Kraków 04-05-2024r.
WSK PZL Świdnik Mi-2 Ch Chekla.
Historia PZL Mi-2.
Śmigłowiec Mil Mi-2 to jeden z najbardziej rozpoznawalnych śmigłowców na świecie. W kodzie NATO Mi-2 otrzymał nazwę Hoplite. (Hoplite jest to ciężkozbrojny żołnierz piechoty w starożytnej Grecji od VII do IV wieku pne). Śmigłowiec otrzymał także kilka gwarowych nazw, w tym najpopularniejszą Czajnik. Został zaprojektowany w CCCP w biurze Michaiła Mila. Śmigłowiec okazał się udany i zapadła decyzja o jego produkcji seryjnej. Jednak gospodarka CCCP była niewydolna, a zakłady zbrojeniowe obciążone pilniejszą produkcją. Dlatego podjęto decyzję o ulokowaniu produkcji Mi-2 w WSK PZL Świdnik. Decyzji sprzyjało doświadczenie Świdnika zdobyte przy produkcji śmigłowców SM-1 i SM-2. Była także inna korzyść dla komunistów; Można było znacznie ograniczyć Polskie prace badawczo-rozwojowe nad rodzimymi konstrukcjami. W efekcie; każdy Mi-2 został zbudowany w Świdniku. W 1963 roku, zapadły ostateczne decyzje i kupiono licencję śmigłowca Mi-2. Moskale nie zgodzili się na nadanie maszynie nazwy SM-3, którą w Polsce dla niej przewidziano.
W 1964 roku, w WSK PZL Świdnik rozpoczęto produkcję śmigłowców Mi-2 z części dostarczonych z CCCP. W 1965 roku, z taśmy produkcyjnej zjechał pierwszy całkowicie Polski Mi-2. W WSK PZL Świdnik zbudowano około 5 400 śmigłowców PZL Mi-2. Do 1985 roku, zbudowano około 4 500 sztuk, a do 1988 roku około 5 100 sztuk.
PZL Mi-2 Ch Chekla.
Ciekawą wersją śmigłowca PZL Mi-2 jest śmigłowiec Mi-2 Ch Chekla, do stawiana zasłony dymnej i rozpoznawania skażeń chemicznych. Pracę nad ta wersja podjęto w 1981 roku. Śmigłowiec ten jest charakterystyczny z uwagi na ciekawy, zamontowany osprzęt. Śmigłowiec okazał się skuteczny i jest w stanie szybko postawić zasłonę dymną. Problem w tym, że w 80-latach dojść powszechnie wprowadzono w dywizjach mobilne stacje radiolokacyjne, które umożliwiają prowadzenie ataku w nocy, we mgle i także w zadymieniu. A pojedynczy żołnierze coraz częściej używali noktowizorów i gogli noktowizyjnych. W związku z tym cel nie został osiągnięty. Nie możemy jednak zapominać, że tego typu instalacje mogą w przyszłości być użyte przez terrorystów dla wywołania skażeń, czyli do zakazanej wojny chemicznej. W związku z tym na bazie Mi-2 opracowano kilka wersji do rozpoznania skażeń. Ich wartość bojowa zależy od aparatury zamontowanej na pokładzie śmigłowca oraz środków łączności, celem szybkiego przekazania zebranych informacji.
Śmigłowiec PZL Mi-2 o numerze burtowym 6048 to egzemplarz wersji rozpoznania chemicznego i do stawiania zasłon dymnych. Śmigłowiec jest wyposażony w system WZD-80, w którym do wytworzenia dymu są wykorzystywane spaliny z silników, oraz aparaturę do wykrywania skażeń. PZL Mi-2 nb 6048 służył w 56. Pułku Śmigłowców Bojowych oraz w 3. Eskadrze Lotnictwa Łącznikowo-Transportowego. Po zakończeniu służby w 2005 roku, śmigłowiec został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Dane T-T Mi-2:
Średnica wirnika nośnego 14,56 m. Długość całkowita 17,42 m. Długość kadłuba 11,94 m. Szerokość kadłuba 3,25 m. Wysokość bez śmigła ogonowego 3,75 m. Masa własna 2 375 kg. Masa startowa 3 550 kg. Masa ładunku użytecznego 700 kg. Paliwo w wewnętrznych zbiornikach 600 litrów. Prędkość maksymalna 210 km/h. Prędkość przelotowa 190 km/h. Wznoszenie pionowe 4,6 m/s. Pułap 4 000 m. Pułap w zawisie bez wpływu ziemi 900 m. Pułap zawisu z wpływem ziemi 1 600 m. Zasięg 300 km. Zasięg maksymalny 600 km.
Opracował Karol Placha Hetman