Kraków 2020-04-18
049b Rozdział 1948-09-01
Lotnicze Warsztaty Doświadczalne LWD Zuch
Polska
Samolot szkolno-treningowy.
Historia
Zuch-1. 1948 rok.
Wcześniejszy samolot wytwórni LWD Żak był wyposażony w silnik Walter Minor 6-III o mocy 160 KM (118 kW). Zespół inż. Tadeusza Sołtyka postanowił wykorzystać ten silnik i zabudować go w samolocie LWD Junak. Tak powstał samolot oznaczony LWD Zuch-1 rejestracja SP-BAD Nr fabryczny 17. Pierwszy lot maszyna wykonała w dniu 1.09.1948 roku, a oblatywaczem był inż. Antoni Szymański.
Samolot LWD Zuch-1 miał kilka istotnych zmian w stosunku do samolotu LWD Junak. Zastosowano jedno-goleniowe, całkowicie oprofilowane podwozie. Na skrzydłach, na spływie zastosowano krokodylowe klapy. Tylne podparcie zamiast płozy otrzymało samonastawne koło ogonowe. Poprawiło to manewrowanie (kołowanie) samolotu na ziemi.
Z powodu mocniejszego silnika i bardziej opływowego kształtu przedniej części kadłuba samolot miał lepsze osiągi.
Samolot Zuch-1 przeszedł próby fabryczne jesienią 1948 roku, i wiosną 1949 roku. Od lipca 1949 roku do listopada 1949 roku, przeprowadzono próby państwowe w Głównym Instytucie Lotnictwa. W wyniku tych prób nieznacznie powiększono ster wysokości poszerzając go na spływie o 25 mm, a ster kierunku poszerzono na spływie o 100 mm. Ze względu na większą prędkość maksymalną, przy tej samej wytrzymałości, należało obniżyć obciążenie i masę samolotu. W ten sposób samolot nie otrzymał certyfikatu jako samolot szkolny, ale otrzymał certyfikat jako samolot akrobacyjny, przy masie całkowitej 860 kg. Samolot był dobrą maszyną akrobacyjną, choć nadal nie posiadał takiej instalacji paliwowej, która umożliwiłaby dłuższy lot odwrócony.
Z uwagi na perturbacje z silnikami Walter samolot Zuch-1 pozostał w jednym egzemplarzu. Samolot był użytkowany do 1955 roku. Był pierwszym powojennym Polskim samolotem akrobacyjnym. Doświadczeni piloci latali na nim chętnie i dużo. Pozwolił wielu z nim na znaczne podniesienie kunsztu pilotażu.
Zuch-2. 1949 rok.
Zespół LWD dysponując silnikami Siemens-Halske (Bramo) Sh-14 o mocy max do 160 KM, skorzystał z kolejnej okazji i postanowił zamontować go na konstrukcji Junak. Tak powstał samolot Zuch-2 SP-BAG Nr fabryczny 20. Pierwszy lot samolotu odbył się w dniu 1.04.1949 roku, na Lotnisku Lublinek, a za sterami siedział inż. Antoni Szymański. Zuch-2 był nieco słabszy od Zuch-1, gdyż silnik nominalnie osiągał tylko 116 KM. Samolot Zuch-2 przeszedł próby państwowe w czasie od 20.05.1949 roku do 25.11.1949 roku. Jego ocena była identyczna, co starszego brata. Z uwagi na to, że firma LWD dysponowała kilkoma silnikami Siemens-Halske (Bramo) Sh-14 zdecydowano o produkcji 5 maszyn seryjnych Zuch-2. Otrzymały one rejestracje SP-BAL Nr 21, SP-BAM Nr 22, SP-BAN Nr 23, SP-BAO Nr 24, SP-BAP Nr 25.
Zespół LWD wprowadził w samolotach seryjnych kilka poprawek. Oszklenie kabiny podzielono na stały wiatrochron i ruchomą owiewkę. Szkielet wiatrochronu pełnił teraz funkcję kozła przeciw-kapotażowego. Wzmocniono konstrukcję skrzydeł. Zamontowano skuteczne hydrauliczne hamulce kół. Instalację paliwową przystosowano do lotów odwróconych. Jeden z egzemplarzy w okresie od 5.02.1951 roku do 8.03.1951 roku, poddano testom państwowym, po których usunięto zauważone usterki. W dniu 6.06.1951 roku, samoloty otrzymały świadectwo, jako maszyny szkolno-treningowe i turystyczne. Oczywiście świadectwo, jako samolot turystyczny w czasie komunizmu było czystą fikcją. W tym czasie ani jeden pilot z licencją nie miał własnego samolotu. Samoloty te trafiły do aeroklubów i były tam eksploatowane do 1955 roku.
Na zdjęciu widoczni czterej piloci szkolacy się w akrobacji lotniczej. Trzech z nich jest całkowicie wyekwipowanych do zajęcia miejsca za sterami samolotu Zuch-2. Mają na głowach pilotki, kombinezony i po dwa spadochrony; plecowy i przedni zapasowy.
Opracował Karol Placha Hetman
Kraków 2020-04-18
049b Rozdział 1948-09-01
Lotnicze Warsztaty Doświadczalne LWD Zuch
Polska
Samolot szkolno-treningowy.
Konstrukcja
Zuch to jednosilnikowy samolot szkolno-treningowy, dwuster, wolnonośny dolnopłat konstrukcji mieszanej.
Skrzydła
Skrzydła o obrysie trapezowym, konstrukcji drewnianej, kryte płótnem i sklejką. Skrzydła wyposażono w lotki i klapy w centropłacie. Technicznie skrzydła składa się z trzech części. Środkowy centropłat jest na stałe połączony z kadłubem. Zewnętrzne części są odejmowane. Zastosowano dwuwypukły profil NACA 23012 przy kadłubie i NACA 23009 na końcach. Struktura centropłata metalowa. Z każdej strony kadłuba są trzy żebra. Pokrycie centropłata jest sklejką bukową lub brzozową, o grubości 2 mm. Chodnik na skrzydle po lewej stronie. W samolocie zbiorniki paliwa były umieszczone w obu częściach centropłata; po lewej i prawej stronie. Skrzydła wyposażono w lotki i trzyczęściowe klapy krokodylowe. Środkowa klapa umieszczona także pod samym kadłubem. Konstrukcja metalowa. Wychylanie ręczne, do startu 14 stopni, do lądowania 45 stopni.
Skrzydła zewnętrzne z dwoma dźwigarami i 16 żebrami. Dźwigary drewniane. Krawędź natarcia do przedniego dźwigaru kryta sklejką o grubości 2 mm, a między dźwigarami sklejką o grubości 1,5 mm, reszta kryta płótnem. Klapy sięgają do żebra Nr 8. Lotki typu Friese, wyważone masowo i obciążone aerodynamicznie. Umieszczono między żebrami Nr 8-Nr 16. Drewniane kryte płótnem. Wychylane w dół o 19 stopni, w górę o 28 stopni. W lewym skrzydle umieszczono reflektor, w prawym rurkę Pitota, która jest ogrzewana elektrycznie. Na końcach skrzydeł światła pozycyjne; na lewym czerwone, na prawym zielone. Na końcach skrzydeł są uchwyty do trzymania za skrzydło.
Kadłub
Kadłub to kratownica z rur stalowych chromomolibdenianowych. Składa się z 4 podłużnic połączonych dziesięcioma wręgami. Utworzona w ten sposób kratownica została wzmocniona przekątnymi prętami. Przednia wręga została wzmocniona blachą pełniącą rolę przegrody ognioodpornej. Do niej mocowane jest łoże silnika oraz zbiornik oleju. Od strony kadłuba, do przegrody mocowany jest rozchodowy zbiornik paliwa. Pomiędzy wręgą 2, a 4 mieści się kabina załogi. Do wręgi 2 i 3 mocowane są dźwigary skrzydeł.
W kabinie miejsca w układzie tandem; pierwszy instruktor, drugi uczeń. Fotele metalowe, o konstrukcji szkieletowej obciągnięte brezentem. Regulowane w pionie. Przystosowane do używania spadochronów plecowych i siedzeniowych. Osłona kabiny trzyczęściowa. Przednia to stały wiatrochron, który pełni role kozła przeciw-kapotażowego. Owiewka nad pierwszym fotelem otwierana na prawą stronę z możliwością zrzutu awaryjnego. Owiewka nad tylną kabiną odsuwana po prowadnicach do tyłu. Za kabiną umieszczono akumulator pokładowy. Do szkieletu kadłuba dodano oprofilowujące drewniane listwy, które nadały kadłubowi owalny kształt. Całość pokryto płótnem, a w niektórych miejscach sklejką. Kadłub i w obrębie silnika pokryto blachą.
Usterzenie
Usterzenie klasyczne, wolnonośne, o konstrukcji drewnianej kryte sklejką i płótnem. Obrys trapezowy. Profil symetryczny. Stery wyważone masowo i obciążone aerodynamicznie. Ster kierunku wyposażono w klapkę odciążającą, wychylany po 20 stopni w obie strony. Na szczycie statecznika pionowego białe światło pozycyjne. Stery wysokości wychylane w dół o 20 stopni, a w górę 30 stopni. Mają klapki wyważające (trymer).
Podwozie
Podwozie stałe trójpodporowe z kołem tylnym. Podwozie przeznaczone jest do eksploatacji na drogach startowych gruntowych. Rozstaw podwozia głównego 2,05 m. Baza podwozia 5,45 m. Podwozie główne jednogoleniowe mocowane do tylnego dźwigara w centropłacie. Amortyzatory olejowo-powietrzne. Pneumatyki o wymiarach 500 mm x 150 mm niskociśnieniowe. Hamulce hydrauliczne. Podwozie przednie montowane na ukośnych goleniach. Koło tylne samonastawne.
Zespół napędowy LWD Zuch.
Zuch-1 ma silnik Walter Minor 6-III, o mocy 160 KM. Jest to 6-cylindrowy, rzędowy silnik z wiszącymi tłokami, chłodzony powietrzem. Masa silnika 130 kg. Pojemność 5,97 litra. Stopień sprężania 6,0 atm.
Zuch-2 ma silnik Siemens Bramo Sh 14 A, o mocy 160 KM. Jest to silnik 7-cylindrowy, gwiazdowy.
Dane T-T LWD Zuch.
Zuch-1. Rozpiętość 10 m (32,8 ft), długość 7,84 m (25,7 ft), masa startowa 1 000 kg (2,248 lb), prędkość maksymalna 244 km/h (132 kt), pułap 5 800 m (19 000 ft), zasięg 1 180 km (637 NM).
Zuch-2. Rozpiętość 10 m, długość 7,60 m, masa startowa 1 020 kg, prędkość maksymalna 222 km/h, pułap 4 750 m, zasięg 1 160 km.
Opracował Karol Placha Hetman
Kraków 2020-04-18
049b Rozdział 1948-09-01
Lotnicze Warsztaty Doświadczalne LWD Zuch
Polska
Samolot szkolno-treningowy.
Zestawienie
Zuch-1 – 1 egzemplarz SP-BAD Nr 17.
Zuch-2 – 1 egzemplarz Nr 20 SP-BAG oraz zbudowano 5 egzemplarzy. Otrzymały rejestracje SP-BAL Nr 21, SP-BAM Nr 22, SP-BAN Nr 23, SP-BAO Nr 24, SP-BAP Nr 25.
Opracował Karol Placha Hetman