Kraków 2012-07-22
PZL-Mielec M-20 Mewa / Piper PA-34 Seneca II. Część 3.
255b Rozdział 25.07.1979 rok. Polska.
PZL M-20 Mewa to jest samolot dyspozycyjny produkowany w PZL Mielec.
Konstrukcja.
Samolot jest całkowicie metalowym dwusilnikowym dolnopłatem. Niektóre elementy wykonano z laminatu ( na przykład pokrywy ). Samolot zabiera na pokład 6-7 osób. Może korzystać z lotnisk z RWY o nawierzchni gruntowej ( trawiastej ).
Skrzydła o obrysie prostokątnym. Skos krawędzi natarcia wynosi 0 stopni. Tylko przy nasadzie skrzydła dodano niewielkie napływy. Profil NACA 652415, wznios dodatni 7 stopni, konstrukcja dwudzielna, jednodźwigarowa, skorupowa, metalowa. Do dźwigara zamontowano 11 podstawowych wręg, a do nich podłużnice. Lotki typu Frise, klapy szczelinowe, 4-położenia. Na noskach pneumatyczna instalacja przeciwoblodzeniowa. Poruszanie powierzchniami sterowymi za pomocą linek. Klapy wychylane hydraulicznie. Na spływie skrzydeł umieszczono 6 wąsów rozładowczych ładunków elektrostatycznych. W skrzydłach, przed dźwigarem głównym, umieszczono zbiorniki paliwa. Ten fragment skrzydeł wykonany jest jako szczelny. Do skrzydeł zamontowane są gondole z silnikami. Między gondolami silników, a skrzydłami umieszczono przegrody ogniowe. Skrzydła zapewniają doskonałe warunki lotne.
Kadłub samolotu jest o konstrukcji półskorupowej, zunifikowany z wcześniejszymi samolotami firmy Piper. Podstawą jest 11 wręg połączonych podłużnicami. Kabina nieciśnieniowa, wentylowana i ogrzewana. Mieści 6-7 osób. Standardowo M-20 zabiera na pokład pilota i 5 pasażerów. Wersja sanitarna zabiera pilota, pacjenta na noszach i dwie osoby personelu medycznego. Klasycznie wyposażona w jedne sterownice, ale występują egzemplarze ze zdwojonymi sterownicami ( te wykorzystywane do szkolenia lotniczego ). Wejście do kabiny zapewniają dwoje drzwi, które otwierają się na zewnątrz. Piloci wsiadają przez drzwi umieszczone w prawej burcie nad skrzydłem. Pasażerowie wsiadają przez drzwi umieszczone w lewej burcie za skrzydłem. Standardowo kabinę wyposażano w 6 indywidualnych foteli. Każdy fotel jest wyposażony w biodrowe pasy bezpieczeństwa. Na życzenie zamawiającego można zamontować pasy typu samochodowego, trzypunktowe. Nad każdym fotelem umieszczono lampkę i nawiew powietrza. Pierwotnie wszystkie fotele były montowane przodem do kierunku lotu. Następnie drugi rząd foteli ustawiano tyłem do kierunku lotu, co zapewnia więcej miejsca na nogi. Fotele są typu miękkiego, tapicerowane sztuczną skórą. Za kabiną umieszczono duży bagażnik. W przedniej części kadłuba, oprócz wyposażenia ( akumulatorów ) także znajduje się spory bagażnik. Kabina jest bogato przeszklona. Owiewka składa się z dwóch okien i zapewnia dobrą widoczność. Okno przed pilotem ( lewe ) dodatkowo posiada prostokątny wizjer, który jest ogrzewany. Pozostałe okna umieszczono w lewej i prawej burcie.
Usterzenie klasyczne. Pionowe usterzenie jest z podziałem na ster i statecznik. Ster wyposażono w klapkę wyważającą. Poziome płytowe, jednoczęściowe z klapka wyważającą. W krawędziach natarcia pneumatyczna instalacja przeciwoblodzeniowa. Na spływie usterzenia umieszczono 3 wąsy rozładowcze ładunków elektrostatycznych.
Płytowe usterzenie poziome zastosowane w samolocie o prędkości przelotowej około 340 km/h jest niezwykle rzadko spotykanym rozwiązaniem.
Podwozie samolotu trójpodporowe z przednim kołem, całkowicie chowane w locie. Chowane hydraulicznie, golenie teleskopowe, na kołach głównych hydrauliczne hamulce tarczowe, amortyzacja olejowo-gazowa. Pokrywy komory podwozia przedniego dwuczęściowe. Pokrywy podwozia głównego niepełne z jedną pokrywą.
Awionika i wyposażenie.
Samolot wyposażano w awionikę Silver Crown firmy Bendix/King. Zestawy przyrządów VFR/IFR, VOR/LOC, ADF, transponder. Radiostacja pasma HF i UHF. Samolot wyposażono w kompletne oświetlenie zewnętrzne, razem ze światłami błyskowymi. Samolot posiada; instalacje elektryczną, instalacje hydrauliczną ( porusza klapy, chowa i wypuszcza podwozie ), instalacja wentylacji, ogrzewania i klimatyzacji.
Silniki.
2 silniki 6-cylindrowe Teledyne Continental TSIO-360KB i LTSIO-360KB (o przeciwnych kierunkach obrotów).
Lub 2 silniki 6-cylindrowe PZL-Franklin 6A-350C1L lewy i 6A-350C1R(A) prawy (o przeciwnych kierunkach obrotów) o mocy 2 x 164 kW ( 2 x 220 KM ).
Śmigła dwułopatowe stałych obrotów Hartzell BHC-C2YF-2CKUF i BHC-C2YF-2CLKUF. Warto zaznaczyć, że samoloty Seneca II-V wykorzystują głównie śmigła 3-łopatowe. Pojemność integralnych zbiorników paliwa w skrzydłach 370 dm3 ( lub 484 dm3 ). Wlewy paliwa do zbiorników umieszczono na lewym i prawym skrzydle od góry. Standardowo paliwo wlewa się grawitacyjnie. Silniki umieszczono w płaskich gondolach przed silnikami. Podstawowe elementy w gondoli to 6-cylindrowy silnik, typu bokser, chłodzony powietrzem. Chwyt powietrza z filtrem powietrza umieszczono za cylindrami silnika. Dzięki temu powietrze pobrane do silnika jest cieplejsze. Układ wydechowy. Układ olejowy z chłodnicą. Wał i piasta śmigła.
Dane T-T PZL M-20 Mewa:
Rozpiętość 11,86 m. Długość 8,72 m. Wysokość 3,02 m. Powierzchnia nośna 19,20 m kwadratowego. Masa własna 1 320 kg. Masa całkowita 2 070 kg. Masa ładunku 773 kg. Prędkość maksymalna 360 km/h. Prędkość wznoszenia 7,6 m/s. Prędkość przelotowa 311 km/h. Prędkość lądowania 112 km/h. Zasięg maksymalny 1 833 km. Zasięg z ładunkiem 1 240 km. Pułap 7 620 m. Długość rozbiegu przy starcie 444 m. Długość dobiegu przy lądowaniu 655 m. Silniki PZL-Franklin 6A-350-C1 lub 6AS-350-A, o mocy 2 x 164 kW ( 2 x 220 KM ). Zbudowano 23 egzemplarze.
Zestawienie.
PA-34 Seneca II, Nr NR 34-7670279, rejestracja SP-GKA. 1977 rok. Pierwszy samolot Seneca II w Polsce. Samolot służył jako wzorzec produkcyjny w PZL Mielec. Potem przekazany do Instytutu Lotnictwa. Potem w Aeroklubie Ziemi Lubuskiej. Eksploatowany jeszcze w 2012r.. Cały samolot biały z pasami; czerwonym i czarnym. Około 2005r. samolot pomalowano na nowo. Układ malowania pozostawiono, ale kolor czerwony zamieniono na niebieski.
PA-34 Seneca II, rejestracja SP-NBA, 1977 rok. Jeden z pierwszych. Wykorzystywany jako wzorzec do produkcji seryjnej. Po latach tę samą rejestrację uzyskała samolot Diamond DA-42 Twin Star.
PA-34 Seneca II, rejestracja SP-DKC. Prywatny. Samolot był zarejestrowany w 80-tych latach. W 90-tych latach brak informacji o samolocie.
PA-34 Seneca II, Nr NR 34-7570245, rejestracja SP-KMS. Prywatny. Samolot pomalowany na biało-szaro.
M-20-00, Nr 1AHP 01-01, rejestracja SP-PKA. 25.07.1979 rok. Samolot został zmontowany z elementów dostarczonych przez licencjodawcę w październiku 1978r.. Pierwszy lot wykonał w dniu 25.07.1979r. ( środa ). Pilotem był Tadeusz Pakuła.
M-20-01, Nr 1AH 002-02, rejestracja SP-PKE. 1979 rok. W tym oraz następnym prototypie stosowano jeszcze podzespoły dostarczone z USA.
M-20-02, Nr 1AH 002-03. 22.09.1982 rok. Prototyp częściowo jeszcze z podzespołów dostarczonych z USA.
M-20-02, Nr 1AH 002-04. 10.10.1985 rok. Pierwszy egzemplarz zbudowany całkowicie z Polskich podzespołów.
M-20-03, Nr 1AHP 01-01, rejestracja SP-DMA. Samolot powstał z przebudowy SP-PKA. W 1988r. samolot zaprezentowano na Air Show Farnborought w UK. Eksploatowany w Aerogryf. W 2011 roku, trafił do MLP Czyżyny. Samolot cały czas ma oryginalne malowanie.
M-20-03, Nr AHP01-02, rejestracja SP- TUA. Politechnika Rzeszowska.
M-20-03, Nr AHP01-03, rejestracja SP-FMD.
M-20-03, Nr AHP01-04, rejestracja SP-TUB. Politechnika Rzeszowska.
M-20-03, Nr AHP01-02, rejestracja SP-TUC. Politechnika Rzeszowska.
M-20-03, Nr AHP01-03, rejestracja SP-MAR. Skytaxi. Samolot w barwach żólto-czarno-niebieskich.
M-20-03, Nr AHP02-04, rejestracja SP-TUD. Politechnika Rzeszowska. Samolot użytkowano do 2007 roku, w jego miejsce zakupiono w 2010 roku, samolot PA-34 Seneca V, który otrzymał identyczną rejestrację.
M-20-03, Nr AH002-05, rejestracja SP-NEA. KGHM. Co najmniej jeden samolot M-20 Mewa trafił do KGHM Polska Miedź. Samolot o numerach rejestracyjnych SP-NEA nr 1 AH 002-05, przypuszczalnie trafił do firmy w 1996 roku. Był eksploatowany do 2007 roku, kiedy to został wystawiony na sprzedaż. Do tego czasu samolot spędził w powietrzu około 1 500 godzin. Cena wywoławcza 160 000 złotych. Został zakupiony przez osobę fizyczną i w 2009 roku, jeszcze latał.
M-20-03, Nr AH002-06, rejestracja SP-PKF. PZL Mielec.
M-20-03, Nr AH002-07, rejestracja SP-PME.
M-20-03, Nr AH002-08, rejestracja SP-MAX. Lotnictwo sanitarne.
M-20-03, Nr AH002-09, rejestracja SP-FMI.
M-20-03, Nr AH002-10, rejestracja SP-FMF.
M-20-03, Nr AH002-11, rejestracja SP-FME.
M-20-03, Nr AH002-12, rejestracja SP-MXB. Lotnictwo Sanitarne. Po zakończeniu eksploatacji staną jako pomnik na Bemowie.
M-20-03, Nr AH002-13, rejestracja SP-KFE. Własność PZL Rzeszów, potem w Ośrodku Szkolenia Lotniczego w Rzeszowie. Następnie prywatny. Biały z trzema niebieskimi pasami.
M-20-03, Nr AH002-14, rejestracja SP-MXC. Lotnictwo Sanitarne.
M-20-03, Nr AH002-15, rejestracja SP-VSA. Straż Graniczna. Samolot srebrny.
M-20-03, Nr AH002-05, rejestracja 215 / SN-50YG. Samolot służył w Wojsku Polskim w Nadwiślańskich Jednostkach do końca 2000 roku, następnie przeniesiony do służby w Straży Granicznej.
M-20-03, Nr AH002-16, rejestracja SP-KAS. W 90-latach był własnością Elektrimu. Potem prywatny. Pomalowany na biało-niebiesko.
M-20-04, Nr AH003-01. 1993 rok. , rejestracja SP-KAS. Kolejna zmodernizowana odmiana M-20. Masa startowa 2 155 kg.
Opracował Karol Placha Hetman