niektórzy nazywają go „Latające jajko”. Śmigłowiec otrzymał podwozie płozowe. Silnik umieszczono w tylnej części, a jego wydech umieszczono pod belką ogonową. Zbiornik paliwa i akumulatory umieszczono pod podłogą kokpitu. Wirnik nośny, o niewielkiej średnicy, pozwala na zastosowano krótkiej belki ogonowej. Dzięki temu śmigłowiec ma kompaktowe rozmiary i może wylądować na małej powierzchni.
Powstało ponad 20 wersji śmigłowców, a jedną z nich jest MD 500E (369E). Śmigłowiec był certyfikowany w 1982 roku. Wersja otrzymała przeprofilowany przód kadłuba. Wzmocniono elementy konstrukcji, aby zamontować belki dla podwieszenia uzbrojenia.
Stopniowo stosowano mocniejsze silniki. W 1966 roku, Allison 250-C18B o mocy 317 KM (236 kW). Allison 250-C20 o mocy 400 KM (298 kW). W 1976 roku, Allison 250-C20B o mocy 420 KM (313 kW). W 1991 roku, Rolls-Royce (poprzednio Allison) 250-C20R/2 o mocy 450 KM. Rolls-Royce (poprzednio Allison) 250-C30HU o mocy 650 KM (485 kW).
Dane T-T Hughes 369: Załoga 2 osoby. Długość 32 ft 7 in (9.93 m). Wysokość 8 ft 9 in (2.67 m). Masa własna 1,591 lb (722 kg). Maksymalna masa startowa 3,550 lb (1,610 kg). Średnica wirnika nośnego 27 ft 4 in (8.33 m). Powierzchnia koła nośnego 587.5 sq ft (54.58 m2). Profil łopaty wirnika nośnego NACA 0012. Prędkość maksymalna 152 kn (175 mph, 282 km/h). Prędkość przelotowa 135 kn (155 mph, 250 km/h). Zasięg 223 nmi (257 mi, 413 km). Pułap operacyjny 18,700 ft (5,700 m). Prędkość wznoszenia 2,070 ft/min (10.5 m/s).
Opracował Karol Placha Hetman