Mirosławiec 2007-02-28
8 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Mirosławcu. 2000r.-2010r.
Lotnisko w Mirosławcu. Współrzędne geograficzne: 53.395N 16.082E.
Godłem 8 Pułku została biało-czerwona tarcza z centralnie umieszczoną cyfrą 8, stylizowaną na bombę, z osadzoną na niej gapą. Wewnątrz ósemki u dołu mieści się rysunek Bramy Brandenburskiej nawiązujący do udziału w walkach o Berlin, a po lewej stronie umieszczono dwa miecze grunwaldzkie oraz datę chrztu bojowego jednostki, która stała się oficjalnym jej świętem. Po prawej stronie widnieje skrzydło husarskie. Autorami owego godła zaprojektowanego w 1974 roku, byli kpt. pil. Bogdan Dusza i kpt. pil. Jerzy Siedlanowski. Pomimo kilku zmian nazw jednostki Pułku, a potem Eskadry, Godło jednostki nie uległo zmianie.
Nieoficjalną maskotką eskadry jest dzik. Zwierzę które dojść licznie zasiedla okoliczne lasy koło Mirosławca. W pierwszej dekadzie XXI wieku, głowa dzika była powszechnie malowana w przedniej części samolotów Su-22.
1999 rok.
W związku z przyjęciem Polski do Paktu NATO nastąpiły bardzo istotne przemiany w organizacji Polskiego Lotnictwa Wojskowego. Polskie Lotnictwo Wojskowe musiało dostosować swoją strukturę do wymagań NATO. Zlikwidowano organizację w postaci Pułków. W ich miejscu pojawiają się dwie nowe jednostki. Jedną jest Eskadra, która jest ściśle powiązana ze sprzętem latającym i personelem z nim związanym. Drugą jednostką jest Baza Lotnicza, czyli oddział ściśle powiązany z lotniskiem i jego utrzymaniem. Taka organizacja ma swoje plusy, ale także i minusy. Zwiększa się mobilność lotniczego związku, ale tylko w ramach swoich baz. Praktycznie nie ma możliwości zmiany dyslokacji poza własne lotniska, na przykład podczas kryzysu, czy wojny. W poprzedniej organizacji pułk bez problemu mógł zmienić miejsce stacjonowania. Nawet odcinek drogi mógł być miejscem bazowania Pułku. Działo się tak, gdyż za samolotami podążały oddziały radiolokacji, zaopatrzenia w paliwo i uzbrojenie, a nawet polowe warsztaty lotnicze.
Jednak największym problemem był fakt, iż na jednym obszarze było dwóch dowódców. Dowodzili oni niezależnymi jednostkami, które musiały ściśle współpracować ze sobą. Dlatego po kilku latach powrócono do organizacji zbliżonej do pułkowej.
Nowa organizacja Polskiego Lotnictwa Wojskowego spowodowała, iż 8 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego musiał przejść przeobrażenia i dlatego został rozformowany. Ostatnim jego dowódcą był ppłk dypl. pil. Ryszard Hać (od 29.03.1996 rok do 31.12.1999 rok). Z dniem 31.12.1999 roku, 8 PLM-B przestaje istnieć.
2000 rok.
W dniu 1.01.2000 roku, 8 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego został przekształcony w dwie niezależne jednostki. W 8 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego i 12 Bazę Lotniczą. Organizacyjnie podporządkowany był pod 1 Brygadę Lotnictwa Taktycznego, która następnie została przemianowana w 1 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego z dowództwem w Świdwinie. Co istotne, 12 BLot miała pod swoim dowództwem oprócz Lotniska Mirosławiec także Lotnisko Piła. Wszystko to działo się na podstawie zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej Nr PF-74/Org. z 15.07.1999 roku, na podstawie tego zarządzenia Dowódca WLOP wydał Rozkaz Nr 0142 z dnia 23.08.1999 roku. W skład garnizonu Mirosławiec oprócz 12 BLot i 8 ELT wchodził także 21 Centralny Poligon Lotniczy w Nadarzycach.
Tylko na bazie eskadr lotniczych z 8 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, z dniem 1.01.2000 roku, sformowano 8 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego, z samolotami odziedziczonymi po 8 PLM-B – Su-22 M 4 oraz Su-22 UM 3 K. Nowa jednostka odziedziczyła tradycje bojowe 8 PLSz (1944-1946) ze składu 2 Dywizji Lotnictwa Szturmowego 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego. Pierwszym dowódcą 8 ELT został ppłk pilot Piotr Tusza.
8 Eskadra Lotnictwa Taktycznego była jednostką stale bazującą na Lotnisku Mirosławiec. 8 ELT przeznaczona została do niszczenia obiektów naziemnych, nawodnych oraz prowadzenia rozpoznania powietrznego na rzecz Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i marynarki Wojennej. Dokładne zadania to; Izolacja rejonu działań i stworzenie dogodnych warunków do prowadzenia walki przez inne rodzaje Sił Zbrojnych. Zwalczanie obiektów lądowych i nawodnych na rzecz innych rodzajów Sił Zbrojnych. Zwalczanie środków napadu powietrznego przeciwnika na ziemi i w powietrzu,. Prowadzenie rozpoznania powietrznego na rzecz wojsk własnych i sojuszniczych. Zadania te przez okres 10 lat, czyli do momentu przebazowania z Mirosławca do Świdwina nie uległy zmianie.
Już na przełomie czerwca-lipca 2000 roku, wydzielona grupa pilotów i techników, wraz z samolotami Su-22 gościła w UK w bazie Coltishall. Polscy piloci mieli okazję wykonywać loty na samolotach typu Jaguar i Hawk. Natomiast we wrześniu 2000 roku, w ramach ćwiczeń pod kryptonimem Jade Fusion 2000, samoloty Jaguar z 41 dywizjonu RAF wykonywała wspólne loty z Su-22 w Mirosławcu. Taki schemat wspólnych Polsko-UK ćwiczeń był realizowany w; 2001r., 2002r., 2003r., 2004r., oraz 2005 roku. W Polsce samoloty Su-22 i Jaguar wspólnie zwalczały cele naziemne na poligonie Nadarzyce.
Już w 90-latach jednostka rozpoczęła współpracę z podobnymi jednostkami zagranicznymi. Współpraca ta zaowocowała wspólnymi ćwiczeniami. Samoloty Su-22 z Mirosławca przebywały w Wielkiej Brytanii, natomiast brytyjskie Jaguary z 41 (F) Sqn z Coltishal gościły w Mirosławcu.
2001 rok.
Za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych w 2001 roku, jednostka została wyróżniona przez Ministra Obrony Narodowej Decyzją Nr 41/MON z dnia 27.02.2002 roku, w ramach 1 Brygady Lotnictwa Taktycznego, Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej.
2002 rok.
Trzeba zaznaczyć, iż 8 ELT nie została zgłoszona do pełnienia dyżurów w systemie NATO. Miało to swoje plusy i minusy. Choć w konkluzji można spokojnie napisać, iż efekt był dla jednostki ujemny. Eskadra pozbawiona została możliwości brania udziału w międzynarodowych ćwiczeniach dedykowanych dla samolotów uderzeniowych państw NATO. Udział w ćwiczeniach pod kryptonimem ELITE 2006 i ELITE 2007 były jedynymi wyjątkami, a trzeba dodać, że inicjatywa wyszła od państw Zachodnich. Ich dowódcy, pragnęli doskonalić taktykę walki przeciwko sprzętowi pochodzącemu z rynku sowieckiego, a Polska taki sprzęt posiadała. Z kolei ćwiczenia z jednostkami brytyjskimi zostały przeprowadzone głównie dzięki osobistym kontaktom dowódców, a nie działaniom MON.
2005 rok.
Decyzją Ministra obrony Narodowej z dnia 21.04.2005 roku, 8 Eskadra Lotnictwa Taktycznego obchodziła swoje Święto w rocznicę chrztu bojowego jednostki, to jest 25 kwietnia. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 6.06.2006 roku, Eskadrze nadano sztandar.
We wrześniu 2005 roku, obowiązki dowódcy 12 Bazy Lotniczej objął płk pil. mgr Jerzy Piłat, który dowodził jednostką do dnia 23.01.2008 roku, kiedy zginął w katastrofie samolotu CASA C-295 M w Mirosławcu w dniu 23.01.2008 roku. Pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady. Pochowany na cmentarzu na Powązkach w Warszawie w dniu 20.02.2008 roku.
Pierwsza dekada XXI wieku, nadal upływała na intensywnych szkoleniach Eskadry. We wrześniu 2005 roku, wraz z brytyjskimi samolotami typu Harrier z 801 Naval Air Squadron i samolotami Su-22, brały udział w ćwiczeniach „Polish Dancer” 2005. Drugą Polską jednostką uczestniczącą w tych ćwiczeniach była 1 ELT z Mińska Mazowieckiego z samolotami MiG-29.
2006 rok.
W dniu 7.03.2006 roku, rozformowano dowództwa 2 i 3 Korpusu OP. Dlatego 8 ELT została wyjęta spod dowództwa korpusu bydgoskiego i włączona w skład 1 Brygady Lotnictwa Taktycznego, którą wkrótce przemianowano na 1 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego.
W maju 2006 roku, Eskadra wzięła udział w ćwiczeniach „ELITE” (Electronic Warfare Live Training Exercise), które odbył się na terenie niemiec. Lotnisko Lechfeld w Bawarii. W ćwiczeniach wzięli udział oprócz Polaków; brytyjczycy, grecy, hiszpanie i inni. Podobne ćwiczenia przeprowadzono w 2007 roku. W czerwcu 2006 roku, czterech pilotów z 8 ELT wspomogło siostrzaną jednostkę, 40 ELT w ćwiczeniach „Chopin 2006”, które przeprowadzono we Francji, a lotniskiem bazowania było Reims. We wrześniu 2006 roku, 8 ELT brała udział w ćwiczeniach „Anakonda 2006”, które było sprawdzianem nie tylko Polskiego Lotnictwa, ale całych Polskich Sił Zbrojnych. W dniu 9.06.2006 roku, Eskadra otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo.
ELITE 2006.
Przez dwa tygodnie, od 4 do 14.05.2006 roku, na południowych terenach niemiec prowadzono ćwiczenia sił powietrznych 15 państw członkowskich NATO pod kryptonimem „ELITE 2006” (Electronic Warfare Live Training Exercise). Celem ćwiczenia było szkolenie załóg w wykonywaniu zadań w warunkach intensywnych zakłóceń elektronicznych oraz oddziaływania naziemnych i powietrznych środków obrony powietrznej przeciwnika.
Uczestniczyło w nim 1 700 żołnierzy, 60 samolotów odrzutowych, 27 śmigłowców, 5 samolotów transportowych oraz kilkadziesiąt przeciwlotniczych zestawów rakietowych i artyleryjskich różnych państw, rozlokowanych na kilku lotniskach w południowych Niemczech. Było to jak dotąd największe tego typu ćwiczenie, zarówno pod względem liczby biorących w nim udział żołnierzy, jak i użytego sprzętu.
Na „ELITE 2006” przybyła spora grupa obserwatorów, bo aż z 29 krajów świata. O skali przedsięwzięcia świadczyć może również specjalnie na jego potrzeby wydawana dwujęzyczna niemiecko-angielska gazeta „Echo”, której każdorazowe wydanie w liczbie 2 300 egzemplarzy dostępne było w trzech punktach dystrybucji. „Echo” na bieżąco podawało informacje o uczestnikach ćwiczenia, kraju pochodzenia i rodzaju wykonywanych zadań. Gazeta zamieszczała raporty z kolejnych etapów ćwiczenia, publikowała oficjalne wywiady z jego uczestnikami, a także mniej formalne, jednak potrzebne informacje ułatwiające nawiązywanie kontaktów towarzyskich i wzajemne poznanie się uczestników. Gazeta „Echo” była także dostępna on line, dzięki czemu niemieccy gospodarze umożliwili korzystanie z niej każdemu uczestnikowi ćwiczenia.
Uczestniczące w ćwiczeniu siły powietrzne 15 państw używały stosunkowo niewielu rodzajów systemów elektronicznego zakłócania. Najbardziej znane zasobniki AN-ALQ 131 można było zobaczyć pod niemieckimi i brytyjskimi Tornadami, a także pod wieloma F-16. Ale na przykład tureckie F-16 nosiły izraelskie zasobniki zakłócające IAI Elta, a oprócz nich korzystały także z systemu LANTRIN do wskazywania celów. Polskie Siły Powietrzne wysłały na „ELITE” dwa Su-22, które mimo że są trochę przestarzałe, to wciąż jeszcze dysponują sporym zestawem broni skutecznej w operacjach bliskiego wsparcia, obronie powietrznej i zadaniach rozpoznawczych. Su-22 wyposażone w zasobniki SPS-141MWGE potrafią „dobrze zamieszać”, gdy pojawią się nagle, lecąc na niskim pułapie.
Podczas „ELITE” szeroko stosowane były rejestratory profilu lotu. Podwieszane do belek „ołówki” przypominające pociski AIM-7 Sidewinder ( bez lotek ) zapisują dane powietrzne samolotu, takie jak prędkość lotu, wysokość i kurs. Dane te są przesyłane w czasie rzeczywistym za pośrednictwem cyfrowego łącza danych. To właśnie one wykorzystywane są w trakcie symulowanych zagrożeń do późniejszej oceny zachowania pilota i oficera radarowej stacji naprowadzającej – są analizowane i omawiane podczas sesji odpraw i oceny sytuacji taktycznej. Oczywiście z danych tych mogą korzystać w trakcie ćwiczenia zarówno „dobrzy” jak i „źli chłopcy”, by poprawić skuteczność zakłócania czy też zastosować inną taktykę uników.
Najliczniejszą grupę w siłach powietrznych stanowili gospodarze, którzy wykonywali zadania na samolotach F-4 Phantom oraz Tornado IDS i ECR. Ponadto zadania wykonywały myśliwce m.in. z: Wielkiej Brytanii (Tornado GR4), Turcji (F-16, F-4 Phantom), Szwajcarii (F-18), Grecji (F-16), Hiszpanii (F-18), Finlandii (F-18).
W ćwiczeniu uczestniczył wydzielony komponent 1. Brygady Lotnictwa Taktycznego dowodzony przez ppłk. pil. Zdzisława Cieślika. Trzon komponentu, który stacjonował na lotnisku w Lechfeld, tworzyli lotnicy i technicy z 12. BLot i 8 ELT. Dowódcą lotniczej części komponentu był mjr pil. Ireneusz Starzyński (dowódca 8 ELT).
Z mirosławieckiej eskadry w „ELITE” udział wzięli następujący piloci: kpt. Grzegorz Jułga, kpt. Roman Stefaniak, kpt. Paweł Kucharski, kpt. Grzegorz Olszyna, kpt. Tadeusz Korniluk, por. Paweł Kowalczyk i por. Piotr Kręglicki. Były samoloty Su-22 M 4 K nb 8919 i Su-22 UM 3 nb 305.
W trakcie ćwiczenia realizowane były dwa rodzaje misji: – Misje ofensywne w ramach COMAO (Composite Air Operations) z wykonywaniem symulowanych ataków na cele naziemne z zastosowaniem taktyki działania lotnictwa uderzeniowego NATO oraz indywidualnych środków walki elektronicznej; – Misje ofensywne (DUELL Missions) polegające na zwalczaniu naziemnych środków OPL z zastosowaniem taktyki działania lotnictwa uderzeniowego NATO oraz indywidualnych środków walki elektronicznej. Misje COMAO to taktyka zapewniająca uzyskanie maksymalnej przewagi lotniczej przy wykorzystaniu różnych typów samolotów bojowych, zakładająca użycie każdej załogi i samolotu w najbardziej efektywny sposób.
W typowym scenariuszu 2 hiszpańskie F-18 leciały w asyście 4 szwajcarskich F/A-18 i przynajmniej 8 Tornado (4 brytyjskie GR-4 i 4 niemieckie – w tym 2 rozpoznawcze i 2 IDS – Interdiction and Strike). Ponieważ Tornada obciążone są zwykle pociskami Alarm, zewnętrznymi zbiornikami paliwa i zasobnikiem wykorzystywanym do ochrony formacji, muszą więc polegać na pozostałych samolotach formacji, dla których przewidziano rolę manewrowych myśliwców do walki powietrznej. Tę funkcję pełniły zwykle hiszpańskie i szwajcarskie „osiemnastki”. Mając przeciwko sobie takie zagrożenia naziemne jak SA-6, SA-8, systemy Rapier i Crotale, trzeba być przygotowanym na każdy scenariusz. Gdy samoloty znajdowały się już nad poligonem Heuberg, to zdarzało się odpalanie dymiących wyrzutni SAM dla zwiększenia realizmu sytuacji i podniesienia pilotom ciśnienia.
Główną areną tych misji był poligon Heuberg. To właśnie tam rozmieszczono wspomniane przeciwlotnicze zestawy rakietowe i artyleryjskie, a także polskie Strzały z 3. BR OP.
Polscy piloci swoje zadania wykonywali na samolotach Su-22 (w wersji M4 i UM3K), które wyposażone były w podwieszane zasobniki do zakłóceń typu SPS-141 MWGE wykorzystywane w działaniach WRE. Samoloty 8 ELT wykonały łącznie 13 misji w składzie pary samolotów, osiągając nalot około 30 godzin. Trzeba przy tym podkreślić, że Polskie Su-22 wzbudzały niemałe zainteresowanie wśród pilotów zachodnich państw NATO, były to bowiem jedyne samoloty produkcji sowieckiej uczestniczące w ćwiczeniach, dodatkowo wyróżniające się namalowanymi na kadłubach mirosławieckimi dzikami.
Po każdej misji odbywało się omówienie wykonanych zadań za pomocą technicznych środków łączności (konferencje wideo VTC) z udziałem załóg lotniczych oraz obsad zestawów przeciwlotniczych rozwiniętych na poligonie Heuberg.
Dla Polskich pilotów udział w ćwiczeniach był doskonałą okazją do odbycia lotów na samolotach używanych przez inne państwa NATO. W sumie na pokładach obcych myśliwców – greckiego F-16, niemieckiego Tornado IDS oraz Tornado GR-4 z RAF – spędzili 8 godzin. Zdaniem Polskich uczestników „ELITE” jest doskonałym ćwiczeniem, pozwalającym utrwalić i rozwijać umiejętności w zakresie procedur planowania, wykonania oraz analizowania misji w ramach powietrznych działań połączonych, a także doskonalenia taktyki pokonywania obrony przeciwlotniczej z zastosowaniem środków walki elektronicznej.
2007 rok.
W 2007 rok, 8 ELT brała udział w ćwiczeniach Polskich Sił Powietrznych pod kryptonimem Orzeł.
Wielokrotnie 8 ELT zabezpieczała front działań dla innych formacji wojskowych. Między innymi w dniu 26.04.2007 roku, kilka samolotów Su-22 zabrało na podwieszenia bomby typu CP-100, czyli cele dla kierowanych pocisków rakietowych klasy p-p. samoloty te z dodatkowymi zbiornikami paliwa musiały nad poligonem Ustka wdrapać się na pułap 10 000 m i odpalić te bomby dla pilotów samolotów myśliwskich i myśliwsko-bombowych. Także dla innych pilotów 8 ELT.
Także w 2007 roku, 8 ELT brała udział w międzynarodowym ćwiczeniu pod kryptonimem ELITE 2007 (Electronic Live Warfare Training Excercise 2007) w dniach 12-29.06.2007 roku. Dwa samoloty bojowe Su-22 M 4 nb 8103 oraz nb 8308 i jeden szkolno-bojowy Su-22 UM 3 K nb 508 stacjonowały, podobnie jak w roku poprzednim w Lechfeld w Bawarii. Na poligonie Heuberg Polskie Su-22 wykonywały symulowane ataki na wyznaczone cele naziemne w warunkach intensywnych zakłóceń elektronicznych i wzmożonej aktywności środków OPL.
2008 rok.
W dniu 23.01.2008 roku, o godz. 19:07 w pobliżu lotniska doszło do katastrofy wojskowego samolotu transportowego CASA C-295 M nb 19, należącego do 13 Eskadry Lotnictwa Transportowego z Krakowa. W katastrofie zginęło 20 żołnierzy Sił Powietrznych, głównie dowódców jednostek lotniczych. Dzień 23.01.2008 roku, zmienił życie wielu Polaków, ludzi związanych z Polskim Lotnictwem, a szczególnie związanych z Mirosławcem i 8 ELT. Ciężko jest pisać. Dużo minie czasu zanim rany się zabliźnią.
Z końcem 2008 roku, 8 ELT miała na stanie 13 maszyn bojowe Su-22 M 4 oraz 3 szkolno-bojowe Su-22 M 3 K. Choć wielokrotnie samoloty 8 ELT odbywały wspólne ćwiczenia z innymi zagranicznymi samolotami NATO, to jednak MON nie zgłosiło Eskadry do struktur NATO. W efekcie piloci z Mirosławca nie brali udziału w żadnym programie NATO, dedykowanym lotnictwu szturmowemu. Między wierszami płynącymi z MON można było wywnioskować, iż palcem na wodzie były pisane zapewnienia o rychłym przezbrojeniu 8 ELT w samoloty F-16 (pochodzące choćby z nadwyżek USAF).
2010 rok.
2010 rok, był szczególnym rokiem dla osób związanych z Lotniskiem Mirosławiec. Obchodzono wówczas 10-rocznicę istnienia 12 Bazy Lotniczej i 8 Eskadry Lotnictwa Taktycznego.
W dniu 14.05.2010 roku, odbyły się uroczystości. O godzinie 12;00 w kościele parafialnym pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP odprawiona została msza święta przez księdza proboszcza Edwarda Matyśniaka w intencji osób pracujących w obydwóch jednostkach. We mszy uczestniczyli także byli żołnierze, którzy na przestrzeni XX wieku służyli w 8 Pułku Lotnictwa Myśliwsko- Bombowego. Po zakończonej mszy w obecności kompani honorowej i pocztów sztandarowych 12. BLot i 8. ELT – wszyscy uczestnicy uroczystości przeszli ulicami Miasta pod pomnik Matki Boskiej Loretańskiej- patronki lotników. Tam nastąpiło złożenie meldunku, odczytano okolicznościowe rozkazy oraz złożono wiązanki kwiatów pod pomnikiem. Dla zainteresowanych osób Prezes Stowarzyszenia Miłośników Lotnictwa w Mirosławcu – ppłk pil. rez. Emil Kweclich (w dniach 14 i 15.05.2010 roku) zorganizował spotkanie koleżeńskie.
Lecz rocznica ta była w rzeczywistości smutna, bo już za kilka miesięcy Lotnisko miało stać się tylko Komendą. Nie musimy nawet pisać, iż oznaczało to koniec lotniczej przygody Mirosławca.
Już w 2008 roku, nieudolny minister obrony narodowej Bogdan Klich zdecydował o przeniesieniu 8 Eskadry Lotnictwa Taktycznego na Lotnisko Świdwin. W ten sposób, Lotnisko Mirosławiec zostało pozbawione samolotów, a 12 BLot przekształci się w Komendę Lotniska, co jest ostatnim etapem do likwidacji kolejnego Polskiego Lotniska. Nie łudźmy się. Nie ma szans na utworzenie Cywilnego Portu Lotniczego w Mirosławcu. Nieprawdą jest także to, iż Lotnisko Mirosławice będzie nadal funkcjonowało jako lotnisko zapasowe dla zabezpieczenia Poligonu Nadarzyce. Dlaczego? Bo jedynymi samolotami bojowymi w Rzeczypospolitej pozostaną F-16 Jastrząb, które z zasady i z powodu wyposażenia, korzystają tylko z Lotnisk; Krzesiny, Łask, Okęcie i Powidz. Przypomnę, że podczas doskonale zorganizowanych festynów w Mirosławcu (2007 – 2010) nigdy F-16 Jastrząb nie były prezentowane. Prawdopodobnie tylko jeden raz F-16 Jastrząb wylądował na Lotnisku Mirosławiec.
W 2010 roku, wszystkie samoloty bojowe Su-22 znalazły się w Świdwinie. Skupione chwilowo w trzech eskadrach; 41 ELT, 7 ELT i 8 ELT.
Jeszcze w lipcu 2009 roku, płk pil. Wojciech Pikuła (nowy dowódca 12 BLot) w wywiadzie mówił, że słyszał o nowych koncepcjach. „– Jednak nie otrzymaliśmy dotychczas żadnych oficjalnych dokumentów, że w bazie lub eskadrze będą wprowadzone jakiekolwiek zmiany. Realizujemy bieżące zadania, zabezpieczamy szkolenie 8 eskadry lotnictwa taktycznego, powoli przygotowujemy się do planowania zadań na przyszły rok. Po prostu funkcjonujemy normalnie” – mówił dowódca.
Na nadchodzące zmiany wojsko reagowało spokojnie. Bardziej nerwowo reagowali mieszkańcy regionu, przedstawiciele władz miejskich i gminnych. Dla nich wojsko to praca. W 12 BLot pracę miało około 130 cywilnych pracowników. Łącznie po likwidacji 12 BLot pracę utraciło 360 osób cywilnych i wojskowych. Po likwidacji Bazy i powstaniu Komendy, wielu z nich straciło zatrudnienie. Na niewiele zdały się protesty, petycje i zbieranie podpisów. Jakoś w krajowych środkach społecznego przekazu sprawa ta nie zagościła. W lokalnych, owszem.
W 2008 roku, Rząd liberalnego Premiera Donalda Tuska wydał polecenie Dowództwu Sił Powietrznych opracowania projektów, których efektem miało być zlikwidowanie 1 800 etatów w Siłach Powietrznych. Likwidacja 12 BLot to jest efekt tego działania. W Mirosławcu w 2008 roku, pracowało około 600 wojskowych i 120 cywilów. Co ciekawe, w tym samym czasie minister obrony narodowej Bogdan Klich, zapewniał posła Pawła Suskiego – „że z bazą nic się nie będzie działo”. To był kolejny cynizm liberalnego Rządu Rzeczypospolitej.
Warto dodać, że w okresie 2006-2009, wojsko włożyło 34 miliony złotych w rozbudowę Bazy w Mirosławcu. Jeszcze w 2009 roku, zgodnie z kilkuletnim harmonogramem, na Lotnisku Mirosławiec przeprowadzano remonty. Remontowano drogę startową i stojanki. Remont ukończono w lipcu 2009 roku. Nasuwa się więc pytanie, czy decyzja o likwidacji byłaby logiczna?
Z końcem 2010 roku, 8 ELT została przebazowana do Świdwina. Lotnisko z 12 Bazy Lotniczej zostaje przemianowane na Komendę Lotniska. W dniu 30 czerwca 2010 roku, 8 Eskadra Lotnictwa Taktycznego została oficjalnie rozformowana. Jednak w 2012 roku, powstała 12. Baza Bezpilotowych Aparatów Latających, pierwszej w Polsce tego typu bazie.
Dowódcy 8 Eskadry Lotnictwa Taktycznego:
Ppłk pilot Piotr Tusza (1.01.2000r.-kwiecień 2003r.). Ppłk pilot Zdzisław Cieślik (kwiecień 2003r.-czerwiec 2006r.). Ppłk pilot Ireneusz Starzyński (lipiec 2006r.-wrzesień 2007r.). Ppłk pilot Ireneusz Łyczek (wrzesień 2007r.-maj 2008r.) . Ppłk pilot Karol Jędraszczyk (maj 2008r. – czerwiec 2010r.).
W Mirosławcu od utworzenia pierwszej jednostki lotniczej zginęło 7 wojskowych pilotów. Ostatnim z nich był dowódca 8 PLM-B płk dypl. pil. Andrzej Wyciślik, który poniósł śmierć w wypadku w 1991 roku, po nieudanej próbie uruchomienia w powietrzu silnika Su-22. Cześć Ich Pamięci!
Opracował Karol Placha Hetman