Jelenia Góra. 2023-01-20
Lotnisko Jelenia Góra.
Współrzędne geograficzne: 50.898N 15.784E. Elewacja 342 m (1 122 ft).
Lotnisko w Jeleniej Górze jest użytkowane przez Aeroklub Jeleniogórski. Lotnisko jest cywilne i sportowe. Kod ICAO – EPJG. Lotnisko leży na wysokości 342 m nad poziomem morza.
Pole wzlotów jest gruntowe. Wyznaczone są następujące RWY: Pierwszy RWY jest na kierunku 104/284 (10/28), ma wymiary 610 m x 185 m. Drugi RWY jest na kierunku 122/303 (12/30), 420 m x 100 m. Trzeci RWY jest na kierunku 040/220, 260 m x 100 m.
Kontakt telefoniczny +48 75 752 6020 Aeroklub Jeleniogórski. Ulica Łomnicka.
Historia lotniska w Jeleniej Górze.
Historia lotniska rozpoczęła się w czasach germańskich, w 20-latach XX wieku, kiedy Jelenia Góra nazywała się Hirschberg. Był to okres rozwoju lotnictwa sportowego, turystycznego, a przede wszystkim transportu lotniczego. Inicjatywa budowy lotniska wyszła od władz miasta i powiatu oraz wsparta była przez Izbę Przemysłowo – Handlową, Riesengebirgseverein (Towarzystwo Karkonoskie). Do inicjatywy dołączyli prywatni przedsiębiorcy z branży turystycznej. Jelenia Góra liczyła wówczas około 35 000 mieszkańców, a społeczność chętnie poparła projekt budowy lotniska.
W 1923 roku, korzystny teren znaleziono w pobliżu stacji kolejowej Jelenia Góra. Były to tak zwane Garbary (Hartau), które były wykorzystywane jako plac ćwiczeń wojskowych. Zaplanowano budowę hangaru, warsztat, stację paliw. Małe finanse odsuwały inwestycje na kolejne miesiące. W dniu 26 sierpnia 1926 roku, zorganizowano pokazy lotnicze i ogłoszono plany o uruchomieniu lotów komercyjnych do Wrocław (Breslau) i Gliwic (Gleiwitz). Uzyskano stosowne koncesje. Wydzierżawiono samolot Junkers F-13, który na pokład zabierał pięciu pasażerów i jednego pilota. Samolot był metalowy, dlatego dobrze znosił trudne warunki atmosferyczne i dobrze tolerował gruntowe drogi startowe. Samoloty Junkers F-13 była także eksploatowany w Polsce. Z Jeleniej Góry prowadzono także loty do: Berlina, Zgorzelca, Görlitz, Nysy, Gliwic. Dziennie z/na lotnisko były 3-4 loty.
Po kilku latach zyski były minimalne. Pasażerowie chętniej korzystali z transportu kolejowego, który był tańszy i pogoda nie miała na niego większego wpływu. W dodatku w Sudetach, wiele linii kolejowych zostało zelektryfikowanych, a pociągi jeździły częściej. Budowano także coraz więcej utwardzonych dróg kołowych. Loty pasażerskie ograniczono do lotów turystycznych i biznesowy do Wrocławia na lotnisko Gądów Mały. Można było polecieć rano i wrócić wieczorem. Przeprowadzone test lądowania dużych samolotów wypadły niekorzystnie. RWY był krótki, a w pobliżu były liczne przeszkody terenowe.
W 1935 roku, urząd lotniczy w Berlinie dokonał reformy przepisów dotyczących lotnisk komercyjnych, zwiększając wymagania. W efekcie, kilka lotnisk skreślono z ewidencji, w tym lotnisko w Jeleniej Górze. W wyniku interwencji władz lotniska, zachowano loty turystyczne do Wrocławia (Gądów Mały), ale tylko małymi samolotami. Loty te utrzymano do 1939 roku.
W wyniku głupoty niemców, który rozpoczęli drugą wojnę światową ze swoimi braćmi moskalami, rozpoczęli drugą wojnę światową i stracili Sudety. Po drugiej wojnie światowej, co kilka lat odżywa pomysł uruchomienia lotniska komercyjnego w Jeleniej Górze. Jednak wszystkie analizy wykazują nieopłacalność takiej inwestycji.
Lotnisko w Jeleniej Górze doskonale nadaje się dla lotnictwa sportowego, zwłaszcza szybownictwa. Są tutaj dobre warunki termiczne, a okoliczne ukształtowanie terenu i przeszkody, doskonale wpływają na podnoszenie kwalifikacji pilotażowych lotników. Do przeszkód terenowych należy zaliczyć góry: Koziniec 462 m, Jeleniec 417 m, Grodzisko 399 m, Wzgórze Partyzantów 412 m, Wzgórze Zamkowe 407 m, Zamkowa Góra 449 m. Do innych przeszkód należy zaliczyć: trzy kominy, linie wysokiego i średniego napięcia, trakcje kolejowe, wieże kościołów, wysokie drzewa i pobliskie zabudowania.
Aeroklub Jeleniogórski wyszkolił wielu mistrzów szybowcowych, samolotowych i spadochronowych. Na lotnisku były eksploatowane samoloty PZL An-2, PZL-104 Wilga i inne.
Opracował Karol Placha Hetman