Słupsk 2010-03-15
Byłe lotnisko wojskowe w Słupsku.
Lotnisko Słupsk.
Popularnie lotnisko miało nazwę Lotnisko Słupsk. Lecz w pobliżu Słupska zlokalizowane były dwa lotniska. Jedno na południe od Miasta to lotnisko Aeroklubowe, drugie na wschód to byłe lotnisko wojskowe i ono jest bohaterem tego artykułu. Lotnisko zlokalizowane było na terenie Miejscowości Redzikowo. Lecz na potrzeby tego rozdziału będziemy używać nazwy Lotnisko Słupsk.
Miejscowość Redzikowo.
Miejscowość Redzikowo, po Kaszubsku Redzëkòwò, a powszechnie Redzikowo. Przypuszczalna etymologia słowa wskazuje, że pochodzi ona od imienia Redosław. Miejscowość położona jest w Województwie Pomorskim, w Powiecie Słupskim, w Gminie Słupsk, w odległości 6 km od centrum Słupska przy Drodze Krajowej Nr 6. Miejscowość jest Sołectwem. Ma powierzchnię 16,57 km kwadratowych. W 1950 roku, mieszkały tu zaledwie 24 osoby, w 2006 roku, 405 mieszkańców, a w 2009 roku, 1 651 osób. Numer kierunkowy telefonu 59, a tablice rejestracyjne samochodów GSL.
Obszary te od początku historii należały do Słowiańskiego Plamienia Pomorzan, którzy siebie nazywali Kaszubami. Rządzili nimi Książąt Pomorskich. W X wieku, podporządkowali się pod władzę księcia Mieszka I, aby uzyskać wsparcie przy obronie od strony wojowniczych plemion zza Odry. Rozbicie Dzielnicowe Rzeczypospolitej Polskiej wykorzystało cesarstwo systematycznie likwidując kulturę Kaszubską. Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1282 roku, z dokumentu księcia Mszczuja II, o jej nadaniu dla Klasztoru Norbertanek w Słupsku. Szykany wobec Kościoła Katolickiego doprowadzają do tego, że w 1523 roku, majątek przeszedł w ręce prywatne. Kolejno; von Woyten, von Somnitz, von Krockow i Bandemer. W 1781 roku, majątek został sprzedany Georgowi Ludwigowi von Katzler. W 1814 roku, posiadaczami została rodzina Arnold. Ostatnimi z tej rodziny posiadaczami Redzikowa byli: Walter, a następnie Friedrich Wilhelm Arnoldowie. W 1784 roku, we wsi był folwark, karczma, młyn wodny, łącznie 16 zagród, a w obrębie majątku istniał folwark Neiderzin i kolonia Neu Reitz.
Kiedy Rzeczypospolita Polska odzyskała niepodległość w 1918 roku, nie miała żadnych zakusów na te tereny. Dopiero po drugiej wojnie światowej, wielcy tego świata zdecydowali o włączeniu zniemczonego Pomorza w granice Polski. Ludność miejscowa została wysiedlona za Odrę, a sprowadzono tutaj Ludność Polską z Kresów zagarniętych przez sowietów. Osadnikom nie przydzielono ziemi, tylko zorganizowano PGR na wzór sowiecki, a z rolników zrobiono najemników. Nawet domów nie otrzymali na własność, tylko byli ich najemcami (dzierżawcami). Po przemianach społeczno-gospodarczych (1989 roku), Polacy mieszkający tutaj nie zostali uwłaszczeni. Prezydent Aleksander Kawśniewski, o komunistycznym rodowodzie, zawetował Ustawę Powszechnego Uwłaszczenia. W efekcie ludność niemiecka odzyskała wiele nieruchomości na terenie zachodniej i północnej Rzeczypospolitej Polskiej.
W okresie 1975 - 1998, Miejscowość należała do Województwa Słupskiego.
Historia Lotniska Słupsk.
W 1916 roku, podczas trwania wojny świtowej wojsko niemieckie zdecydowało o rozpoczęciu budowy lotniska koło Słupska (Stolp-West). Do końca wojny światowej zbudowano kilka obiektów: pole wzlotów, hangar postojowy, hangar naprawczy i kilka baraków dla obsługi lotniska. Pole wzlotów miało długość 1 200 m. W tym samym obiekcie umieszczono zakład naprawczy ciężarówek marki KFZ. Po wojnie światowej obiekt nie został zlikwidowany, ale stracił znaczenie militarne z powodu częściowej demilitaryzacji niemiec. Lotnisko służyło celom szkoleniowym i komunikacyjnym. Oficjalnie w 1920 roku, lotnisko stało się portem nieregularnego transportu lotniczego. Transportowano głównie pocztę, na trasie z Berlina do Gdańska i dalej na wschód.
Po dojściu hitlera do władzy w 1933 roku, lotnisko odzyskało znaczenie militarne. Dużą rozbudowę lotniska zapoczątkowano w 1935 roku. Powstały trzy nowe budynki administarcyjno-koszarowe. Prawdopodobnie określono je jako A, B, C. W pierwszym umieszczono dowództwo, w drugim administrację, a w trzecim koszary. Przystąpiono do budowy aż pięciu hangarów. Powstało także około 20 nowych baraków.
Jak więc widzimy, zaplecze było duże. Ale nie dziwmy się, jeśli weźmiemy pod uwagę, że pod komendą miały być także planowane kolejne lotniska; w Lubowidzu koło Lęborka i wodowisko w Wicku Morskim. Na Lotnisku Słupsk zaczęły bazować samoloty bojowe. Kiedy armia niemiecka rozpoczęła w 1939 roku, wojnę, z tego lotniska rozpoczynano liczne ataki lotnicze na infrastrukturę w Polsce.
W 1945 roku, lotnisko zostało przejęte przez sowietów. Nie wiadomo, jakie jednostki armii rosyjskiej tu stacjonowały, ale Kreml traktował to lotnisko, podobnie jak i wiele innych lotnisk w Polsce, jako zdobycz wojenną.
Lotnisko Słupsk w Wojsku Polskim. 1950 rok.
Od 1949 roku, na terenie Miejscowości Redzikowo funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne. Komuniści nie chcieli, aby w Polsce były indywidualne gospodarstwa rolne. Wszystko miało być skolektywizowane. Ten PGR w 1950 roku, miał powierzchnię 886 hektarów. Ale wraz z powstaniem Polskich Jednostek Wojskowych na Lotnisku część terenu przejęło Wojsko Polskie i PGR w 1952 roku, miał tylko 386 hektarów.
30 PL MW. 1950 roku.
Rosjanie zdecydowali Lotnisko Słupsk przekazać stronie Polskiej. Na podstawie Rozkazu Ministra Obrony Narodowej Nr 0235/ Org z dnia 22.11.1949 roku, został zorganizowany 30. Pułk Lotniczy Marynarki Wojennej, jako Jednostka Wojskowa Nr 5576 według etatu Nr 35/118. Bazą do utworzenia nowego Pułku stała się Samodzielna Eskadra Lotnictwa Marynarki Wojennej. Jako miejsce dyslokacji wyznaczono Lotnisko Słupsk. Ale musimy pamiętać, że do dyspozycji Pułk miał także Lotnisko Wicko Morskie. Pułk rozpoczął funkcjonowanie w dniu 25.03.1950 roku, a miał na stanie wyłącznie samoloty z napędem tłokowym, pochodzące z produkcji wojennej. Wśród nich należy wymienić Ił-2 M3, Jak-9, Pe-2 FT, Tu-2, Po-2.
Samoloty bombowo-rozpoznawcze stacjonowały głównie na Lotnisku Słupsk, a myśliwskie na Lotnisku Wicko Morskie. Pułk zajmował się przede wszystkim szkoleniem młodych pilotów i lotników, dopiero przygotowując się do zadań bojowych. W 1950 roku, 30. PL MW otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo miasta Katowice. W dniu 3.05.1951 roku, a więc po roku pobytu w Słupsku, 30. PL MW został przeniesiony na Lotnisko Babie Doły.
Ciąg dalszy w kolejnym rozdziale.
Opracował Karol Placha Hetman