Polot - Mikojan i Guriewicz MiG-19

Kraków 07.07.2007r.
153 Rozdział 1957.12.03.
OKB Mikojana i Guriewicza MiG-19 P, PM
Polska

Pierwszy naddźwiękowy samolot myśliwski w lotnictwie polskim, jednocześnie pierwszy uzbrojony w k.p.r.
Konstrukcja

PL MiG-19 PM nb 905 Czyżyny 2008r.
Zdjęcie Karol Placha Hetman.
Konstrukcja MiG-19 PM
Jednomiejscowy, dwusilnikowy, naddźwiękowy samolot myśliwski, średniopłat, całkowicie metalowy. Wyposażony w SR ( stację radiolokacyjną ).
Skrzydło - Skos 55° (do linii 1/4 cięciw), grubość względna od 8% na końcach do 8,74%, przy kadłubie. Wznios ujemny -4,5°, rozpiętość 9 m, powierzchnia 25,0 m2, wydłużenie 3,24. Konstrukcja skrzydeł półskorupowa, typowa dla samolotów MiG, z dźwigarami głównym, pomocniczym, przednim i tylnym oraz 27 żeberkami. Pokrycie skrzydeł duralowe o grubości 1,5-2,0 mm. Przejście między kadłubem a skrzydłami oprofilowane. Na górnej powierzchni każdego skrzydła grzebień aerodynamiczny o wysokości 32 cm. Lotki o powierzchni po 0,78 m2, z wewnętrzną kompensacją aerodynamiczną; lewa lotka ma trymer. Zakres wychylenia lotek 20°, trymera 15°. W celu zwiększenia skuteczności poprzecznego sterowania samolotem przy dużych prędkościach, na dolnej powierzchni skrzydeł zamontowano przerywacze kinematyczne sprzężone z lotkami (przy wychyleniu lotki w dół wysuwa się odpowiadający jej przerywacz na przeciwległym skrzydle). Klapy, jak i w poprzednich MiG-ach, o przesuwanej osi obrotu (o ok. 40% cięciwy do tyłu). Powierzchnia klap 2 x 1,72 m2, maksymalne wychylenie podczas startu 15°, lądowania 25°.

Skrzydło samolotu MiG-19.

Prawe skrzydło PL MiG-19 nb 905 Czyżyny 30.06.2007r.
Zdjęcie Karol Placha Hetman.

Pod skrzydłami umieszczono 4 wyrzutnie dla k.p.r. klasy p-p typu RS-2US, które są wyróżnikiem wersji PM.

Węzły mocowania k.p.r. RS-2 US.
Zdjęcie Karol Placha Hetman
Kadłub - Konstrukcja półskorupowa, przekrój kołowy spłaszczający się ku końcowi. Dzieli się na część przednią i tylną, rozłączane między wręgami 20. oraz 20A. W przedzie wlot powietrza rozdzielony przegrodą pionową, nad nim fotokarabin AKS-3M lub AKS-5, u dołu podstawa odbiornika ciśnień powietrznych typu PWD-4. U góry między wręgami 1. oraz 4. wnęka z akumulatorem i wyposażeniem radiotechnicznym. Podwozie przednie wciągane między wręgi 1. oraz 5A. Kabina pilota między wręgami 4. oraz 9. (osłona sięga do wręgi 13.). U spodu między 11. i 14. wręgą hamulec aerodynamiczny o powierzchni 0,45 m2 i kącie wychylenia 45°. Dwa pozostałe hamulce aerodynamiczne (łączna powierzchnia 1,04 m2, wychylenie 25°) po bokach kadłuba między wręgami 22A. oraz 26. Od wręgi 15. rozpoczyna się przedział silnikowy, a od wręgi 21. podkadłubowy grzebień aerodynamiczny z amortyzowanym zderzakiem ogonowym. Na zakończeniu kadłuba oprofilowana owiewka. W spodzie tylnej części kadłuba wnęka ze spadochronem hamującym TP-19 o średnicy 4,5 m. Pokrycie kadłuba pracujące, duralowe, o grubości 0,6-1,2 mm. W pobliżu silników dodatkowe pokrycie wewnętrzne ze stali.

Przednia część kadłuba.
Zdjęcie Karol Placha Hetman

MiG-19 PM - kabina pilota

Fotel pilota

Tylna część kadłuba. Dobrze widoczne płytowe usterzenie poziome.
Zdjęcie Karol Placha Hetman

Kabina pilota półhermetyczna typu wentylacyjnego, chroniona płytami pancernymi (z przodu 10 mm, z tyłu 16 mm, za głową pilota 25 mm). Zagłówek służy jednocześnie do rozbicia zasuniętej osłony kabiny w wypadku katapultowania się pilota. Osłona kabiny dwudzielna: część stała z wielowarstwową szybą przednią o grubości 64 mm oraz część ruchoma, odsuwana do tyłu. Fotel wyrzucany z zasłonką chroniącą twarz, wystrzeliwany za pomocą ładunku prochowego z mechanizmem teleskopowym (w celu bezpieczniejszego wyrzucenia fotela przy dużej prędkości lotu). Urządzenie tlenowe KKO-1. W celu uniemożliwienia dostawania się do kabiny pyłu, wody lub śniegu podczas postoju można ją hermetyzować z zewnątrz. Długość kadłuba 10,428 m, samolotu bez rurki Pitota 12,54 m, całkowita - 14,64 m.

Osłona kabiny pilota

Usterzenie pionowe. Skos krawędzi natarcia 57°37' (w części przykadłubowej więcej), grubość względna 8%. Powierzchnia 4,17 m2, w tym 0,93 m2 zajmuje ster wychylany o kąt 25°. Usterzenie wysokości płytowe, o powierzchni części ruchomej 5,5 m2 (całość 7,78 m2) i kątach wychylenia 17° do dołu oraz 7°10' do góry (mierzone w płaszczyźnie strumienia oplywającego). Grubość względna 7%, kąt skosu 55°, rozpiętość 4,46 m. W układzie sterowania usterzeniem płytowym wzmacniacz bezzwrotny BU-14MS oraz automat ARU-2A dostosowujący obciążenia na drążku do przyzwyczajeń pilota. Układ sterowania zasilany przez oddzielną instalację hydrauliczną, dublowaną przez główną instalację hydrauliczną; dodatkowo jako drugie zabezpieczenie - mechanizm elektryczny APS-4.

Samolot widziany od tyłu. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Podwozie. Konstrukcja zbliżona do podwozia samolotów MiG-15 oraz MiG-17: trójkołowe, typ wahaczowy, amortyzacja olejowo-powietrzna, główne wciągane w skrzydła, przednie w kadłub w kierunku do przodu. Wymiary kół: 500 x 180 mm, główne 660 x 200 mm. Rozstaw kół podwozia głównego 4,156 m, baza podwozia 4,448 m.

Przednie podwozie. Zdjęcie Karol Placha Hetman

Lewe podwozie główne. Zdjęcie Karol Placha Hetman
Napęd MiG-19.
Zespół napędowy to RD-9 B konstrukcji S. Tumańskiego o ciągu 2 x 2 550 kG, a z dopalaniem 2 x 3 237 kG. Silnik zbudowano z 10-stopniowej sprężarki osiowej, z 5-stopniem upust przeciwpompażowy, 10 rur żarowych, 2-stopniowa turbina, dopalacz, trzy stopnie regulacji dyszy wylotowej. Cztery elastyczne zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 2 155 litrów. Dodatkowo dwa podwieszane zbiorniki paliwa o pojemności łącznej 1 520 litrów
Dwa silniki turboodrzutowe RD-9 B z dziewięciostopniową sprężarką osiową oraz dwustopniową turbiną. Paliwo w łącznej ilości 2170 dm3 w 4 zbiornikach kadłubowych: dwóch miękkich za kabiną (1485 oraz 330 dm3) i dwóch metalowych pod dyszami silników (180 oraz 175 dm3). Oprócz tego pod skrzydłami na uniwersalnych zamkach BD-3-56 możliwe podwieszenie dwóch zbiorników dodatkowych po 760 dm3 lub 400 dm3 (od MiG-17). Ciąg startowy silnika RD-9B na maksymalnym zakresie (11 150 obr/min) 2 x 25,5 kN, z dopalaniem – 2 x 32,4 kN. Włączeniu dopalacza towarzyszy zwiększenie jednostkowego zużycia paliwa o ok. 50-60%. Zużycie to np. przy prędkości 1000 km/h i wysokości lotu 11 000 m wynosi 0,12 kg/(N/h) na maksymalnym zakresie i 0,18 kg/(N/h) przy włączonym dopalaczu.

Silnik RD-9 B Muzeum Lotnictwa Czyżyny 2008r.zdjęcie Karol Placha Hetman.
Wyposażenie
Wyposażenie; Stacja radiolokacyjna RP-5, (w wersji MiG-19 PM stację radiolokacyjną RP-5 zastąpiono RP-2U ( Izmrud-2 ), przystosowaną do strzelania wyłącznie pociskami rakietowymi K-5 ( RS-2US ). Samolot jest uzbrojony w 4 pociski. ), Radiokompas ARK-5, Automatyczny celownik strzelecki sprzężony z dalmierzem ASP-5 n-3 W, Fotokarabin SSz-45.
Wyposażenie radiotechniczne: radiostacja nadawczo-odbiorcza RSIU-3M (następnie RSIU-4W), samolotowe radiolokacyjne urządzenie odpowiadające SRO-2, urządzenie ostrzegawcze "Syrena-2" i uproszczony zestaw lądowania bez widoczności OSP-48 (ARK-5, RW-2 i MRP-48P).
Przyrządy pilotażowo-nawigacyjne: prędkościomierz KUS-2000, machometr M-1,5, sztuczny horyzont AGI-1, busola GIK-1, wariometr WAR-150, wskaźnik przeciążenia, zakrętomierz. Do kontroli wyników strzelania fotokarabin AKS-3M lub AKS-5 nad wlotem powietrza oraz urządzenie fotograficzne SSz-45 w kabinie pilota (do rejestrowania wskazań celownika).

Tablica przyrządów pokładowych samolotu MiG-19 S
1 - radiowysokościomierz, 2 - busola GIK-1, 3 - wysokościomierz, 4 - prędkościomierz, 5 - sztuczny horyzont,
6 - wskaźnik tlenu, 7 - zegarek, 8 - zakrętomierz, 9 - wariometr, 10 - machometr, 11 - obrotomierz,
12 - termometr gazów wylotowych, 13 - przepływomierz, 14 - wskaźnik wysokości i spadku ciśnienia w kabinie,
15 - manometr instalacji tlenowej, 16 - tablica informacyjna uzbrojenia,
17 - manometr instalacji wzmacniacza, 18 - manometr głównej instalacji hydraulicznej.

Uzbrojenie
Uzbrojenie MiG-19 P artyleryjskie: 2 działka NR-30 - dwa w nasadach skrzydeł (amunicja rozmieszczona w skrzydłach wzdłuż ich przedniej krawędzi - 2 x 73 naboje).

Uzbrojenie MiG-19 PM - rakietowe: 4 wyrzutnie APU-4 dla k.p.r. RS-2 US.
W miejscu dodatkowych zbiorników paliwa można zamontować dwie wyrzutnie ORO-57K, niosące po 8 niekierowanych pocisków rakietowych S-5 kal. 57 mm. Lub dwie bomby o masie do 250 kg,

Zmiany wprowadzone w MiG-19 P w porównaniu z MiG-19 S nie stosowanym w Lotnictwie Polski;
Podstawową nowością było użycie stacji radiolokacyjnej poszukiwania i śledzenia celu RP-5, co wymusiło dalsze zmiany, takie jak:
Ograniczenie uzbrojenia artyleryjskiego do dwóch działek skrzydłowych (kal. 23 mm ), a były 3 działka. Trzecie umieszczone w kadłubie.
Wydłużenie przodu kadłuba, przesunięcie przedniej goleni podwozia. Baza podwozia zwiększyła się do 4,448 m, a było 4,398 m.
Przeniesienie podstawy odbiornika ciśnień powietrznych na prawe skrzydło i fotokarabinu na prawą stronę kadłuba. Odbiornik ciśnienia był na wysięgniku przed kadłubem.
Zmiana instalacji elektrycznej, pneumatycznej, tlenowej i paliwowej. Zmianie uległ układ tablicy przyrządów.
Poszerzenie kabiny pilota, odpowiednio do tego zmieniła się ruchoma część osłony.
Zmiana rozmieszczenia wyposażenia radiotechnicznego.
W początkowych seriach wersji MiG-19 P zastosowano stację "Gorizont-1", służącą do naprowadzania samolotu na cel z naziemnego punktu dowodzenia, w związku z czym radiostację RSIU-4W zastąpiła RSIU-3MG, współpracująca ze stacją "Gorizont-1".
Użycie radiolokatora RP-5 spowodowało zmiany konstrukcji przodu kadłuba do wręgi 12.
Aby ułatwić naprowadzanie samolotu na cel na dużej wysokości, wprowadzono automat regulacji sterowania ARU-2W, korygowany według wysokości do 15 000 m (ARU-2A - do 10 000 m). W związku z tym zmieniono również kompensację wagową lotek.

Zmiany wprowadzone w MiG-19P M w porównaniu z MiG-19 P:
Zasadniczą nowością był nowy rodzaj uzbrojenia: pociski rakietowe RS-2 U lub RS-2 US ( K-5 ) z radiowym układem naprowadzania. Z tego powodu stację radiolokacyjną RP-5 i celownik ASP-5N zastąpiono radiolokatorem RP-2U przystosowanym do pocisków K-5 oraz usunięto działka ze skrzydeł, montując zamiast nich 4 wyrzutnie APU-4 do podwieszania rakiet. Odpowiednio do tego zmieniła się wewnętrzna konstrukcja skrzydeł. Ponadto zmieniono mechanizm awaryjnego zrzucania osłony kabiny, zdemontowano stację ostrzegającą "Syrena-2", marker MRP-18P zamieniono na MRP-56 itp.

Dane T-T