Inowrocław 2019-05-18
Święto 56. Bazy Lotniczej oraz 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych – VII Kujawski Piknik Śmigłowcowy na lotnisku w Latkowie.
Na początku artykułu jest fotorelacja ze święta 56. Bazy Lotniczej w Inowrocławiu.
Lotniska w Inowrocławiu.
Na wstępie musimy napisać, że Inowrocław posiada dwa niezależne od siebie lotniska. Pierwsze Lotnisko leży przy Szosie Toruńskiej, w granicach administracyjnych Miasta i jest własnością Aeroklubu Kujawskiego. Kod EPIN. Drugie Lotnisko leży także przy Szosie Toruńskiej (Droga Krajowa Nr 25), jednak dalej, 5 km od centrum Miasta i jest Lotniskiem Wojskowym, 56. Baza Lotnicza. Miejscowość Latkowo.
Lotnisko 56. Bazy Lotniczej. EPIR. 1952 rok.
Nie wiadomo, kiedy dokładnie powstało Lotnisko Latkowo koło Inowrocławia. Najprawdopodobniej stało się to w okresie II wojny światowej, kiedy okazało się, że istniejące Lotnisko dysponuje za krótkim polem wzlotów. Maksymalnie 800 m. Ponieważ pierwsze Lotnisko dysponowało dobrym zapleczem i pobliskimi koszarami, nowe pole wzlotów zorganizowano w odległości niespełna 3 000 m dalej, w miejscowości Latkowo. Ten teren do tej pory był wykorzystywany przez wojska artyleryjskie.
Tuż po zakończeniu II wojny światowej, pierwsze Lotnisko powróciło w ręce cywilów. Natomiast drugie Lotnisko pozostało w rękach Lotnictwa Wojskowego.
Pierwszym oficjalnym gospodarzem Lotniska w 1952 roku, został 48. Pułk lotnictwa Szturmowego, który właśnie powołano do istnienia. Pułk otrzymał na wyposażenie tłokowe samoloty szturmowe Ił-10.
Bazą dla kadry i żołnierzy stały się koszary przy ulicy Jacewskiej. Koszary przy ulicy Jacewskiej to jeden z dwóch kompleksów koszarowych w Inowrocławiu. Zostały zbudowane w okresie 1900-1903, przez prusaków, dla formacji artylerii polowej. Kompleks koszarowy składał się z dwóch dużych gmachów i kilku mniejszych. Pomieszczono tu; sztab, wartownię, izby koszarowe, kantynę, kasyno, kuchnię, stołówkę, izbę chorych, magazyny, stajnie, zbrojownię, warsztaty. Po wielkiej wojnie światowej, w 1920 roku, koszary zostały zajęte przez Polski Powstańczy Nadgoplański Oddział Kawalerii, a od 1925 roku 4. Pułk Artylerii Lekkiej.
Już w drugiej połowie 50-lat 48. Pułk lotnictwa Szturmowego miał kłopoty sprzętowe. Samoloty Ił-10 i ich licencyjne wersje AVIA B.33 nie odpowiadały już współczesnemu polu walki. Z uwagi na brak nowych konstrukcji, w Polsce w ich miejsce wprowadzono samoloty PZL Lim-2. Jednak te samoloty wymagały raczej betonowych dróg startowych, których w Latkowie nie było. Dlatego Pułkowi groziło przeformowanie lub rozformowanie. W 1960 roku, na bazie 48. PLSz, (który bazował nie tylko w Inowrocławiu, ale także w Bydgoszczy), sformowano 20. Eskadrę Lotnictwa Artyleryjskiego. Eskadrę wyposażono w śmigłowce SM-1, SM-2 i podporządkowano 8. Dywizji Lotnictwa Szturmowego. Na dowódcę Eskadry wyznaczono mjr pilota Stefana Różańskiego. Pod koniec 1960 roku, 48. PLSz, jako jeden z dwóch ostatnich zakończył eksploatację samolotów z napędem tłokowym i przesiadł się całkowicie na samoloty z napędem turboodrzutowym. (Ten drugi Pułk to 53. PLSz.). 48. PLSz przeniesiono w całości do Bydgoszczy. W 1967 roku, w wyniku reorganizacji 48. PLM-Sz. został rozformowany.
Od 1963 roku, Lotnisko Latkowo stało się miejscem bazowania wojskowych śmigłowców należących do 56. Pułku Śmigłowcowego.
Lotnisko Latkowo dysponuje współrzędnymi; N 52 stopnie 49 minut 40 sekund, E 18 stopni 19 minut 20 sekund. Leży na wysokości 77 m nad poziomem morza. Kod Lotniska ICAO – EPIR. Częstotliwości radiowe; INFO 128,500 MHz, TWR 136,650 MHz. Całkowita powierzchnia Lotniska to 192 hektary. Przez wiele lat Lotnisko wyposażone było w drogę startową o wymiarach 2 300 m x 60 m, o nawierzchni gruntowej, o orientacji 05/23. Od kilkunastu lat utrzymywana jest RWY o mniejszych wymiarach. Jednak obecnie (2019 rok) na Lotnisku nie operują samoloty. Przy drodze startowej zlokalizowano płytę przyziemienia i startu śmigłowców. Ma ona nawierzchnię betonową i wymiary około 40 m x 40 m. Oprócz niej, na polu wzlotów są jeszcze dwie mniejsze płyty przyziemienia śmigłowców. Są one zlokalizowane bliżej głównego hangaru. Mają także betonową nawierzchnię i wymiary około 20 m x 20 m. Betonową nawierzchnią dysponują drogi kołowania oraz stojanki śmigłowców. Łączna długość dróg kołowania wynosi około 3 000 m. Lotnisko dysponuje 48 podstawowymi stojankami zgrupowanymi w trzech grupach, po 16 miejsc. Trzecia grupa powstała w ostatnich latach. W sporej odległości od głównych obiektów lotniska umiejscowiono jeszcze 5 kolejnych stojanek. Na Lotnisku jest jeszcze kilka innych stojanek. Lotnisko nie dysponuje terenami zalesionymi, więc nie ma na nim odosobnionych stref rozśrodkowania. Na Lotnisku nie ma także schron hangarów. Są one zbędne, gdyż w sytuacji konfliktu, śmigłowce bojowe, jako pierwsze ruszą do walki.
W ostatnich latach 56. Baza przeszła gruntową rozbudowę. Zbudowano kilka nowych obiektów, a starsze wyremontowano. Postawiono trzy nowe stalowe hangary, a dodatkowo dwa hangary typu lekkiego. Zbudowano nową wieżę kontroli lotów z domkiem pilota. Zbudowano nową remizę lotniskowej straży pożarnej. Wyremontowano płaszczyzny postojowe i drogi kołowania, a dodatkowo zbudowano nowe. Postawiono nowe ogrodzenie.
56 Baza jest gotowa na przyjęcie nowych śmigłowców bojowych, na pozyskanie których trwa obecnie w Polsce przetarg. Zastąpią one śmigłowce Mil Mi-24, które już od kilku lat nie dysponują kierowanymi pociskami rakietowymi.
Święto 56. Bazy Lotniczej – VII Kujawski Piknik Śmigłowcowy na lotnisku w Latkowie.
W dniu 18 maja 2019 roku na Lotnisku Latkowo odbyły się obchody Święta 56. Bazy Lotniczej w Inowrocławiu pod nazwą 7. Kujawskiego Pikniku Śmigłowcowego. Pierwszy piknik śmigłowcowy odbył się w 2013 roku. Warto wiedzieć, że 56. Baza Lotnicza jest najstarszą jednostką śmigłowcową w Polsce. W tym roku mija 56 rocznica powstania jednostki śmigłowcowej w Latkowie. Święto oddziału przypada na dzień 18 maja i nawiązuje do daty wydania pierwszego rozkazu organizacyjnego dowódcy 56. Pułku Śmigłowców w dniu 18 maja 1963 roku. Święto 56. Bazy jest połączone ze świętem 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych.
Obchody święta rozpoczęto już w dniu 17 maja 2019 roku, kiedy to w kościele garnizonowym została odprawiona Masz Święta i odbył się koncert.
W dniu 18 maja 2019 roku, o godzinie 09:00, zostały otwarte bramy lotniska dla gości. Wstęp wolny. W dwóch miejscach pola wzlotów zorganizowano parkingi dla prywatnych samochodów. O godzinie 10:00 rozpoczęła się uroczysta zbiórka. Apelowi przewodził Dowódca 1 BLWL płk pil. Sławomir Mąkosa. Wręczono awanse, medale, wyróżnienia i nagrody dla żołnierzy i pracowników cywilnych, dziękując za dotychczasowa służbę. Apel zakończyła defilada pododdziałów.
Pokaz w powietrzu.
Od godziny 12:00 do 14:00 trwały pokazy w locie. Był przelot formacji śmigłowców: dwa śmigłowce PZL Mi-2, dwa PZL W-3 Sokół oraz dwa Mil Mi-24. Był skoczek spadochronowy z Polską Flagą. W powietrzu był także wiatrakowiec Tercel z Aeroklubu Pomorskiego w Toruniu. Zaprezentował się zespół Biało Czerwone Iskry z sześcioma samolotami TS-11 Iskra. Przygotowano również pokaz działań taktycznych – misja bojowego poszukiwania i ratownictwa CSAR w wykonaniu dwóch śmigłowców W-3 PL "Głuszec" i dwóch śmigłowców Mi-24 z 56 BLot Inowrocław. W pokazie działań taktycznych – działań desantowo-szturmowych zobaczyliśmy dwa śmigłowce W-3 oraz dwa Mi-8. Był pokaz indywidualny Mil Mi-24. W przelotach był C-130 Hercules i PZL M-28. Ważnym punktem show był dynamiczny pokaz samolotu Su-22 nb 8309 ze Świdwina.
Na stojance.
Na wystawie statycznej dominowały dwa śmigłowce USAF: Black Hawk w wersji medycznej oraz śmigłowiec uderzeniowy Boeing AH-64 Apache. Te same maszyny można było zobaczyć dzień wcześniej w Powidzu. Podstawowym śmigłowcem w 56. Bazie jest PZL Mi-2, dlatego można było zobaczyć wiele egzemplarzy tych statków powietrznych, głównie w wersji uzbrojonej.
Dużym zainteresowaniem cieszyły się śmigłowce PZL W-3 Głuszec, Mil Mi-24, Mil Mi-17. Zwłaszcza ten ostatni był dużą atrakcją, ponieważ jest to egzemplarz tak zwany „Czerwony”, czyli użyty bojowo w Afganistanie. Śmigłowiec ten, w tylnej części ładowni ma zamontowane działko napędowe M134 Minigun.
Sprzęt wojsk lądowych.
Transportery opancerzone ROSOMAK, Rosomak w wersji z 30 mm działkiem, BWP -1, artyleryjski wóz dowodzenia AWD, WR-40 Langusta, samobieżny moździerz M-120 K RAK, 152 mm Armato-haubica DANA, partol rozminowania z 2 pinż Inowrocław, oraz sprzęt Armii Stanów Zjednoczonych.
1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych.
1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych powstała na mocy Decyzji Ministra Obrony Narodowej PF-68/Org./SSG/ZOiU-P1 z w sprawie realizacji przedsięwzięć umożliwiających sformowanie Dowództwa 1. BLWL i jest podporządkowana Dowódcy Generalnemu Rodzajów Sił Zbrojnych. Dowództwo i sztab brygady mieści się w Inowrocławiu. W skład 1. BLWL wchodzą: 49 Baza Lotnicza w Pruszczu Gdańskim, 56 Baza Lotnicza w Inowrocławiu, Centralna Grupa Taktycznych Zespołów Kontroli Obszaru Powietrznego.
Dowódcą 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych jest płk pilot Sławomir Mąkosa. Na wyposażeniu 1. BLWL znajdują się między innymi śmigłowce Mil Mi-24 w wersjach W i D, śmigłowce PZL Mi-2 w różnych wersjach, śmigłowce PZL W-3PL „Głuszec".
1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych przeznaczona jest do wsparcia związków taktycznych i jednostek (pododdziałów) na polu walki, zabezpieczenia dowodzenia, realizacji zadań transportowo – łącznikowych, rozpoznania, korygowania ognia artylerii, zabezpieczenia przerzutu grup dalekiego rozpoznania i grup specjalnych oraz prowadzenia operacji bojowego poszukiwania i ratownictwa we wszystkich warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy.
Karabin napędowy M134 Minigun.
Warto parę zdań napisać na temat karabinu napędowego M134 Minigun, który strzela amunicją 7,62 x 51 mm standard NATO.
General Electric M134 Minigun to 6-lufowy karabin maszynowy w systemie Gatlinga, skonstruowany na potrzeby Armii USA w czasie wojny wietnamskiej w 1962 roku. Powstał w oparciu o działko M61 Vulcan, które jest używane w samolotach bojowych. Występuje wiele wersji różniących się przede wszystkim szybkostrzelnością i napędem (elektrycznym, hydraulicznym lub pneumatycznym). Używany jest jako pokładowy karabin maszynowy montowany w drzwiach takich śmigłowców jak, UH-1 Iroquois, UH-60 Black Hawk, czy Polskich śmigłowców bojowych Mil Mi-17. Szybkostrzelność maksymalna to 6 000 strzałów na minutę. Dla porównania, konwencjonalny karabin maszynowy PKM znajdujący się na uzbrojeniu Wojska Polskiego (na amunicję 7,62 x 54) ma szybkostrzelność teoretyczną do 650 strz/min. Standardowo karabin ustawia się na 2 000 lub 4 000 strzałów na minutę. Skuteczny ogień do 1 200 m. Masa karabinu około 19 kilogramów. Długość około 0,90 m. Broń wyposażona jest w wiązkę 6 luf, której obrót zapewnia chłodzenie niezbędne dla bezpiecznego działania. Wytrzymałość lufy do 33 000 strzałów.
W 2013 roku Wojsko Polskie przyjęło 10 sztuk karabinów General Electric M134 Minigun w wersji G. karabiny zamontowano na śmigłowcach Mil Mi-17, które walczyły w Afganistanie. Karabiny zostały wyprodukowane przez Garwood Industries / Profense.
Opracował Karol Placha Hetman